The Sneaker Girl

2. The Miracle Of Duck Tape

halloo, het tweede hoofdstuk is gearriveerd :) commentaar is welkom! veel leesplezier :)

April 2010

[<><Lizz’P.O.V><>]

Marit wreef pijnlijk over haar been.Onze trainer Milan had er net nog naar gekeken, hij had gezegd dat ze geluk had gehad en dat het niets ernstigs was. Alleen Marit’s gezicht vertelde mij iets heel anders. Het was rust en in de eerste helft had een van die bitches van het andere team Marit express tegen haar been geschopt. Nadat dat bij mij niet lukte en ik al twee keer een rondvliegend been had moeten ontwijken hadden ze besloten Marit te pakken te nemen en dat was aardig gelukt.

‘’gaat het weer?’’

Marit knikte ‘’ja, het gaat wel weer’’

‘’die bitches komen er in ieder geval niet zo makkelijk van af..’’ ik balde boos mijn vuisten. Nu zouden ze het krijgen, en wel goed ook.

Marit zuchtte ‘’ze hoeven niet dood Lizz’’

‘’Daar dacht ik eigenlijk net iets anders over…’’ in mijn hoofd zag ik al voor me hoe ik ze op verschillende gruwelijke manieren aan hun wel verdiende dood zou helpen.

Er verscheen een klein glimlachje op Marit’s gezicht.

‘’Waaat? Ik wil ze alleen maar eventjes vermoorden, zo erg is dat nou toch ook weer niet’’ zei ik schijnheilig

Marit begon te lachen ‘’en wat nou als ik zeg dat ik een beter idee heb’’

Ik pakte de twee waterflesjes van de bank af en gooide er een naar Marit ‘’kom maar op’’

Gulzig nam ze een slok van haar water en plofte daarna op de bank neer. ‘’de kunst is’’ ze nam nog een slok van het water waardoor ik het gevoel kreeg dat ze bijna haar hele blaas vol goot met 2 slokken water. ‘’om niet haar te vermoorden, maar haar ziel’’

‘’de wa?’’ ik keek haar aan of ik water zag branden

‘’kijk niet zo achterlijk Lizz’’ ze maakte een zwaai met haar flesje waardoor ik een flinke scheut water tegen me aankreeg. ‘’we moeten gewoon van ze winnen, dat is alles’’

‘’oooooh zoooo. Zeg dan gewoon direct dat we hun score bord moeten vermorzelen met doelpunten’’ ik vroeg me af waarom ze niet gelijk zei wat ze bedoelde, want ze weet best wel dat ik van die formele taal geen bal snap. Toch bleef de zin door mijn hoofd heen spoken: vermoord haar niet, maar ziel. Die zou ik opschrijven als ik thuis was. Maar nu eerst een wedstrijd winnen.

‘’komen jullie?’’ Milan stak zijn hoofd om de hoek ‘’we gaan beginnen’’

‘’kom der an’’ zei Marit waarna we zwijgend de kleedkamer uitliepen naar het voetbalveld. Daar stond de rest van ons team al op ons te wachten.

‘’enuh, hoe wou je van ze winnen?’’ Sherella begon direct bij het brandpunt

‘’waarom vraag je dat aan mij?’’ ik keek haar verbaasd aan

‘’omdat jij’’ Yara wees naar de gele band om mijn rechter arm ‘’onze aanvoerder bent’’

‘’uhh, ojaa’’ zei ik zwaar betrapt, af en toe vergat ik dat ik aanvoerder was, misschien kwam dat omdat ik de jongste was en dat maakte het voor mij nogal ingewikkeld.

‘’dombo’’ Marit gaf me een tik tegen mij hoofd aan

‘’AU’’ riep ik uit terwijl ik in pijn naar mijn hoofd greep. Toen pas merkte ik dat het helemaal geen pijn deed.