Αδύνατον να αντισταθείς!

~ 18. Προσπάθεια για μας! ~

Ελινα!

"Το ήξερα πως με αγαπάς ακόμα." Μου είπε εκείνος μόλις άνοιξε τα μάτια του.

Τότε τον αγκάλιασα αυθόρμητα και από χαρά. Τώρα τα δάκρυά μου ήταν χαράς. Ένιωσα το χέρι του να σφίγγει το δικό μου και πάλι και να το νιώθω ζεστό.

"Είσαι καλά. Πόσο τρόμαξα;" Του είπα εγώ ενώ κάθησα δίπλα του και οι γιατροί  άρχισαν να φεύγουν.

"Μην μου ξανά ζητήσεις ποτέ συγγνώμη. Δεν φταις εσύ για το ατύχημά μου. Αγάπη μου όμορφη." Μου είπε και εγώ ξάπλωσα το κεφάλι μου στο στήθος του για να με αγκαλιάσει. "Σε κρατώ στην αγκαλιά μου και πάλι και τώρα έχω ζωή."

"Πως το έπαθες αυτό Πέτρο;"

"Για να είμαι μαζί σου."

"Τι εννοείς;" Τον ρώτησα και έφυγα από την αγκαλιά του.

"Εννοώ πως η Αντιγόνη μπήκε στο δωμάτιο για να με δει και της ζήτησα να χωρίσουμε για να επιστρέψω σε εσένα."

"Πέτρο αν ήθελες να είμαστε μαζί να μην με άφηνες μιας αρχής. Μην μπερδεύεσαι εξαιτίας της κατάστασής σου. Θα μείνω μαζί σου μέχρι να αναρρώσεις πλήρως, αλλά μετά θα φύγω."

"Ελίνα ποτέ στην ουσία δεν σε άφησα. Μέσα μου πόναγα. Κάθε φορά σκεφτόμουν πως με εσένα ζω για να μην πεθάνω. Δεν θα σε κρατήσω εδώ με το ζόρι και ούτε κοντά μου αν δεν τον θες. Δεν θα σου στερήσω την ευκαιρία που σου έχει δοθεί. Το σκέφτηκα καλά Ελίνα. Αν θες να επιστρέψεις στο Λονδίνο εγώ δεν θα σε εμποδίσω. Αντιθέτως θα σε ακολουθήσω."

"Τι είπες;" Τον ρώτησα με χαμηλή φωνή μήπως και δεν άκουσα καλά.

"Αλήθεια θα έρθω μαζί σου. Θέλω να έρθω για να είμαστε μαζί. Αν δεν με απειλούσε ποτέ η Αντιγόνη τότε δεν θα σε άφηνα. Και τώρα το ίδιο έκανε μόλις της είπα πως δεν δέχομαι την συμφωνία της."

"Με τι σε απειλεί συνέχεια Πέτρο;"

"Με εσένα αγάπη μου. Θέλει αν σου κάνει κακό. Μου το είπε πριν έρθεις. Μου είπε πως αυτό είναι το μόνο που φοβάμαι πιο πολύ, να μην πάθεις εσύ κακό. Και αυτό είναι αλήθεια."

"Δεν ξέρω τι να πω Πέτρο. Δεν ξέρω αν μπορώ να σου συγχωρήσω ότι με παράτησες έτσι στα ξαφνικά. Και για την γυναίκα που εγώ μισώ. "

"Ελίνα ποτέ δεν σταμάτησα να σε αγαπάω. Είσαι η μόνη γυναίκα που εγώ αγαπάω. Σε άφησα για να μην σου κάνω κακό, όχι επειδή δεν σε θέλω. Μου λείπεις. Δεν μπορώ μακρυά σου. Αυτή η γυναίκα όμως με απειλεί συνέχεια για να μην είμαστε μαζί. Θέλει το κακό σου. Ταράχτηκα εσκεμμένα από τα λόγια της. Θέλω να πεθάνω αν είμαι μακριά σου. Θέλω να πεθάνω για να ηρεμήσεις και να μην σε κυνηγάει αυτή η θεοπάλαβη."

"Γιατί να με κυνηγάει; Γιατί αν θέλει να πάθω κακό;"

"Γιατί δεν μπορώ να σε ξεχάσω, γιατί δεν μπορώ να πάψω να σε αγαπάω. Γιατί εσύ είσαι όλη μου η ζωή και δεν μπορεί να το αλλάξει. Και εσύ με αγαπάς. Το είπες πριν λίγο."

"Θα ήθελα πολύ να σε πιστέψω, αλλά δεν μπορώ. Έκανες την καρδιά μου χίλια κομμάτια."

"Το ξέρω πως ότι και να πω δεν θα με πιστέψεις. Και έχεις δίκιο. Αλλά είμαι διατεθειμένος να σε έχω ξανά και να κάνω τα πάντα μέχρι να το πετύχω."

Δέκα μέρες μετά!

Ήταν η τελευταία μου μέρα στην Ελλάδα. Το επόμενο πρωί θα γύρναγα στο Λονδίνο. Ο Πέτρος γινόταν ολοένα και καλύτερα και έτσι δεν είχα λόγο να παραμένω άλλο εδώ.

"Πέτρο καλύτερα να πάρεις τα φάρμακά σου."

"Ναι έρχομαι." Μου είπε και βγήκε από το δωμάτιο.

Με πλησίασε από πίσω όσο εγώ έβαζα νερό από την βρύση. Τα χέρια του άρχιζαν να χαϊδεύουν απαλά την μέση μου και να φτάνουν μπροστά στην κοιλιά μου. Κόλλησε το σώμα του πάνω στο δικό μου και μεριασε τα μαλλιά μου στην άκρη.

Το σώμα μου άρχισε να ανατριχιάζει. Πιο πολύ από άλλες φορές γιατί μου έλειπε και περισσότερο.

"Πέτρο τι κάνεις; " του είπα εγώ και έκανα να φύγω, αλλά με σταμάτησε.

Η καρδιά μου με χτυπούσε σαν τρελή εκείνη την στιγμή. Η αμηχανία με είχε κυριεύσει ολόκληρη. Και πάντα να ισχύει αυτό το πράγμα. Αδύνατον να του αντισταθείς.

"Μου είπες να έρθω να πάρω τα φάρμακά μου. Ε αυτό κάνω. Παίρνω το φάρμακο της καρδιάς μου." Μου είπε μόλις γύρισα και τον κοίταγα.

"Πέτρο σε παρακαλώ."

"Ελίνα είσαι το γιατρικό που πρέπει να πάρω." Μου είπε και όρμησε στα χείλη μου.

"Πέτρο..." προσπάθησα να τον σταματήσω, αλλά δεν μπορούσα να το κάνω.

"Πες μου ότι με αγαπάς. Πες το αγάπη μου." Μου ζήταγε επίμονα μέσα από τα φιλιά μου.

"Πέτρο...."