Αδύνατον να αντισταθείς!

~ 16. Είμαι εδώ! ~

Ελίνα!

" το ήξερα πως θα έρθεις." Φώναζε η Γωγώ ενω έτρεχε στην αγκαλιά μου.

"Ναι ήρθα." Της είπα εγώ με μια απαίσια ψυχολογική κατάσταση.

"Έλα να σε πάω στον Πέτρο. Είσαι έτοιμη να τον δεις σε αυτήν την κατάσταση;"

"Πήγαινέ με στον Πέτρο." Της είπα εγώ γιατί στην άλλη ερώτηση δεν μπορούσα να της απαντήσω.

Εκείνη με οδήγησε στο δωμάτιό του. Μου άνοιξε την πόρτα και μπήκα μέσα. Την Αντιγόνη ούτε που καν την κοίταξα. Τα δάκρυά μου έτρεχαν σαν έναν ορμητικό ποτάμι μόλις τον αντίκρισα. Ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι , με κλειστά τα μάτια του , συνδεμένος με χιλιάδες καλώδια και με σημάδια στο πρόσωπο.

Εγώ έκλεισα την πόρτα και κάθησα δίπλα του. Του κράτησα το χέρι και τα δάκρυά μου προσγειώνονταν πάνω του. Δεν άντεχα να τον βλέπω σε αυτήν την κατάσταση και πάνω από όλα ένιωθα ένοχη για ότι του συνέβη.

"Τι σου έκανα Πέτρο;" έλεγα και έκλαιγα. " Γίνε καλά σε παρακαλώ. Σε αγαπάω πολύ. Γίνε καλά αγάπη μου και ας μην είμαστε μαζί. Σε αγαπάω τόσο πολύ Πέτρο. Συγχώρεσέ με που δεν εμπόδισα να σου συνέβη αυτό. Συγχώρεσέ με που σε οδήγησα σε αυτή την κατάσταση. Πέτρο σε παρακαλώ, γίνε καλά. Γίνε καλά αγάπη μου. Δεν μπορώ να ζησω ξέροντας πως έχεις πεθάνει. Μόνο εσένα μπορώ να αγαπήσω. Είσαι όλη μου η ζωή. Ακόμα και αν δεν θα είμαστε μαζί θέλω να είσαι καλά. Κάντο για μένα. Κάντο για..." Του μιλούσα και έκλαιγα όταν με διέκοψε ο γιατρός.

Σκούπισα τα δάκρυά μου και του συστήθηκα.

"Σε περιμέναμε Ελίνα. Χαίρομαι που σε βλέπω εδώ. Θα είναι ότι καλύτερο για τον ασθενή μας."

"Γιατρέ μιλήστε μου για την κατάστασή του."

"Κοιτάχτε η κατάστασή του είναι κρίσιμη αλλά παραμένει σταθερή. Είναι καλό να περιβάλλεται απο άτομα που αγάπα και του ασκούν μεγάλη επιρροή. Θα τον βοηθήσει να ξανά επικοινωνήσει με το περιβάλλον. Είναι η μόνη λύση που μπορούμε να δώσουμε. Ας ελπίσουμε πως τώρα που θα είστε εδώ θα δούμε κάποια αποτελέσματα."

"Σας ευχαριστώ γιατρέ. Είμαι δίπλα του." Του είπα εγώ και εκείνος αφού έλεγξε το μηχάνημα που πρόσφερε το οξυγόνο στον Πέτρο, έφυγε.

Το βράδυ αποκοιμήθηκα στην καρέκλα, δίπλα του, ενώ δεν είχα αφήσει το χέρι του και ούτε είχα φύγει λεπτό από κοντά του.

Ξαφνικά ένιωσα το χέρι του να γίνεται πιο θερμό, να σφίγγει το δικό μου και ένα απαλό αλλά και αδύναμο χάδι να αφήνεται στα δάχτυλά μου.

Άνοιξα τα μάτια μου για να διαπιστώσω πως όλα αυτά ήταν η πραγματικότητα και όχι ένα επιθυμητό όνειρο. Τότε είδα που κουνούσε τα βλέφαρά γιατί προσπαθούσε να ανοίξει τα μάτια του του και το κάτω χείλος του γιατί κατέβαλε προσπάθειες για να μιλήσει.

"Ελιν..."Ήταν το μόνο που κατάφερε να πει.

"Πέτρο συνήλθες; εδώ είμαι αγάπη μου." Του είπα και κάθησα στο κρεβάτι του.

"Ήρθες;"

"Ναι είμαι εδώ. Μην μιλάς αγάπη μου. Μην κουράζεσαι. Πάω να φέρω τον γιατρό."

"Μην φύγεις."

"Θα ξανά έρθω." Του είπα και βγήκα έξω από το δωμάτιο για να φωνάξω τον γιατρό.

"Ελίνα κορίτσι μου, πως είναι το αγόρι μου;" με σταμάτησε η μητέρα του.

"Γεια σας κυρία Μαρία. Είναι όλα καλά. Μην ανησυχείτε άλλο. Μόλις συνήλθε ο γιος σας." Της είπα και εκείνη με αγκάλιασε με δάκρυα συγκίνησης.

"Σε ευχαριστώ Ελίνα. Εσύ τον έκανες καλά. Σε ευχαριστώ που δεν τον εγκατέλειψες."

"Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. Θα είμαι πάντα δίπλα του κυρία Μαρία." Της είπα και πήγα να φωνάξω τον γιατρό.

Ο γιατρός και εγώ μπήκαμε στο δωμάτιο του Πέτρου. Ο γιατρός του έκανε διάφορες εξετάσεις για να δει αν όλα είναι καλά τώρα που συνήλθε.

" Είναι όλα εντάξει γιατρέ;"

"Ναι είναι όλα μια χαρά. Θα συνεχίσουμε όμως να τον παρακολουθούμε για προληπτικούς λόγους."

"Σας ευχαριστούμε γιατρέ." Του είπα εγώ και εκείνος έφυγε.

"Νόμιζα πως μόλις άνοιγα τα μάτια μου δεν θα σε έβλεπα εδώ και πως αν όντως ήσουν εδώ τώρα που τα άνοιξα τα μάτια μου θα φύγεις."

"Θα φύγω μόλις σταθείς στα πόδια σου και γίνεις εντελώς καλά."

"Σε ευχαριστώ."

"Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς είμαι εδω γιατί πρέπει να είμαι."

"Ελίνα είσαι εδω επειδή εγώ χτύπησα με το αυτοκίνητο και νομίζεις πως φταις εσύ για αυτό ή επειδή με αγαπάς;"