Beklenmedik Aşk

15-

Karşıdaki sahile doğru yürümeye başladım. Topuklulardan düzgün yürüyemiyordum. Bu yüzden elime aldım. Deniz kenarına oturdum ve rahatlamaya karar verdim. En iyisi yalnızlıktı. İnsanlar fark etmiyor ama yalnızlığını kıymeti bilinmiyor.

Bugüne kadar tabii sevgilim olmuştu. Ama hiçbirine kendimden daha çok değer vermedim. Alina'nında hep böyle olmasını istedim. Derken Arasla tanıştım. Onunla olmak beni değiştirdi. Onunlayken asıl olduğum kişiyi buldum ama bana yalan söylemesi ona karşı olan bütün her şeyimi yok etti ve şimdi tekrar aynı şeyi yaşamam. Bu durumlarda nasıl davranmam gerektiğini hiç bilmiyordum. İçimden sadece ağlamak geliyordu. Hemde bir erkek için.

Yanıma birisinin oturduğunu fark ettim. Parfümünden Aras olduğu çok belliydi. Kafamı onun olduğu tarafa bile çevirmedim. Sinirli gözlerle sadece denize bakıyordum.

"Bu sefer açıklama yapmama izin ver." dedi. Ama ben suratına bile bakmadım.

"Lütfen." diye ekleyince gözlerimi devirerek ona baktım.

"Bu onu bilerek yapıyor. Anlamıyorsun. Seninleyken karşıma çıkıyor çünkü benimde en az onun kadar mutsuz olmamı istiyor. O gece bizi takip bile etmiş. Benim senin yanından ayrıldığımı görünce öyle bir mesaj attı. Aslında biz hiç görüşmedik. Kabul ediyorum seninle konuşmayı kestikten sonra görüştüm onunla. Ama piskoloğa gitmesini istedim. Yardıma ihtiyacı olduğunu anlatmaya çalıştım. Ama dinlemedi. Bugün ise seninle olduğumu öğrendi ve aradı."

"Neden benim yanımda açmadın?"

"Bu gece böyle bir açıklama yapacaktım sana. Ama yalnızken. Eğer o an telefonu açsaydım Alinalar olduğundan rahat olamayacaktım."

"Sana inanmalı mıyım?"

Aslında dedikleri oldukça inandırıcıydı. Zaten bana Merve'nin ondan sonra kimseyle çıkmasını yediremediğini anlatmıştı. Şimdi dedikleri oldukça mantıklıydı.

"Peki neden şuan? "

"Birbirimize de dediğimiz gibi saygıyı kaybetmiştik o kavgada. Sana o sinirle asla küfür etmemeliydim."

"Bende öyle."

"Sana gerçekten değer veriyorum Lara." diyip sımsıkı sarıldı. Onun kokusunu özlemiştim. Ama ona güvenmeye ihtiyacım vardı.

"Sana güvenmeye ihtiyacım var."

"Elimden gelenin en iyisini yapacağım. Söz veriyorum." diyip yanağımdan öptü.

Alina Ergelen-

Her ne kadar Lara'nın peşinden gitmek istesemde yalnız kalmak konusunda oldukça ciddiydi. Arasla aralarını düzeltmeleri gerekiyordu biran önce. İkisininde birbirine ihtiyacı vardı. Ah bi neden kavga ettiklerini bir bilsem.

Tam o sırada aklıma mahkeme kağıdına bakmadığım geldi. Ve yarın istanbula gitmem gerekiyordu. Egeyi dürtüp "Hadi abimleride bulup eve gidelim. Önemli bir işim vardı. Şimdi hatırladım." dedim. O da kafasını sallayıp hemen kalktı.

Bahçeden çıkar çıkmaz abimlerimi deniz kenarında sarılırlarken gördüm. "Oh be sonunda." diyip bizde Egeyle birbirimize sarıldık. Sevinç dansı yapmaya başladık. O sırada abimler bu tarafa bakmaya başlayınca salak yapmaya başladık. Yanımıza doğru geldiler. "Aaa bizde size bakındık şöyle bi ama göremedik yahu." diyip alay ettim. "Evde görüşeceğiz kardeşiiim." diyince susmam gerektiğini anladım.

Eve aşırı yorgun gelmiştim. Ama anneme mahkeme işini sormam gerekiyordu. Mutfakta annemi görünce hemen yanına gittim. "Konuşmamız gerekiyor anne. Ve seninle de abi."