Bad Dreams - Shadowhunters/Jace Herondale Fanfiction

Six: Magnus Bane

1x03&1x04

Pov Luna:

Ik hap naar lucht, schiet een stukje overeind kijk recht in de ogen van Jace. We zijn nog steeds in DuMort en ik lig nog steeds in twee armen. 'Ik kan wel staan...' mompel ik zacht. Maar Jace is niet van plan me te laten gaan. Om me heen hoor ik vage stemmen van een onbekend iemand en ik zie een flits van een blinkend mes. Ook zie ik Simon en een man staan door mijn wazige blik heen. Opeens begint alles te bewegen en ik val weer weg in duisternis.

Mijn vader stapt op me af: 'Ik zei 5 uur eten. Het is 10 over 5 nu. Waar bleef je?!' Een traan loopt over mijn wang omdat mijn vader mijn rechterpols fijn knijpt en mijn hand geen bloed meer krijgt. 'De training met Izzy liep uit.' Een knellend gevoel begint groter en groter te worden hoe harder mijn vader knijpt. Opeens voel ik een harde klap op mijn wang, geschrokken voel ik met mijn vrije hand eraan. 'Laat het niet nog een keer gebeuren Luna.' Hij maakt een vuist die richting mijn buik gaat om te slaan

Happend naar lucht kom ik overeind. Pijnscheuten schieten door mijn voorhoofd en als ik mijn pols zie, is het grotendeels geheeld. Jace zit op een bank in mijn kamer en loopt mijn richting op: 'Rustig. Je bent veilig. Flashback over je vader?' Mijn matras zakt een stuk in als hij er op gaat zitten, Jace en ik weten alles van elkaar en ons verleden. We hebben nooit dingen geheim gehouden voor elkaar, dus hij weet alles over mijn vader. Ik knik en wrijf even over mijn ogen: 'Soortvan.' Ik wil ook niet zielig overkomen. 'Hoe lang ben ik... buiten westen geweest?' Jace bekijkt mijn pols even snel: '2 uurtjes denk ik. Je runen hebben je wond geholpen met helen.' Glimlacht hij even snel. 'Pak nog wat slaap. Je ziet er moe uit.' Dan staat Jace op, waarschijnlijk wilt hij naar zijn eigen slaapkamer. 'Welterusten,' glimlach ik zwak.

De volgende ochtend train ik met Jace, met af en toe een klein pijnscheutje door mijn pols. We zijn aan het oefenen met afweren als iemand je aanvalt. We willen net opnieuw beginnen met een oefening als Clary komt binnen stormen: 'Jace, ik moet je spreken. Het is heel...' ze stopt als ze mij ziet en Jace zonder t-shirt, ze even kijkt bedenkelijk. 'Ga door.' Zucht ik oog rollend. Jace haalt zuchtend een hand door zijn haar en trekt snel een t-shirt aan. 'Zouden jullie me alles kunnen vertellen wat je weet over Magnus Bane?'
'Opperheksenmeester van Brooklyn. Hoezo?' Ik sla mijn armen over elkaar en ga naast Jace staan. 'Volgens die vampier, Camille, heeft hij mijn geheugen gewist.'
'Hoe weet je dat?' Vraagt Jace, ik frons mijn wenkbrauwen. 'Toen Simon haar vertelde dat mijn geheugen was gewist gaf ze Magnus de schuld.' Dat klinkt wel als iets wat kan. En als ze haar geheugen terug krijgt, zijn we misschien van haar af! 'Ik zie Magnus ook met mijn moeder in m'n dromen. Ze vraagt hem om mij te beschermen.'
'Delen van herinneringen?' Vraagt Jace bedenkelijk. 'Maar ze zijn niet logisch.' Zucht Clary. 'Waarom heb je dat niet verteld aan ons?' Zegt Jace gefrustreerd en hij fronst zijn wenkbrauwen. 'Omdat ik een week geleden nog niet eens over deze wereld wist! Laat staan dat Magnus bestaat.' Snauwt ze zijn kant op. 'Magnus' magie is zelfs te sterk voor de Stille Broeders. Als hij je geheugen heeft gewist is hij de sleutel tot alles.' Glimlach ik vrolijk. 'Mensen riskeren hun leven om mijn geheugen terug te krijgen. Maar misschien weet ik wel niks. Misschien herinner ik me niks van de Levensbeker of mijn moeder.' Onzeker gaat ze zitten. 'Geloof me maar. Jouw herinneringen zijn de enige kans om de Levensbeker te vinden.' Jace gaat dichter bij haar staan. 'Dat risico zijn we bereid te nemen.' Ons gesprek wordt onderbroken door een gestreste Izzy die binnen komt stormen: 'Jace, Luna, Clary, ik heb jullie nodig. De normalo vertrekt.' Clary rent weg om hem en wij blijven met Izzy staan. 'Maak Alec en Hodge wakker. We weten meer over de beker.' Grijns ik blij tegen Izzy. Maar dan moeten toch ook wij gaan proberen de normalo tegen te houden van hier weg te glippen. 'Hoe kan één normalo nou zo vervelend zijn?' Moppert Jace.

We onderbreken het gesprek tussen Simon en Clary: 'Dit is de veiligste plek voor haar.' Jace knikt naar Clary. 'Praat niet tegen me, Captain America!' Roept Simon tegen Jace. 'Aangezien ik de wapens heb, zeg ik wat ik wil.' Ik grijns om de comeback van Jace. 'Kom maar op vriend!' Simon stormt op hem af en schreeuwt maar Clary houdt hem op tijd tegen. 'Wat is jouw probleem?!' Roept Clary tegen de normalo. 'Hij! Hij is net Kirk Duplesse van school. Ken je hem nog? Die eikel met z'n brede kaaklijn. Rook naar bodyspray en pestte iedereen!' Simon wijst naar Jace en boos vlieg ik hem nu aan. Clary en Jace zijn te laat met ingrijpen en ik duw hem omver, razend buig ik me over hem:
'Shut. Up.'