Ik hang op en knuffel me tegen Harry aan. "H-Het was mijn zus." Harry kijkt me aan en fronst.
"Ik heb haar al zo lang niet gezien ze heeft me verlaten toen ik haar nodig had, ik weet niet of ik haar kan vergeven-" Harry legt zijn vinger tegen mijn mond aan.
"Je moet zelf weten wat je doet, niemand verplicht je tot wat dan ook." ik knik zacht en pak zijn hand.
Ik pak het steviger vast als ik mezelf opnieuw duizelig begin te voelen. "Louis, godver." hij tilt me op en legt me op de bank neer.
"We hadden een afspraak." ik hum aangezien ik niet veel meer kan zeggen.
Ik raak in paniek als het even zwart wordt. "Lou, blijf bij me." hij scheldt en legt zijn hand op mijn gezicht.
Hij kijkt even in de rondte en zegt, "Oké, wil je binnenkort nog wat leuks doen?" met zijn zachte, warme stem.
"Z-Zwemmen." hij glimlacht.
"Zullen we dat doen dan?" ik knik
"J-ja." hij blijft nog een tijdje tegen me praten waarna hij me rechtop zet.
"Gaat het weer?" er rolt een traan over mijn wang en ik leg mijn hoofd op zijn schouder.
"D-Dankje voor het wakker houden." hij wrijft over mijn rug.
"Wat vind je lekker?" ik glimlach.
"Jou." hij grinnikt waardoor zijn kuiltjes verschijnen.
"Qua eten, Lou." glimlacht hij.
Ik knik. "Jou." zijn kuiltjes verdwijnen en hij bijt op zijn lip.
"Niet nu, Louis." ik grijns wanneer hij richting de keuken loopt.
Hij komt even later terug met een tosti, ik wil opstaan als hij me tegen mijn schouder aanduwt. "Nee, je blijft zitten." ik kijk naar de tosti die ondertussen op mijn schoot staat.
"Maar.." hij legt zijn hand op mijn been.
"Het is oké, Lou. Je bent heel mooi, en je hebt een mooi figuur." ik schud mijn hoofd.
Harry keert zich naar de tv waardoor ik een klein hapje neem.
Als ik na een lange tijd de tosti opheb glimlacht hij. Hij zet het bord op tafel en trekt me tegen zich aan.
-
"Louis? Waar ben je?" ik hoor hem de trap af komen lopen en verstop me in de keuken.
"Wat heb je tegen je vader gezegd?!" hij ziet me al snel zitten en slaat zijn armen over elkaar terwijl hij op me neer kijkt.
"Ik- um hij belde me vanuit de gevangenis, ik zei niks?" ik hoor de voordeur opengaan en haal opgelucht adem.
Zijn vader komt binnen en begroet me. Ik glimlach en verstop me achter Harry's rug. "Louis," zucht hij. "niet weer dit." hij haalt me achter zijn rug vandaan en zet me voor hem neer.
"Je kan hem vertrouwen." knikt hij. Ik speel met mijn vingers en ga op de bank zitten.
"Louis, we wilden iets met je bespreken." zijn ouders komen op me afgelopen.
Harry komt snel naast me zitten. "Harry heeft ons verteld wat je vader gedaan heeft bij jou-"
"Nee!" onderbreek ik ze.
"Luister maar even, het is niks bijzonders." ik blijf stil en probeer er geen scène van te maken, alhoewel Harry wel mijn grootste geheim doorverteld heeft.
"Het lijkt ons allemaal het beste als je naar een psycholoog gaat." vervolgt zijn moeder.
Harry's ogen onderzoeken mijn gezicht. "H-Harry?"
"Mhm?"
"Je gaat dan wel met m-me mee toch?" hij knikt.
"Natuurlijk."
-
En de volgende dag is het alweer gelijk raak. "Homo !!" ik grijp naar mijn wang als er meerdere keren op in geslagen wordt.
Als ze me eindelijk met rust laten loop ik vermoeid verder naar het lokaal.
"Louis, wie?" ik zucht.
"Dat nieuwe kind, Thomas." fluister ik.
"Arme, arme Thomas." mompelt hij waarna hij het klaslokaal uit stormt.
"Harry!" ik sta op en ren achter hem aan.
"Harry- wach- wacht." ik knijp mijn ogen dicht als ik mezelf in elkaar voel zakken.
"Louis!"
