Ik loop de school binnen. Natuurlijk staat Luke alweer bij de ingang te wachten. Hij trekt mijn tas ruw van mijn schouders af en gooit alles eruit.
Hij pakt mijn broodtrommel en etui in het speciaal waarna hij ze leeggooit. Ik probeer mijn tranen in te houden terwijl ik alles weer in mijn etui stop. Luke is ondertussen weggelopen.
Ik wilde die boterham net eten, ik wil beter voor mezelf gaan zorgen. Ik zucht en gooi het weg als ik een hand op mijn schouder voel. "Alles oké?" ik knik.
"Ja.. gewoon.. Luke." hij zucht. "Ik zag het, sorry dat ik je niet kon helpen." ik haal mijn schouders op en loop richting de eerste les.
-
In de pauze ga ik even bij Harry staan. "Heb je nog een boterham?" vraag ik zacht.
Hij knikt. "Oh ja, ja natuurlijk." hij geeft er één aan me.
Ik ga snel op de grond zitten aan de andere kant van de ruimte. "Hey, slet! Homo! Hoertje!" de woorden deden me allemaal geen pijn tot dat ene woord weer kwam.. "Dikzak!" na een harde trap loopt Luke weg.
Ik kijk naar mijn buik en gooi mijn boterham gefrustreerd op de grond. Ik wil niet terugvallen, ookal heb ik nog maar een klein stukje proces gemaakt, het duurde lang en ik heb er hard voor gewerkt. Maar om deze woorden te horen.. ik kan het niet helpen.
Als de bel gaat lopen we weer de klas in. "Was hij lekker?"
Ik knik met een zachte glimlach. Net als hij weg wilt lopen knort mijn maag. "Louis?"
"Heb je hem gegeten?" ik knik wild.
"Hmm." hij pakt nog een zakje koekjes uit zijn tas en geeft ze aan me.
"Eet maar op."
"Zal ik doen." ik wil weglopen als ik zijn hand om mijn pols voel.
"Nu." ik zucht en open het zakje waarna ik ze langzaam op begin te eten.
Als ik ze op heb loop ik naar mijn plaats en ga ik zitten.
Harry kijkt me onderzoekend aan, ik glimlach snel en kijk naar de docente.
Er word een briefje naar mijn hoofd gegooid. Ik pak het op en open het.
'4 uur bij het bankje'
Ik slik en ontwijk Luke's blik.
-
En zo sta ik om vier uur dus bij het bankje. Ik zie Luke al snel aan komen lopen. "W-Waarom wilde je me spreken?"
"What the fuck heb je met Zayn en Harry gedaan? Waarom slaan ze je niet meer in elkaar?"
Ik haal mijn schouders op. "Als je nu niet antwoord, hè. Dan zweer ik dat ik je bek verrot sla."
Ik wil ze niet verraden. "Ik- hij-" hij lacht en duwt me op de grond.
"Laatste kans." ik besluit me maar voor te bereiden op de klappen doormiddel van mijn ogen te sluiten.
Al snel voel ik trappen in mijn buik en vuisten in mijn gezicht.
Na een kwartier laat hij me eindelijk alleen. "Fuck, gaat het?" ik kijk omhoog in twee zeeblauwe en onbekende ogen.
"Hoe heet je?"
"L-Louis."
"Oké, Louis. Ik ben Niall. Kan iemand je op komen halen of moet ik je naar huis brengen?" ik ril en pak mijn mobiel met enige moeite uit mijn zak.
"H-Harry."
