|009|

2.2K 111 31
                                    


Ik open mijn ogen en knijp ze gelijk weer dicht van het felle licht. Ik open ze na een tijdje weer en wrijf door mijn ogen.

Ik zie dat ik op Harry's bed lig, na een paar seconden hoor ik een zucht. "Hey" hoor ik een hese, lage stem. Ik kijk om en zie Harry met zijn rug tegen de muur leunen, met zijn armen over elkaar geslagen voor zijn borst.

Hij loopt naar me toe en gaat voor mijn bed staan.. "Hoeveel.." hij schraapt zijn keel. "Hoeveel heb je precies gelezen?" ik frons.

Ik frons en probeer me te herinneren tot waar ik ben gekomen. "Dat stukje over mij" zeg ik zacht.

"Oke" hij kijkt me doordringend aan.

"Laten we het gewoon vergeten" ik kijk weg van hem, ik ben de laatste tijd gevoelens voor hem gaan krijgen.. onlangs alle dingen die hij me aangedaan heeft.. ik wil het niet vergeten.

"Waarom?" vraag ik onzeker.

Hij gromt geïrriteerd. "Omdat ik dat wil" ik frons.

"Maar-"

"Jezus, Louis! Ik zei dat we het vergeten, dan vergeten we het ook, je spreekt me niet tegen, oke?" ik kijk weer weg van hem en rol om zodat ik met mijn rug naar hem toe lig.

Hij zucht waarna hij de kamer uitloopt. Waarom moet alles zo ingewikkeld zijn?

Even later stap ik uit bed waarna ik de deur open en naar beneden loop, in de woonkamer zie ik dat zijn ouders al op het werk zijn.

Harry zit op de bank tv te kijken, hij kijkt me even aan waarna hij weer terugkijkt naar de tv.

Ik kijk op de klok die 10 uur aangeeft, fijn, nu mis ik school ook nog. Laat dan ook maar, ik rust nog wel een dag uit, ik weet niet of mijn lichaam het aankan als ik vanmiddag alweer bont en blauw word.

Ik ga in het midden van de bank zitten. "Louis" mompelt Harry. "LOUIS!" ik schrik en kruip naar links zodat ik zover mogelijk van hem af zit.

"Luister eens verdomme" ik knik en kijk hem aan.

"Luister, je gaat niet naar school want ik heb geen zin om je te brengen. Dus zeur daar niet over oke?" ik knik.

"Woorden!"

"J-ja H-Harry" hij grijnst waarna hij zich weer op de tv richt.

"Harry?" hij kijkt me aan waardoor ik begin te trillen van de zenuwen.

"Hm?"

"J-je dagboek, ik b-ben ook-"

"Ik zei houd erover op!" ik kijk hem geïrriteerd aan. Deze keer laat ik het er niet zo makkelijk bij zitten.

"Ik wil duidelijkheid!" sis ik.

"Volgens mij wil je een vuist in je gezicht" ik piep en hoor hem lachen.

"Ik wilde gewoon zeggen dat ik- ik ben ook op jou" ik knijp mijn ogen dicht en open ze na een tijdje weer waarna ik Harry's verbaasde blik zie.

"Jij? Op mij? Na alles wat ik je heb aangedaan?" ik kijk naar beneden.

"Ja, s-sorry" ik ren de kamer uit naar zijn kamer.

"Louis!" hoor ik hem roepen.

why me? // l sWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu