Alleen op een onbewoond eiland

De storm

'Vlug,haasten jullie,kom op.het water stijgt,'zei klara,ze was 13 jaar en had bruin haar tot haar schouders,bruingrijze ogen en had een oude jurk aan met een paar rood bruine laarsjes.  'ja ja,wij komen.schiet een beetje op levi,'.evelien keek nijdig naar haar zussen. Ze leek 10 jaar,maar ze was 12 ,ze had blond haar dat de helft van haar rug bedekte,ze had een paardenstaart in met een rood lint dat ze gebruikte als elastiekje.ze had een trui aan met een wollen vest die haar armen bedekte,haar spijkerbroek had wijde pijpen,haar schoenen waren kapot,ze hadden bijna geen voorkant meer,zaten allemaal gaten in,je zag haar rood gelakte teennagels door haar schoenen staken' als ik grotere benen had,zou ik dat best doen evelien,'schreeuwde levi.ze was de jongste,ze was 10 jaar oud en had een te wijde jurk aan met een paar zelfgemaakte leren schoentjes eronder, haar haar had ze nog nooit afgeknipt, haar haar hing over haar billen hing.ze maakte de deuren van de kamer open,ze stonden op de zolder van hun huis
Het water bleef maar stijgen,er leek geen ophouden aan te komen.water stroomde door de deur naar binnen.klara wist niet wat ze moest doen,todat ze een geweldig idee kwam.'levi ,evelien.klim op mijn rug,maak dat luik open.als je dat gedaan hebt klim je erdoor heen,'zei klara opgewonden.' oke,maar gaan we dat nu dan wel doen,maak je klaar.ik kom,'zei levi entousiast.ze sprong op haar rug,maakte het luik open,pakte evelien op en duwde haar door het luik,het dak op.ze klom daarna zelf door het luik,en evelien en levi  trokken klara naar boven
Ze zaten met zijn drieën op het dak.ze waren nat en bang,bang dat ze dood gingen,bang dat ze nooit gevonden werden.het water dat net nog tot de regenpijp was,was nu al tot hun voeten gekomen,ze waren bang Opeens hoorde ze een geluid,ze keken achter hun,ze zagen wat ze wilde zien,een helicopter.klara stond op,begon te zwaaien,zo hard,dat haar armen pijn gingen doen.de helicopter zag klara,en lande op het droge stuk dak.er stapte een man uit,hij keek naar klara en zei toen bezorgd'gaat het meisje,hoe lang zit je hier al'hij keek even langs haar heen,en zag toen levi en evelien zitten en verbeterde zich'euh,ik bedoel jullie,'ze zeiden alle drie in koor 'koud'.de man keek hun aan en dacht even na'euhm,ik heb maar 1 plek in de helicopter,en eventueel kunnen er 2 in,als ze zich krap maken'zei hij schuldig.'na een tijdje fluisterde klara,levi en evelien met elkaar.en toen ze terugkwamen moest klara huilen'sorry,ik...snik....blijf hier, en...... mijn zusjes.....snik....... gaan met u mee,naar..snik...... naar onze ouders hun vakantie huisje,'ze huilde heel even 'en ik kom na met iets  anders.ze namen afscheid,en klara zei niks meer.levi en evelien stapte de helicopter in.de helicopter steeg op,en klara bleef zwaaien tot ze uit het zicht verdwenen waren.
het water was inmiddels tot haar kin omhoog gestegen,en toen,zo plotseling,was het zwart voor haar ogen.