Tedavi (Gay Temalı)

Bölüm 6: Her Şeyi Durdurmak

Söylediği şeyleri kafamda anlamlandırmaya çalışırken başım dönmüştü.
"İkimiz derken? Yani sen..."
Soracağım şeyin ne olabileceğini az çok anlamışsınızdır, fakat Murat bana bu soruyu sorma fırsatı bırakmadan lafımı kesti.
"Dertlerimiz farklı ama sonuç aynı. Depresyon tedavisi görmeye başladım."
Kafam giderek daha da karışıyordu ve bunu anlamış olmalı ki konuyu daha da açmaya başladı.
"Bu arada seanslara devam etmediğimizden sana söyleme fırsatı bulamadım. Sende de depresyon belirtileri gözlemledim. Bunun üzerinde çalışacağız. Senle aynı hisleri paylaşan insanlarda bu rahatsızlığın görülme olasılığı daha yüksek. Benimki biraz daha farklı tabii."
"Peki ne yapacaksın?" diye sordum üzgün gözlerine bakarak. 
"Kendim için yapabileceğim fazla bir şey yok. Sanırım bir süreliğine uzaklara gideceğim. Kafamı dinlemek için... Bilmiyorum."
Murat yanımda olmasaydı şu an yaşadıklarımı tek başıma kaldıramazdım. Bunun farkındaydım. Ve eğer gidecek olursa daha fazla savaşacak gücüm kalmayacaktı. Bunun da farkındaydım. O yüzden onun gitmesini engelleyecek bir şeyler söylemek zorundaydım.

"Gidersen hayatı çekilir kılacak hiçbir şeyim kalmamış olur."

Titreyen ses tonumla kurduğum bu cümleden sonra kendimi onun karşısında çırılçıplak ve savunmasız hissettim. Rahatsız edici derecede uzun süren bir sessizlik oldu. Sessizliği bozmak için konuşmaya devam ettim.
"Ben de sana yardım ederim. Olmaz mı?"
Alaycı bir şekilde gülümseyerek gözlerini yere çevirdi.
"Benim için yapabileceğin fazla bir şey yok. En umutsuz vakaları bile iyileştirdim ama kendimi iyileştirebileceğime inanmıyorum."
Murat kararını çoktan vermişti. Israrcı olarak yanlış anlamasına yol açıp onu korkutabileceğimi düşündüm ve konuyu uzatmamaya karar verdim. 
"Ailenle aranı düzeltmeye çalış Bora. Babanın şu an böyle davranmasının suçlusu sen değilsin, içinde büyüdüğü toplum. Onu da kendini de suçlama."
Ailemle aramı düzeltebilmem için verdiği tavsiyeleri ve tatil planlarını dinledikten sonra eve geri döndüm. Kendimi ondan bir şekilde uzaklaştırmam ve soğutmam gerekiyordu. İki gün boyunca odamdan çıkmadım. Murat'tan da ailemden de ses çıkmadı. Üçüncü günün, yani Murat'ın Sao Paulo tatili için yola çıkacağı günün sabahı belki veda etmek için kapıma gelir ümidiyle duş alıp kendime çeki düzen verdim. Ama kapı hiç çalmadı. Akşam geç saatte, artık geleceğinden ümidimi kesmeye başladığımda kendimi tutamayarak sessizce ağlamaya başladım. Kerem evde yoktu. Murat gitmişti. Yapayalnız hissediyordum. Hayat o kadar anlamsız geliyordu ki artık. Uğruna savaşacağım hiçbir şeyim kalmamıştı. 

Gözyaşlarımı koluma silerek yattığım dağınık yatağımdan kalktım ve yavaşça Murat'ın evinin kapısına yürüdüm. Durmak bilmeyen gözyaşlarım yüzünden etrafı net göremiyordum. Ama kapısı ordaydı, tam karşımda. İçim öfkeyle dolmuştu ve bunu daha fazla içimde tutamazdım. Vurduğum sert bir tekmeyle kapı birden sonuna kadar açılınca sarsıldım. Gözlerimi ovuşturup çelik kapıya baktım. Açık unutmuş olmalıydı, çünkü kapısı tek bir tekmeyle açılabilecek kadar eski bir kapı değildi. Kapıyı kapatıp evime dönmeyi düşündüm, ama kalbimin beni içeri götürme isteğine karşı koyamadım. O yatağa son bir kez uzanıp, çarşaflarını kaldırmadıysa onun kokusunu içime çekecektim. Yatak odasına adım attığımda gördüklerim üzerine ani bir şoka uğradım. Murat çırılçıplak bir şekilde kıvranmış, yerde bilinçsizce yatıyordu. Yatağın üstünde ve yerde bir sürü bira şişesi vardı. Odanın penceresi ise tahminimce bira şişesi fırlatılarak kırılmıştı ve oda buz kesilmişti. Gördüklerim karşısında geçirdiğim şoku ve korkuyu atlattıktan sonra koşarak Murat'a doğru eğildim.

"Murat?! Ne oldu sana?"
Yavaşça kıpkırmızı kesilmiş gözlerini açtı ve sol gözünden bir damla yaş aktı. 
"Her şeyi durdurmak istedim. Kafamdan geçenleri... Durmuyorlar Bora. Durdurmama yardım et."
İki elimle başını tutmuş göz yaşlarını silerken hızlıca ne yapabileceğimi düşünmeye başladım. Onu bu halde görmek kalbimi paramparça ediyordu. Gözyaşlarımı tutamıyordum, hepsi teker teker onun göğsüne damlıyordu. Bana bakıp gülümserken Murat'ın gözünden de bir damla daha yaş aktı. Yavaşça başımı onunkine doğru eğip dudaklarımı dudaklarına kilitledim. 

Bölüm geciktiği için özür dilerim arkadaşlar. Instagram sayfamız kapandı ancak hikayeyi yazıp yayınlamaya devam edeceğim. Destekleriniz için teşekkürler, yorum yapmayı unutmayın!