A Hot Night with Mr. CEO [AHNWMCEO]

Chapter 22

Kahit sobrang sakit ng ginawa niya,  hindi pa rin mawala ang pagmamahal ko sa kanya. Call me stupid or what but that's the truth,  ganun talaga siguro kapag mahal mo ang isang tao, kahit  anong gawin mo hindi mo talaga magawang kalimutan siya.

The very first time I laid my eyes on Adam Ferrer parang biglang nawala yong sakit sa dibdib ko.  He was like a cure to my unwell heart. Except for the fact that he's really handsome that night it was his "cold hearted" aura that makes him even more attractive. He didn't smile,  he seldom talk and most especially he ignore all the girls who tried to catch his attention.

Nasa isang sulok lang ako nun at tahimik na umiinom ng bigla siyang lumapit sa gawi ko. Parang malalag yong puso ko sa sobrang bilis ng tibok.  I was like a high school girl at that moment  where your crush sits beside you. Ugh!  Ang badoy pero talagang kinilig ako. He's so quite so I did a little flirting,  konting konti lang naman pero tulad nga ng sinabi ko, he don't give a shit.  Dinedma ako.

I drink and drink hanggang sa hindi namamalayang lasing na ako. Nagising na lang ako na nasa bahay na 'ko, I asked my Mom kung sino ang naghatid sa'kin at sinabi niyang hinatid ako ng isang lalaki,  Adam daw 'yong pangalan.  Hindi ko alam kung magpapasalamat ako o mahihiya dahil nalasing ako. Nagayon may rason na para makipagkita ako sa kanya,  I'm goin to thank him.  I'm glad my mom get his number kaya madali ko siyang nacontact.  Nakipagkita ako sa kanya at pumayag naman siya. We had a small talk at dun ko nalamn na iniwan din siya ng girlfriend niya, parehas pala kami ng pinagdadaanan kaya madali kaming nagkagaanan ng loob. 

He was a bit arrogant pero sa oras na makilala mo siya dun mo makikita ang sweet at funny side niya. Ang pagkikita naming iyon ay nadagdagan pa ng ilang beses.  Hanggang sa dumating ang araw na narealize namin hindi kami simpleng magkaibigan lang, so we put our relationship into the  next level.  Walang ligawang naganap,  basta masaya lang kami kapag kami ang magkasama,  we're enjoying each other's company. 

Hindi naging perpekto ang relasyon namin,  lalo na ng muli kung makita si Dave.  Sa pagbalik niya,  bumalik din 'yong sakit at lahat lahat.  I wasn't supposed to feel it kasi my boyfriend na 'ko pero wala eh,  siya pa rin talaga. 

I told everything to Adam at hindi na ko nagulat sa naging reaksiyon niya. He understand my situation at inamin din niyang hanggang sa mga oras na yon,  naiisip pa rin niya ang ex niya.

May be were not really meant to be together but rather we meant to help each other. No one knows our relationship exept for our friends and family kaya nung maghiwalay kami hindi na namin pinagkalat pa,  hindi naman kami artista para ipagsabi sa ibang tao ang relasyon namin.  So most of them think na kami pa kaya dahil dun may nabuo ang plano.

Isang araw naisipan kung subukan kung kaya ko pang maibalik ang sa amin ni Dave.  I asked Adam to help me,  at syempre hindi siya pumayag nug una pero hindi talaga ako tumigil hangga't hindi ko siya napapyag.  Sinabi kong paseselosin namin si Dave,  and if it works,  I'll give him another chance. But all the little hope just suddenly gone when I heard that his getting married.  Kahit mahirap,  mukhang kailagan ko na talagang magmove-on,  I'm tired with this shit.

I just make my self busy with some other things,  nagpatayo ako ng sariling business at nilunod ang sarili ko sa trabaho,  ganun din naman si Adam. Nagkita lang kami ng mabalitan kong umuwi ng Pilipinas 'yong girlfriend niya kasama yung baby nila.  I'm so happy for them, naniniwala talaga akong magkakabalikan sila,  lalo na at may baby pala sila. 

Tinanong ko siya noon kung anong plano niya at nagulat talaga ako ng siya mismo ang magsabi na magpretend lang kami na kami pa. I can't believe Adam was going to do it.  Gusto lang daw niyang malaman kung ano ang magiging reaksiyon ng ex niya,  wtf nang una ko siyang makita doon sa company event nina Adam,  alam kong nasaktan siya ng makita kami.  Obvious naman na mahal niya pa rin si Adam pero ayaw niya lang aminin.  Kahit hanggang nagyon,  taguan lang sila ng feeling ni Adam,  haist sarap nilang pag-untugin.