No more lying {Harry Styles}

Hoofdstuk 14

‘Elena, laat me het uitleggen.’: zei Harry haast smekend aan de andere kant van de telefoon. Ik snoof. ‘Er valt niks uit te leggen. Mij is het allemaal heel duidelijk.’ Harry had me een paar minuten geleden gebeld. In de hoop alles goed te praten. Snapte hij nou niet dat ik hier nog niet aan toe was. Dit ging gewoon allemaal te snel. ‘Wat is eigenlijk je probleem.’: vroeg Harry duidelijk geïrriteerd. ‘Het gaat gewoon allemaal veel te snel.’: zei ik. ‘Ik snap dat je een beetje in de war bent. Het is een moeilijke tijd voor je geweest, maar je moet wel weten dat je niet de enige bent. Ik heb het ook moeilijk gehad. Opeens heb ik er een nieuw zusje erbij die veel van me vraagt.’ Ik zweeg. ‘Ik weet dat Emma je vriendin is maar ik hou van haar en je kan me niet vragen de gevoelens die ik voor haar heb te negeren. Dat kan ik niet.’ Ik slikte en drukte toen snel op de uit knop. Het voelde alsof hij zo een mes door mijn hart stak. Hij deed me echt pijn. Een koude traan rolde over mijn wang terwijl ik naar mijn mobiel staarde. Hopend dat hij me terug belde, om te zeggen dat het allemaal een fout was, dat hij toch van me hield. Maar dat gebeurde niet. Ik vroeg me af of Emma nu bij Harry was. ‘Zit je nou weer thuis.’ Ik schrok uit mijn gedachten en draaide me om. Ik zag mijn moeder aan de andere kant van de kamer staan. ‘Heb je daar dan problemen mee?’ vroeg ik geïrriteerd en ik draaide me weer om. Ik hoorde haar voetstappen naar me toe komen. ‘Nee helemaal niet, ik denk alleen dat het leuk voor je zou zijn als je met Emma zou afspreken.’ Ik zuchtte. ‘Ik heb geen zin om met Emma af te spreken.’ Ik zag uit mijn oog hoek dat mijn moeder naar me toe liep en naast me op de bank plaats nam ‘Lieverd, is er iets gebeurd?’ Ik schudde mijn hoofd. Mijn moeder hoefde zich er niet mee te bemoeien. Ze zou er toch niks van snappen. ‘Ga dan een baantje zoeken.’ Mijn moeder stond weer op een liep naar de keuken. Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘Ik ga toch niet werken in de vakantie.’ Mijn moeder haalde haar schouders op. ‘Het verdient wel goed en het zorgt voor wat afleiding.’ Ik schudde mijn hoofd en stond op. Ik had geen zin in dit gedoe. ‘Ga nou niet weg’ hoorde ik plots toen ik in de gang stond. Mijn moeder stak haar hoofd om de deur. ‘Ik dacht net dat het weer wat beter ging. Waarom kan je het gewoon niet achter je laten.’ Ze keek me smekend aan. ‘Ik mis je.’ Voegde ze eraan toe. We staarde elkaar aan zonder iets te zeggen. Ik was de eerste die het oogcontact verbrak, liep naar de kapstok en pakte mijn spijkerjasje. Zonder nog iets te zeggen verliet ik het huis op weg naar buiten. Ik had wat frisse lucht nodig. Buiten was het fris dus sloeg ik mijn jas wat dichter tegen me aan. Ik liep door de straten van London totdat ik bij het centrum aankwam. In de verte zag ik het uithangbord van Micky’s Fress Sandwiches, mijn favoriete eetcafé, al hangen. Ik was wel toe aan wat koffie. De belletjes boven de deur van Micky’s Fress Sandwiches rinkelde uitnodigend toen ik door de deur naar binnen stapte. Het was rustig in het eetcafé. Ik liep naar de toonbank en sloot aan achter de rij met klanten. ‘Wil je iets  bestellen?’ zei de jongen die achter de toonbank toen ik aan de beurt was. Ik knikte en keek op. Zijn bruine ogen staarde me aan. Zijn zwarte warrige haar kwam me bekend voor. Een glinstering van herkenning vloog over mijn gezicht. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Het was de barjongen die in de club werkte was ik met Emma wel eens kwam. ‘Ik dacht dat jij in die club werkte.’ Vroeg ik verbaasd. De jongen keek me wazig aan. ‘Klopt, maar ik heb ontslag genomen. Hoe weet je dat eigenlijk? Kom je er vaak.’ Ik haalde mijn schouders op. ‘Af en toe.’ De jongen glimlachte. ‘Wil je nog iets bestellen?’ Hij grinnikte, een grijns gleed over zijn lippen. Ik knikte. ‘Doe maar een kop koffie.’

‘Komt voor elkaar.’ Zei de jongen en hij liep naar het koffiezetapparaat. Terwijl ik wachtte op mijn koffie gleed mijn blik over de wand achter de toonbank. Werknemers gezocht, schreeuwde een advertentie op de poster. Ik schrok uit mijn gedachten toen de jongen een beker dampende koffie voor me neer zette. Ik gaf hem het geld en keek nog steeds naar de advertentie. ‘Zoeken jullie nieuwe weknemers?’ vroeg ik de jongen en ik knikte naar de poster. Hij knikte. ‘Heb je interesse?’ Ik beet op mijn lip. Dit zou de oplossing zijn. Met een bijbaantje zou ik iets te doen hebben deze vakantie en het was een excuus om mijn ouders minder vaak te hoeven zien. Dit was precies de afleiding die ik nodig had. Ik knikte om de vraag van de jongen te bevestigen.