Me and My Fake Fiancé {HIATUS}

Chapter 3

FRELE

Ano bang ginawa ko? Why did I agree to him? Sa lahat ng lalake sa mundo, siya pa! Sana hindi ko lang pagsisisihan ang desisyon ko. Oh God... This is the worst!

"Will you just stare at your food and starve or eat?" ang sabi ng isang boses.

Kumurap ako at doon ko lang na realize na kanina pa pala ako nakatitig ng masakit sa pagkain. Napamula ako dahil sa hiya. "I... Of course, I'll eat. I was just thinking of ways on how to tell our families about our... engagement." That was of course a lie. I was thinking about how the heck did I agree to a stupid proposal?!

"So... May naisip ka na?" tanong ni Launce.

"Umm..." napa-isip ako kaagad para hindi ako magmukhang tanga.

"I'll take that as a no," he stated.

"What? Wala pa nga akong nasabi eh," ang sabi ko.

"Yun nga. Wala kang masabi meaning wala ka pang naiisip," ang sabi niya sa nakaka-iritang tono.

"Eh ikaw? May naisip ka ng paraan?" tanong ko sa kanya.

"Of course!" proud niyang sabi.

"At ano yun?" tanong ko.

"Sabihin lang natin sa kanila ng deretsahan," ang sabi niya.

"Are you crazy? Kaya nga tayo nag-iisip para hindi sila mabigla pagsinabi natin pagkatapos you'll just announce to them about our engagement directly? I think you're the one who didn't do some thinking," sabi ko sa kanya. Grabe siya.

"I did some thinking, unlike you," Launce smirked. "They'll be shocked, yes, but don't you think that they'll be more pleased if we just tell them directly than have them run in circles? They'd be mad if we do that. Furthermore, what's wrong with telling them directly? Don't you want to gain your freedom as soon as possible?"

Hindi ko gustong aminin pero tama yung mga sinabi niya pero... "Paano naman sa mahal mo? The two of you are dating, right? Won't this... This engagement hurt them?" tanong ko sa kanya.

I was shocked of his sudden silence. Palagi kasi siyang may sinasagot sa mga sinasabi ko sa kanya. "Oh... Bakit ka tumahimik? Ngayon mo lang ba yan na realize?" biro ko sa kanya.

Hindi pa rin siya sumasagot. Nasa aking direksyon ang mga mata niya pero hindi sa akin nakatoon ang kanyang tingin, nasa likuran ko. Dahil curious ako, tumalikod ako at nakitang may lalakeng naka-butler outfit na nakatayo sa pintu-an. Nakatitig din siya kay Launce. Nagkatitigan sila, and I can sense the tension. What's up with this two? Isang minuto na silang nagkatitigan at naiinip na ako kung kaya't I decided to break the staring contest.

"Ahem.. Ahem..." nag-fake cough ako.

"Ah! Yes, Nathan? May kailangan ka ba?" tanong ni Launce, sabay ngiti.

Sus! Kinakabahan na siya siguro. May nakaalam na ng engagement namin, ahem... "fake" engagement. Ha! Buti nga sayo, Launce! Kainin mo yung "tell them directly" mo! Argh! Kung pwede ko lang sana itong sabihin sa kanya ng personal. Sandali! Narinig niya ba yung part na I asked him if what would happen to his lover? Oh my... Baka akalain ni butler na nag-two timing si mayabang.

"Excuse me for interrupting, sir. Your father asked me to tell you that you would be attending the meeting in his stead. May pupuntahan raw siyang importanteng seminar," sagot ng butler in an unusual yet quite familiar accent.

"Seminar?" napa-face palm si mayabang. "He ran away again."

"Pft. Hahahahahaha!"

"Huh?" Napatingin ako sa butler na bigla nalang tumawa.