Shanaya: Queen of the Fairies

Wakas

Being a Queen was never an easy task.

Bata pa lang ako, alam ko na kung ano ang magiging tadhana ko. Na kahit labag iyon sa aking kalooban, wala akong karapatang tanggihan ang nakatadhana para sa akin. Na kahit anong gawin ko, ako, si Shanaya, ang susunod na magiging reyna ng Xiernia.

"Shanaya," tawag pansin sa akin ng aking amang hari. Nasa aking silid kami ngayon. It's my tenth birthday today at ngayon ay abalang-abala ang lahat sa paghahanda ng aking kaarawan.

Ngumiti ako rito at naglakad papalapit sa kanya. I hugged him tight. Thanks God at nakauwi ang aking ama ngayong araw.

"Dad," ani ko sabay kalas mula sa pagkakayakap sa kanya. I looked at him intently. Pinagmasdan ko ng maigi ang mukha niya. Lately kasi, palaging wala ito sa palasyo. Nagiging abala siya sa kung ano sa labas ng palasyo namin. "Thanks for coming home," I said with a smile.

Hinaplos nito ang buhoy ko at matamis na ngumiti saakin.

"Happy birthday, my princess," bati niya saakin at pinagmasdan ang kabuuan ko. "Look at you, Shanaya. You look like a lady now."

"Bagay ba, daddy?" tanong ko rito at umikot para naman makita niya ang kabuan ng suot kong damit.

"Oo naman," natatawang sagot niya sa akin. "Are you happy today?" he asked me. Natigilan ako sa pag-galaw at ngumiti saaking ama. "Of course, daddy. I'm happy. Thank you!"

"Anything for my princess. Anything," nakangiting sambit niya at muling niyakap ako. I am happy.

And that was the last memory I have with my father. Cause right after my birthday, my father died. A riot happened outside the palace. People died. And dad just don't make it. He died. Protecting the palace, protecting Xiernia.

"I don't want to be the Queen, Mom!" naiiyak na sambit ko sa aking ina. Wala pa talaga sa isip ko ang maging reyna ng Xiernia. And .. "I'm scared," halos bulong na sambit ko. Totoo iyon, natatakot ako. Takot na takot. It's been years since my dad died pero hanggang ngayon ay di mawala sa kalooban ko ang takot.

"Shanaya, this is our fate, your fate, my princess. Wala nang ibang papalit sa tronong ito. Your my daughter. Your father's princess. You'll be the next Queen of Xiernia, Shanaya. And that's final," kalmadong wika ng aking inang reyna.

Padabog akong lumabas sa study room ng aking ina. Pinahid ko ang mga luhang kusang lumabas saaking mga mata. Ba't ba di nila maintindihan ang hinaing ko? I'm scared! So freaking scared to be the next Queen. I love our kingdom pero wala akong sapat na lakas ng loob para pamunuan ito. I'm not that confident just like my mom, just like my dad. Hindi ako kasing lakas at tatag nila. Hindi ako ganoon! I'm just a freaking teenage girl who just wanted to have a normal life. A normal life with my dad and mom. I don't want this life. Sino bang may nais nang komplikadong buhay? Buhay na hindi malaya? Na tipong kahit anong galaw mo ay dapat mag ingat ka dahil ikaw ang susunod na pinuno ng kaharian niyo! Nobody wanted that kind of life. That's suffocating! And it frustrates me!

"Why are you crying, Princess?"

Natigilan ako sa paglalakad noong makasalubong ko si Sandrus sa hallway patungo sa aking silid. Si Sandrus ang ama ng aking matalik na kaibigan, si Simon. He's one of the royal guards here. Actually, si daddy ang pinagsisilbihan nito. When he died, nanatili itong taga silbi bilang kawal ng palasyo. Kaya naman maging si Simon ay ganoon din ang tinahak na trabaho.

"Nothing," ani ko dito at nilagpasan siya. I don't want to talk to anyone right now. I just wanted to cry this out. Ang bigat kasi sa dibdib.

"If you don't want it, leave it behind. No one can ever stop you if you don't want it, Princess Shanaya," sambit ni Sandrus na siya nagpatigil saakin. Binalingan ko ito ngunit nagsimula na itong maglakad patungo sa kung saan. No one can stop me, huh? I don't think so. Alam ko na naman na kahit anong mangyari, sa pagiging reyna parin ang kahahantungan ko.