Younes en Leyla (part 2)

265

Younes :

Ik kwam thuis aan en liep naar binnen. Anas sliep nog niet dus besloot ik om hem met mij te laten slapen. Ik liep naar boven, deed zijn pyjama aan en ging in bed liggen samen met hem. Hij speelde met mijn baardje en trok aan mijn gezicht. "Nu ben je eens met papa in plaats van mama" zei ik en glimlachte. Hij keek me zijn mondje wijd open en zijn beentjes in de lucht. Ik gaf hem een kusje en speelde nog met hem tot we in slaap vielen.

Leyla :

Ik werd wakker en voelde dat ik gebonden zat aan een stoel. Ik had een blinddoek om mijn ogen en een doek in mijn mond zodat ik niet kon schreeuwen. Het ergste is dat ik niet eens weet wie dit heeft gedaan? Ik snap het allemaal niet. Hoe kon dit gebeurd zijn en hoe wist hij dat ik daar was? Allemaal vragen die nog niet beantwoord zijn...

Ik hoorde voetstappen en bleef rustig zitten. Ik verzachte mijn ademhaling en luisterde aandachtig naar de stemmen.

Ik herkende een 2 mannenstemmen. Daarna hoorde ik de deur hard open gaan. Ik schrok. "Zo zo ze is wakker" hoorde ik. Ik hoorde voetstappen die dichterbij kwamen en ging automatisch naar achter met mijn hoofd. "Doe maar niet, je kan toch niet weglopen" zei de stem. "Wie ben jij?!" "Dat wil je wel weten he hahaha" "Ja ben je zo laf om een vrouw te ontvoeren?!" "Hou je mond en wees dankbaar dat ik je nog niet pijn heb gedaan" "Dankbaar is het laatste dat ik kan zijn vieze flikker!" "Mijn handen jeuken dus als je door blijft praten klap ik je oke" "Wie ben je!!" riep ik. "Als je braaf bent, kom je daar vandaag nog achter" zei hij en ging weg.

Hier zat ik dan. Helemaal alleen in een kamer. Ik kon niet eens zien hoe het eruit zag. Ik voelde gewoon af en toe een koude wind tegen mijn gezicht, waarschijnlijk een raam die openstaat ofso. Ik dacht aan Anas en Younes. Anas!! Ik begon te huilen. Ik kan niet zonder hem! Ik hoop dat Younes goed zorg voor hem draagt en dat hij me zo snel mogelijk vind. Ik wil niet mishandelt worden! Ik dacht dat alle ellende al voorbij was en dan komt dit erbij... Kan het is gewoon niet normaal verlopen?!

Younes :

Volgende morgen

Ik werd wakker door Anas die aan het huilen was. Ik nam hem op en ging met hem naar beneden. Ik maakte zijn papfles klaar en gaf hem te drinken terwijl ik de tv aanstak. Ik keek naar het uur. Het was kwart na 9. 3ayek vroeg. Ik nam mijn gsm en belde Farah, ik hoop dat ze al wakker is want heb haar echt nodig.

"Ja hallo" zei ik toen ze opnam. "Hey" zei ze zacht. "Met Younes, vraagje kan je vandaag komen?" "Vandaag? Het is weekend dan moet ik toch niet komen?" zei ze. "Nee inderdaad, maar uh... ja moeilijke situatie als je komt leg ik je het wel uit" "Oke ben er over een uur" "Ok bedankt" Ik legde af en ging bij Anas zitten.

De bel ging. Ik ging opendoen en liet Farah naar binnen. We liepen samen naar de woonkamer. Toen Anas haar zag werd hij helemaal enthousiast. Ze begon te lachen. "Anasss!" zei ze blij en hief hem op.

"Is Leyla er niet?" zei ze toen ze ging zitten en Anas liet spelen. Ik keek weg en haalde diep adem. "Nee ze is ontvoerd" zei ik. "ZE IS WAT?!" "Ik weet niet door wie of waarom, maar daar hoop ik dus zo snel mogelijk achter te komen" Ze bleef me geschrokken aankijken. "Ik kan het niet geloven" zei ze met open mond. "Ik ook niet, maar mohim het is nou eenmaal zo" zei ik en keek sip weg. "Hoe kunt u zo rustig blijven" zei ze. "Moet wel, stressen helpt niet" "Daar heb je een punt in" zei ze.

Alles was geregeld met Farah. Zij zou op Anas letten deze dagen. Ik ga bij Soufiane en de anderen, zij kunnen mij het best helpen!

Leyla :

Ik voelde een harde klap. "Ga je nog wakker worden of ben je dood" hoorde ik toen. "JE HOEFT NIET TE SLAAN!" riep ik boos. "Oh oh oh, ik ging net zeggen wie ik was, maar je bent niet braaf dus ik ga maar" "Nee! Alstublieft..." zei ik zacht. Ik hoorde de deur dichtklappen en weer zat ik daar alleen. Ik heb niet gegeten sinds gisteren. De tranen vonden hun weg naar beneden. Dat is het enige dat ik nu kan doen, huilen.

Younes :

Toen ik het aan de boys vertelde, waren ze allemaal in shok. Het ergste is dat we niet weten wat te doen. We hebben geen start. We weten niks! Ik ben aan het denken om de politie in te lichten. Nee nee beter niet doen Younes. Die gaan niet helpen! Het is beter dat ik dit aanpak met de boys.

Volgende dag :

Ik ging naar werk toe want moest nog een paar dingen regelen. Ik liep naar binnen en ging naar mijn kantoor waar ik een paar papieren nam en zo naar de vergaderzaal ging. Heb een grote vergadering vandaag die ik niet kan missen.

Na de vergadering :

Ik liep naar mijn kantoor en maakte een snelle verslag. Ik diende die in bij Samah en ging naar beneden. Ik schonk mezelf nog een kopje koffie van de koffieautomaat terwijl ik met Leyla in mijn gedachtes zat. Ik weet niks! Helemaal niks. Hoe ga ik haar dan vinden! Boos sloeg ik tegen de muur. Een paar mensen keken me aan en gingen weer verder met wat ze deden.

Ik zag Samir langs lopen. Hij had gedaan met werk. Ik ga ook maar naar huis, Farah is daar met Anas. Hij is mijn lichtpunt deze dagen.

Ik liep naar buiten en zag Samir zijn auto instappen. Als ik zo zie is heeft hij het wel goed he. Mooie bmwtje, rolex horloges, louboutins,... Ik scande zijn auto terwijl ik naar de mijne liep toen zijn kenteken me opeens opviel. "AAG-875" las ik luidop. AAG-875 IS DE AUTO DIE LEYLA HEEFT ONTVOERD!!!