de 175ste hongerspelen

6) de Trein

We lopen de trein in. ik ben hier al vaak geweest toen ik klein was, omdat m'n moeder een winnaar is. ik loop direct door naar m'n kamer, en laat me huilend op m'n bed vallen. Ik zit in de hongerspelen, met m'n vader.

Vanessa! Vanessa! Mijn moeder komt aanrennen. 'Bekijk deze briefjes eens.' Ze overhandigd me een aantal briefjes. 'D-dit zijn boete bonnen, hoe kom je daaraan?' 'Doet er niet toe, bekijk ze eens!' Ik open de eerste, er staan met een sierlijk handschrift jade op. 'hoe kan dat?' mompel ik. 'open de rest nou maar...' ik pak een volgende bon; Vanessa. En nog een; jade. Woest trek ik de rest open. op bijna alle bonnen staan onze namen, op een paar na. 'hoe, dit is sabotage! dit kan niet!!!' 'Vanessa, rustig, ik leg alles zo uit, maar niet hier. dit mag niemand weten, oké? kom over 10 minuten naar mijn kamer.' ik knik en ga rustig zitten. het was geen toeval, Snow had dit gewoon geplant. Ik had het ook wel een beetje verwacht, maar mijn vermoedens waren dus echt. ik sta op een loop via een luxe gang met allemaal kroonluchters en moderne snufjes naar m'n moeders kamer. ze zit al op het enorme hemelbed. 'Vanessa, ik moet je wat vertellen, je weet dat ik een keer heb gewonnen?' ik knik en ze gaat verder. 'toen ik in mijn nieuwe huis in de winnaarswijk kwam, vond ik een brief waarin stond dat Snow ging wraak nemen, lees maar.' Ze haalt een brief uit het nachtkastje en geeft hem aan mij.

'Beste Jade,
Gefeliciteerd met het winnen van de spelen. Maar dit is geen bedankbrief. dit is een waarschuwing. Het is namelijk onacceptabel wat er met mijn kleinkind is gebeurd, Justin.
Hoe hij voor schud is gezet nadat hij gevangen was genomen door jullie. En omdat dit gedaan werdt voor jouw, zal jij moeten boeten. ik zal wraak nemen. Ik zal je alles afnemen wat je lief is. Hoe dan ook.
Met (on)vriendelijke groet,
President Snow'

W-wat, hij.. waarom heb je me dit nooit vertelt?! hij had elke dag wel voor onze deur kunnen staan!' me moeder begint te huilen 'sorry lieverd, maar als ik het had vertelt hadden we nooit een normaal leven kunnen opbouwen zonder angst, Dan was je niet geweest wat je nu bent!' als ik dit geweten had, dacht ik bij mezelf, dan was ik inderdaad nooit wat ik nu was. dat was veel te gevaarlijk geweest. maar dat was toen. 'Mam, het maakt niet uit. Waarom heeft Snow nooit wraak genomen, maar nu pas! het is nu 32 jaar later?!' 'Ik weet het niet, lieverd, ik weet het niet. Maar wat ik wel weet, is dat er een brief is van de leiders 2 en 3, ik zal hem zo naar je kamer brengen.' ik knik en loop naar mijn kamer. de leiders 2 en 3 zijn van de 5 hoogste commandanten van de rebellen. ikzelf ben 1, en ga over de rebellen in district 1,2,3 en 4. mijn speciale taak is staan voor de rebellie, promo's maken en het gezicht zijn van de opstand, die dit keer niet zal mislukken. Als we winnen, zal ik waarschijnlijk de president worden, ten minste, dat denkt iedereen. verder heeft de 2e leider district 5 en 6, en hij gaat over de soldaten en vervoer enzo. de 3e leider heeft 7 en 8, en hij verzorgt de voorwerpen zoals kleding en survival spullen. Dan heb je de 4e leider, die over 9, 10 en 11 gaat. Zij doen voedsel voorziening bij rebellen, en verzorgen trainingen. als kind heb ik vaak trainingen gehad in district 9, uren lang tussen graanvelden. als laatste heb je leider 5, waar ik tevens de meeste contact mee heb, die gaat over district 12 en 13. hoewel district 13 niet officieel bij panem hoort, omdat Snow dat niet wil, werken ze in volle macht mee aan de opstand. 12 en 13 voorzien samen de wapens.

Mijn moeder komt binnen. 'Hier heb je de brief.' Ik mompel een bedankje en neem de brief aan. Ik staar er een beetje doelloos naar en weet niet echt wat ik moet doen. Uiteindelijk besluit ik hem voor nu weg te leggen. Meestal is het heel goed nieuws, zoals: we hebben een hoog persoon uit het Capitool aan onze kant kunnen halen voor werk vanuit de stad. Of bijvoorbeeld een belangrijk in een van de districten overgenomen die belangrijk zijn. Maar soms brengen ze slecht nieuws, een hoge commandant is gevangengenomen en heeft met het verhoren de martelingen niet overleeft. Misschien staat een update in hoever we zijn met ons plan, en welke tributen wat doen. DE TRIBUTEN!!!! Ik weet nog helemaal niet wie de arena ingaan. Ik doe een gehaaste poging richting de afstandsbediening, maar mijn benen blijven in de dekens hangen en ik beland half rollend, half vallend op de grond. Ik krabbel snel op en zet de tv aan. De boetes zijn niet heel interessant, behalve velime, district 3, een meisje van 28 jaar, dat altijd helpt met de promo's en yulim, district 2 een spion uit het capitool, waarvan ik vroeger wel eens training heb gehad. Ook komt er een van de leiders voorbij, uit district 5, cumi (zegt sumi), waar ik eigenlijk weinig contact mee heb. Dan komen we bij 7, Finn's district. eerst wordt er een vrouw getrokken van een jaar of 40. En daarna zijn de jongens aan de beurt. de escorte staat heel overdreven in de pot te graaien. 'Je zou toch denken dat mensen dit soort dingen zo snel mogelijk zouden willen doen, maar alles moet in het Capitool dramatisch.' mompel ik in mezelf. uiteindelijk heeft hij een kaartje tepakken, maar voordat hij hem kan openen, wordt er doorheen geschreeuwd. 'ik bied me aan als vrijwilliger!' en bij het horen van zijn stem zak krimp ik ineen. Finn komt moedig naar het podium lopen, maar ik zie hem zijn hand door zijn haar halen, wat hij altijd doet als hij zenuwachtig is. waarschijnlijk heeft hij mijn boete gezien, anders had hij het niet gedaan. terwijl hij vertelt wie hij is aan Panem, voel ik langzaam een traan over mijn wang glijden. 'h-het is mijn-n schuld, als w-we geen v-verkering hadden, had hij misschien helemaal niet de arena in gemoeten.' zeg ik hardop tegen niemand in het bijzonder. ze gaan verder met de samenvattingen en daarbij verdwijnt ook mijn laatste blik op zijn vrijheid. bij district 9 gebeurt er ook wat bijzonders, Hayley, de tweelingzus van Lizzy wordt getrokken, terwijl ze naar het podium loopt, probeert Lizzy zich nog aan te bieden, maar wordt onderbroken door haar zus. ik zie dat ze huilend weg wordt gehaald door 4 vredesbewakers, maar zal haar zus zo weer zien, want is ten slotte nog steeds begeleider. ik zet de televisie uit, want ik ben t helemaal zat. ik gooi de afstandsbediening uit het raam, dat openstaat, en ik weer niet nadenk. dus na een paar seconde komt ie weer terugvliegen, door het krachtveld terug wordt gegooid en tegen m'n hoofd aankomt.