de 175ste hongerspelen

2) de vergadering

Als ik samen met mijn moeder zaal in kom lopen zie ik dat de meeste al zitten. Ik ga naar mijn plaats aan het hoofd van de tafel en wacht tot iedereen aanwezig is. Ook al ben ik nog jong, ik wordt door de rebellen wel gerespecteerd. mijn moeder heeft het rebellen hoofdkwartier in district 1 opgericht en ze reist nu veel naar andere districten om de opstand weer aan te pakken. dit is de eerste nieuwe poging nadat Katniss het heeft geprobeerd. nadat president Paylor jaren geleden de president werd en een aantal jaar later stierf door een ''ongeluk'', nam een bloedverwant van Snow het over. Sindsdien zijn we weer terug bij af, de Hongerspelen zijn weer verder gegaan en mijn moeder heeft ze overleeft. Jaren later kwam ik. mijn vader zie ik nauwelijks, hij is een spion in het Capitool en bijna altijd weg van huis. en omdat mijn moeder veel reist, heb ik de leiding over de rebellen hier. al 9 jaar, sinds mijn 15e al.

Esmée komt naar me toe. 'Hey Vanes' 'hoi emsée' zeg ik droevig. 'Heb je al een plan?' Ze kijkt me doordringend aan. 'Eerlijk? Nee, niet echt.' 'Niemand komt onder de arena uit, dat weet je zelf ook. Maar ik zal je beschermen, al kost het me eigen leven.' Ik draai me om richting de stem. 'Finn!!!!' Ik gooi me in zijn armen en hij aait over mijn rug. Finn heb ik 2 jaar geleden ontmoet tijdens een missie in 7, hij was daar troepleider waar we gingen helpen. We werden verliefd en toen ik naar 3 maanden terug moest hebben we elkaar bijna elke dag gebeld. We zagen elkaar alleen als er iets belangrijks was hier op de basis, maar dat was haast nooit het geval. Toch houden we na al die tijd nog super veel van elkaar. We willen zodra het mogelijk is gaan samenwonen. Maar aangezien het oorlog is, en ik bij de rebellen een hoge functie heb en hem daarmee in gevaar breng, is het niet mogelijk.

Hij geeft me een kus en kus hem terug. 'Kuch***, gênant.' Doet esmée een poging onze aandacht te krijgen. Ik laat finn los en draai me naar esmée toe. 'Ben je jaloers?' ik kijk haar met puppy ogen aan. 'ja' zegt ze en we schieten alle drie in de lach. 'Ehhh vanessa, misschien kun je de vergadering maar beter beginnen.' finn is de eerste die weer bij zinnen is. Ik knik en loop naar mijn plaats aan het hoofd van de tafel. Iedereen is gelijk stil en gaat naar zijn eigen plaats.

'Hoi iedereen en fijn dat jullie zo snel konden komen. Jullie zullen allemaal het nieuws gehoord hebben. er moeten 24 van ons de arena in. Maar we laten ons niet zomaar uitschakelen door het Capitool, niet na alles wat we bereikt hebben' er klinkt instemmend gemompel en ik vervolg. 'Natuurlijk komen we niet onder de arena uit, dus vandaar deze vergadering, hoe gaan we dit aanpakken?' iedereen begint te overleggen en te roepen

'het Capitool aanvallen en veroveren!' Roept niemand 'dat lukt niet meer voor de boete antwoord ik

'De rebellen/tributen voor in het Capitool ophalen.' 'Te gewaagt, in het Capitool stikt het van de hovercrafts en vredesbewakers. als we gepakt worden zullen we uitgehoord en vermoord worden. dan zijn we er nog meer kwijt!' Kaatst iemand terug.

Mama staat op. 'ik heb het, als we nou de tributen uit de arena halen, zoals 75 jaar geleden? Ze hebben tenslotte het oude krachtveld vervangen door eentje waar alles in en uit kan behalve de volgchip. Als we tijdens de spelen de chips uitschakelen en jullie bevrijden?' er wordt onderling overlegt. 'Mag ik de aandacht alsjeblieft?' iedereen richt zich op mij. 'luister, het is een gewaagt plan, maar dit is ook het enige. we kunnen het maar beter proberen, anders wordt het toch onze dood.' de meeste knikken ja en antwoorden instemmend. 'ik ga morgen met de andere 4 leiders bellen, om hun ook over te halen. de vergadering is afgelopen' iedereen verlaat de vergaderzaal. Ik loop naar finn toe. Hij pakt mijn hand. 'Je deed het fantastisch schat.' ik zucht 'ik zal wel moeten, anders is alles voor niks geweest.' 'Waar verblijf je eigenlijk? Het is al avond en 7 is te ver weg om nog te halen.'

'In heb eigenlijk nog geen slaapplaats...' ik zie een hoopvolle twinkeling in zijn schitterende, diepblauwe ogen. 'En nu verwacht jij natuurlijk bij mij te mogen slapen?' 'Ja, eigenlijk wel ja.' ik rol met mijn ogen. 'Waarom sta je hier nog? kom dan mee!' Ik pak lachend zijn hand en trek hem mee naar boven, naar ons huis.

'Mam, finn blijft slapen.' 'Is goed hoor.' roept ze terug 'maar je doet toch wel rustig aan Vanessa?' Ik kijk mijn moeder gefrustreerd aan. 'Mam, ik ben al 25, oke! Bovendien, dit is misschien wel een van onze laatste nachten samen, dan doe ik wat ik wil hoor!' ze rolt met haar ogen en laat ons verder met rust. Ze weet dat ik niet om te praten ben als ik iets echt wil. Ik draai me om en we gaan naar boven. We rennen mijn slaapkamer binnen en gaan wat liggen praten. Over thuis, de opstand en over wat andere onbelangrijke dingen. na een tijdje gaan we ons omkleden. 'Naar de badkamer jij?' zeg ik lachend. 'Heb je geheimen dan?' Hij kijkt gespeeld serieus en trekt zijn zwarte t-shirt uit waardoor zijn gespierde bovenlichaam bloot is.

Ik rol met mijn ogen en ik duw hem mijn badkamer in en gooi hem zijn shirt na. daarna draai ik de deur op slot. ik hoor hem klagen 'je laat me er toch wel weer uit hè?' 'misschien...' En ik kleed me ook om. Ik borstel mijn karamel kleurige haar en trek een roze met zwarte bh aan en een bijpassende onderbroek. ik ga op bed zitten wachten en na een minuutje of 2 bonst finn hard op de deur. 'Rustig maar, ik doe al open!' en haal de deur van het slot. hij staat in z'n boxershort, blauw met allemaal beertjes. hij fluit en ik moet blozen. 'jij mag er ook zijn hoor.' hij poseert tegen de deurpost en haalt zijn hand door zijn blonde haar. 'hé schoonheid, kom je mee naar het bed?' en hij steekt zijn hand uit. ik pak deze 'natuurlijk kom ik.' en op dat moment begint de nacht van m'n leven.

Hey mensjes, eindelijk weer een hoofdstuk. sorry dat ik zo weinig schrijf, ik heb gewoon geen tijd door school en privé. ik heb in de kerstvakantie het verhaal al een beetje op papier gezet en heb dus al wat ideeën. Dus af en toe als ik tijd heb....

Maar joehoe, spannende nacht! ik schrijf er verder niks over, alleen dat het gebeurd is. maar lekker romantisch!!! <3

Als laatste wil ik @tessabl, @jasmijnpeters, @gaya_writer en @isisvandompseler heel erg bedanken voor de leuke reacties. dit hoofdstuk is speciaal aan jullie opgedragen. Leuke en lieve reacties motiveren me heel erg om te schrijven en tips zijn meer dan welkom, ik zal ze zeker weten gebruiken!

Love jullie, xxx wendybl