It Might Be True

Chapter 1: Let the story BEGIN

"AYO! GG!" (Now playing *Girl Generations of SNSD*)

Habang ako'y nakayuko sa malamig kong armchair, at sinusubukang kong makatulog, heto namang mga kaklase kong nakaloud speaker pa ang speaker, at nagpapatugtog ng mga ching chang chong nayan.. kaasar .

"OH! I GOT A BOY! AYO GG!" sigaw ng kaklaseng kong bading na parang excited ng pakinggan ang paborito nilang kpop song. Sabay play na nya sa music.

Ayan nanaman sila patugtog here, patugtog there. Puro kpop-kpop nalang oras-oras at araw-araw. Wala ba silang mga english songs sa mga playlist nila??

"AYO GG! AYO GG! AYO GG!" *paulit ulit*

Ggrrr. Kaasar na sila! Mga nakain naba sila? Paulit-ulit pa. Hayysst. Alam naman nilang sinusubukan kong makatulog. Ang ingay-ingay naman

Sabay tumayo nako, mula sa malimig kong upuan. At sabay pindot ng "stop" sa speaker nila. Ang kasiyahang kanilang nadarama ay natigil nang dahil sa kakill joy'an ko.

"HOYYY! ANUNG GINAWA MO?" sigaw ni bading na kanina pa hataw ng hataw sa pag-sayaw.

"Di paba obvious? Pinatay ko lang naman ang speaker niyo? *poker face*" Bakit ganon? Obvious na nga tinatanong pa? Tss. Yan yung hirap ngayon. Discover sila ng discover ng mga bagay, e yung mga aralin nila di man lang nila maMaster? Kabataan now a days..

"Ang lakas naman ng loob mong mang-istorbo samin? Bakit naiinggit kaba? Kase kami may Phone at nakakapag-saya kami , ikaw wala? Hahaha!" Sabay halakhak nilang lahat. Mga ibang tao na ata yung mga nasa paligid ko? Grabe tong bruha nato. Porket magkakaibigan kayo? Nagkakampihan na kayo?

"Alam mo, nasa kalagitnaan lang naman ako ng katahimikan, nang bigla kayong lumikha ng nakakabulabog na ingay at ang masama, dinagdagan niyo pa ng mala-tribo niyong sayaw?" pansamantalang nakarinig ako ng katahimikan. Tila'y natigil pansamantala ang mundo nang masabi ko ang mga salitang yun.

"Ano napatahimik kayo? Kase totoo? Pagpatuloy niyo lang tong katahimikan ng matuwa ako sa inyo. Tsss." *smirk *, sabay talikod sa kanila , pero saglit akong napatigil at nakipag-titigan pa sa isang bading don sa may gilid ko, Ayun nag-ngingitngit na ang mga ngipin sa galit. Habang ako nama'y nagtatangkang bumalik na sa kina-uupuan ko.

Walang pang segundo ang nakakalipas, nang may kamay na dumapo sa buhok ko, hinihila at tila'y nag-aagawan silang lahat sa bawat hibla ng buhok ko, sa mga oras na yun, sigaw at iyak nalang tanging nagawa ko. Magmaka-awa man ako. Hinding-hindi nila tinatanggap, at ano pa nga ba magagawa ko, hindi ko sila masisisi , Sobra talaga nakakasakit mga pinagsasabi ko.

~Throwback ended~~

"Hala, grabe naman sila sayo noona , kung nandyan lang ako sa panahon mo. Baka hanggang ngayon hindi pa gumagaling kambal na black eye nila..,huh wait lang noona!? Kilala mo paba sila? Gusto mo, ngayon ko na sila mismo gantihan para sayo? Ano Noona? Noona? NOONA?" hala grabe naman tong lalaking to. Ewan ko ba kung mapapaproud ako, dahil ipagtatanggol niyo ko, pero Wow. Ang sakit lang marinig mula sa kanya ang salitang "noona", antindi na talaga niya? -,- ...

"ahehe, Mianhaeyo, pero Hindi e , pero alam mo simula nung nangyari yun sakin, tumigil yung bawat pagpatak ng oras ko.. " habang naka-upo kaming dalawa sa bench sa labas ng school, napayuko nalang ako, at unti-unting nang tumutulo ang mga luha ko.