ตอนที่25
แสงแดดยามเย็น มันทำให้เฮอร์ไมโอนี่คิดไม่ตกกับเรื่องเดิมๆ ต่อให้เวลาผ่านไปมากแค่ไหน ความร่าเริงของเธอยิ่งหายไปเท่านั้น อาหารเย็นกำลังจะได้เวลา ความหยากก็ค่อยๆหายไป
"ทำไมเธอดูเงียบๆไปล่ะ เฮอร์มมี่" เขาถามเมื่ออยู่บนโต๊ะอาหาร
"เปล่า ไม่มีอะไรหรอก" เธอดึงสีหน้าปกติกลับมา หากเดรโกก็ยังไม่เชื่ออยู่ดี
"ฉันเคยบอกเธอแล้วไง ว่าฉันดูเธอออก เธอเงียบแบบนี้ เธอไม่โอเคหรอก"
"เธอคิดว่าเธอเป็นใครกันแน่ มัลฟอย" เฮอร์ไมโอนี่โพล่งออกมา
"เธอพูดว่าอะไรนะ"
"เธอคิดว่าเธอเป็นใคร เธอถึงได้อยู่ๆบอกรักฉัน...ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร" เธอถามออกมาอย่างอัดอั้นใจ
"ก็..มันคงไม่มีเหตุผลอะไรหรอก เฮอร์มมี่ ถ้าฉันรักเธอ แล้วเธอก็รักฉัน" เขาตอบ
"เธอคงไม่คิดว่า เธอเป็นใหญ่ แล้วจะควงผู้หญิงไปทุุกคนที่แค่ 'สนใจ' หรอกสินะ"
"ไม่จริงซักหน่อย" เดรโกค้านออกมาทันที แต่เสียงเขาลดลงเพราะความลังเล
...ก่อนหน้านี้หลายสัปดาห์ เขาเคยบอกกับแพนซี่ ว่าเขาจริงจังกับเธอ
"ไม่จริงงั้นเหรอ..." เฮอร์ไมโอนี่พึมพำกับตัวเอง หากคนตรงหน้า ได้ยินชัดๆ--จริงอยู่ ที่เธอต้องการปกปิดตัวตน เพื่อความสัมพันธ์ของทั้งสอง อีกใจก้อยากจะบอกความจริงไปให้จบๆ เธอจะได้ไม่ต้องมานั่งคิดมากแบบนี้--แต่คำถามคือ....เธอรักเขาจริงด้วยรึเปล่า...
"ตั้งแต่ฉันอยู่กับเธอ พูดคุยกับเธอ ฉันไม่เคยรู้สึกกับใคร ดีเท่านี้มาก่อนเลยนะเฮอร์มมี่--เธอเข้าใจฉัน- เป็นคนแรก และคนเดียวที่ฉันยอมเล่าเรื่องในอดีตให้ฟัง คนเดียวที่ฉันไว้ใจ"
"แต่เธอเคยพูดอยู่หลายครั้ง ว่านายแค่ 'อยากรัก' "
"นั่นเป็นเพราะ ฉันไม่อยากฝืนใจเธอไงล่ะ เธอมีคู่หมั้นของเธออยู่แล้ว..ฉันเองก็มีแพนซี่"
YOU ARE READING
What If I Wish อยากรักเธออีกครั้ง (Dramione)
Fanfictionเมื่อ10ปีก่อน ครั้งที่เด็กหนุ่ม เเละเด็กสาวยังเป็นเเค่เพื่อนเล่นที่สนิทกัน หากฝ่ายหญิง เป็นผู้ตัดความสัมพันธ์ของทั้งสอง เพียงเพราะเหตุผลบางอย่าง....เเละนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความเเค้นเรื่อยมา.... หลังจากขาดการติดต่อนานนับ10ปี...เเละ10ปีที่ว่างเว้...
