Dinner walk ถูกจัดขึ้นในห้องโถงใหญ่ ประตูไม้บานใหญ่ตั้งด้านหน้า ภายในตกแต่งด้วยโคมระย้าคริสตัล สามโคมเรียงกัน เบื้องล่าง เป็นโต๊ะยาว คลุมด้วยผ้าสีขาว และเก้าอี้เรียงเป็นแนวยาว..
"ฉันไม่รู้นะเดรโก แต่รอนสั่งให้ฉันทำ" เบลสครวญคราง ขณะเดินไปตามระเบียง เดรโกจัดเนคไทไปด้วย
"งั้นนายก็หัดปฏิเสธหมอนั่นซะบ้าง จะได้รู้สึก" เขาบอกด้วยเสียงยานคาง
เบลสหน้าหงิก "โบนัส 5 ปีของฉันนะโว้ย! รอนเป็นเจ้านายฉัน เเละฉันก็ทุ่มเทกับอาชีพนี้มาทั้งชีวิต..."
"ไม่ทราบว่าหมอนั่น ให้นายทำอะไร นายถึงได้กลัวหัวหดแบบนี้" เดรโกเดินเลี้ยวมุมระเบียงเฟริสคลาส เบลสวิ่งตัดหน้าเข้ามา กันเขาไม่ให้เดินเข้างาน ซึ่งหน้างานนั้น มีแขกต้อนรับมากมาย รวมถึงรัฐมนตรีฮาวาย..
"ฉันจะไม่พูดว่าฉันเตือนนายเเล้วนะ.." เขาบอกเดรโกหรี่ตาลง เริ่มไม่แน่ใจ
"สวัสดีมัลฟอย" เสียงเย้ยหยันของคลอเม็ท ดังมาจากด้านหลังเดรโก เข้าเดินอย่างกระฉับกระเฉง กระชับสูทสีดำเข้ามา
เดรโกไม่ตอบอะไร เพียงเเค่หันมามองหน้าอย่างท้าทาย คลอเม็ทยิ้ม
"คิดว่าจะไม่มาซะเเล้วไอ้คุณชาย--" เขาว่า
"--ไม่รู้ว่าทำไม รสนิยมของนายกฮาวาย ถึงตกต่ำนัก--ที่รับเชิญ 'คนอย่างนาย' มาด้วย"
เดรโกหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย ผิวแก้มซีดๆ เริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูจางๆ
"แต่ผมคิดว่า นายกรัฐมนตรีคิดถูก ที่ให้รับเชิญคุณชาย ที่มีคุณสมบัติครบทุกประการ.." เดรโกพูดด้วยสีหน้าเย็นชา ขณะที่คลอเม็ทยักไหล่
"...ขาดอย่างเดียว คือความไร้ยางอาย และน่ารังเกียจ" เขายิ้มเย้ย
"เย่อหยิ่ง จองหอง แกมีสิทธิอะไร มัลฟอย!!" เขาตวาดลั่น จนแขกหน้างานหันมาฮือฮา เมื่อเขาดึงไม้กายาสิทธิ์ออกมาทันที
YOU ARE READING
What If I Wish อยากรักเธออีกครั้ง (Dramione)
Fanfictionเมื่อ10ปีก่อน ครั้งที่เด็กหนุ่ม เเละเด็กสาวยังเป็นเเค่เพื่อนเล่นที่สนิทกัน หากฝ่ายหญิง เป็นผู้ตัดความสัมพันธ์ของทั้งสอง เพียงเพราะเหตุผลบางอย่าง....เเละนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความเเค้นเรื่อยมา.... หลังจากขาดการติดต่อนานนับ10ปี...เเละ10ปีที่ว่างเว้...
