ตอนที่3
"โตจนป่านนี้ ยังให้เเม่ทำข้าวเที่ยงมาให้อีกเหรอวะ ไอ้คุณชาย" ทนายหนุ่มทุบโต๊ะ ทักทายเพื่อนเบาๆ
"ก้มันยุ่งนี่วะ ทำไงได้.." เดรโกตอบ พลางพลิกหน้าเอกสาร ภายในออฟฟิส อย่างเบื่อหน่าย
"จะไปพักทั้งที นายทำหน้าเครียดว่ะ ทำไม นายไม่ไปสวีทพาร์กินสัน เเทนที่จะมาสนใจเอกสารพวกนี้วะ--"
"วีสลีย์--" เดรโกวางเเฟ้มลง "ฉันไปทำงาน ไม่ได้ไปเที่ยว--เเละฉันก้คิดว่า คนที่ถูกรับเชิญ เขาก้ใช่ว่าจะได้นั่งสโลว์ไลฟ์--ถ้าไม่ติดว่าเป็นงาน ฉันไม่ไปหรอก!"
รอนทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟา ถัดจากโต๊ะทำงานของเพื่อน
"เเต่ฉันได้บัตร จากการเล่นคาสิโน ที่บ่อนในลอนดอน...จากไอ้เบื๊อกคนนึง--น่าเสียดายว่ะ เป็นฉัน ฉันจะเก็บไว้กับตัวเเหละ.."
เดรโกถอนหายใจเฮือกใหญ่
"โลกนี้ชักจะอยู่ยากเเฮะ--เเม้เเต่ตั๋วเรือสำราญ ยังจะเเจกไม่เว้นมักเกิ้ลกระจอกๆ"
"พูดซะ.." รอนส่ายหน้า "บางที..นายอาจจะ..คิดมาก กับยัยคุณหนูของนาย--เเต่ทำไมวะ นายเจอเธอเเล้ว นายจะทำอะไรได้..จะฆ่าเธอรึไง.."
"ฉันไม่ได้อยากเห็นหน้า! ไม่อยากคุยด้วยซ้ำ เเต่ฉันเเค่อยากจะรู้ ว่านังนั่น ได้ดิบได้ดีเเค่ไหน เมื่อหักหลังฉัน" เขากลอกตา
รอนลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะ มองเพื่อนอย่างรู้ใจ
"บางที....นายเห็นหน้าเธอเเล้ว นายอาจจะชอบเธอก้ได้!"
เดรโกเบะปากใส่เพื่อน "ออกไปไป๊ ฉันจะทำงาน"
รอนหัวเราะเยาะสายตาเพื่อน ก่อนจะมองกล่องคุกกี้ ที่นาซิสซาทำมา
"ก่อนไป ขอชิ้นนึงเเล้วกัน"
"ของเเม่ฉันโว้ย!! ออกไป!" เดรโกลุกขึ้น ขณะที่รอนหัวเราะลั่น เเละวิ่งออกไป พร้อมกับคุกกี้หนึ่งชิ้น
เดรโกนั่งลงตามเดิม ทวนคำพูดของรอน วีสลีย์อีกครั้ง...
'นายอาจจะชอบเธอก้ได้'
YOU ARE READING
What If I Wish อยากรักเธออีกครั้ง (Dramione)
Fanfictionเมื่อ10ปีก่อน ครั้งที่เด็กหนุ่ม เเละเด็กสาวยังเป็นเเค่เพื่อนเล่นที่สนิทกัน หากฝ่ายหญิง เป็นผู้ตัดความสัมพันธ์ของทั้งสอง เพียงเพราะเหตุผลบางอย่าง....เเละนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความเเค้นเรื่อยมา.... หลังจากขาดการติดต่อนานนับ10ปี...เเละ10ปีที่ว่างเว้...
