Het paradijs in een helse verbintenis II

42. Dubbele leven

Daar zat ik dan op de grond in de studeerkamer. Ik stopte met fluiten en stond op, waardoor Idriss ook opstond. 'Ik ga maar eens mijn werk af maken.' mompelde ik in mezelf. Idriss zei eerst helemaal niets en eerlijk gezegd schaamde ik me wel een beetje om wat ik had gedaan. Ik had er gewoon genoeg van en ik was inderdaad een beetje een impulsieve persoon. Hoe kon mijn gevoel zo snel omslaan? Hij sneed mijn pas af en sloot de studeerkamerdeur dicht. Hij bleef voor de deur staan en draaide zich daarna naar me om. Hij staarde me met een ijzeren blik aan. 'Waarom heb je dat in godsnaam gedaan?' zei hij met ingehouden frustratie. 'Omdat ze een gestoorde wijf is.' antwoordde ik als een robot. Hij haalde een diepe zucht en binnen een stap stond hij voor me. 'Ten eerste heb je die schouder grip fout gedaan en ten tweede riskeer je mijn agenda.' Ik keek van hem weg en dacht diep na. 'Ik heb het niet fout gedaan, het is mijn eigen versie van een kimura slot, en welke agenda? Ik weet niets dus ik riskeer geen moer.' Idriss begon in zichzelf te lachen. Het was geen echte lach maar meer een gefrustreerde lach. 'Jannat, als je zo doorgaat dan zul je argwaan opwekken. Ik kan me dit niet meer veroorloven. Je gaat binnenkort weg van hier.' Ik voelde al het bloed uit mijn gezicht wegtrekken. Ik voelde me machteloos en ik wist gewoon niet wat ik moest doen of zeggen. Ik duwde Idriss uit de weg en rende uit zijn studeerkamer richting mijn slaapkamer, waar ik de deur op slot deed. Zo veel verschillende gedachten gingen door mijn hoofd heen. Waarom was ik degene die weg moest? Waarom ging Noon nergens naartoe? Ik zag dat mijn handen trilden terwijl ik naar de meetlat zocht. Hij gaat me moeten dwingen of mij hier weg moeten laten slepen. Ik ga gewoon doen alsof ik hem dat niet heb horen zeggen. Ik wilde het namelijk niet onder ogen komen. Eindelijk had ik de meetlat gevonden. Gestresseerd liep ik naar boven toe, naar de tweede verdieping om de ramen op te meten. Ik sloop de tweede verdieping in, waar Noon, Mark en Hurya verbleven. Ik deed mijn werk in de huiskamer op de tweede verdieping, totdat ik Noon in het engels hoorde praten vanuit haar slaapkamer. Ik sloop dichter naar haar deur toe en ging afluisteren. Haar gesprek:

'Ali, ik ben het Noon.' _stilte_

'Het gaat niet zo heel goed met me, hoe is het met u?' _stilte_

"Je weet dat ik dit eigenlijk helemaal niet wil doen.' _stilte_

'Oke, ik weet niet wat ik ervan moet denken, maar ik heb nieuws voor je.' _stilte_

'Ik denk niet dat Idriss een dubbele agenda heeft hoor.' _stilte_

'Waarom ik dan bel? Omdat er iets vreemds aan de hand is.' _stilte_

'Oke, ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar de relatie tussen Idriss en zijn persoonlijke assistente is verdacht.' _stilte_

'Ik weet dat je dit altijd al wilde. Dat hij zijn vrouw zou vergeten en gewoon als prins zou leven, maar ik vertrouw HAAR niet.' _stilte_

'Ik ben niet jaloers, ik denk echt dat ze een spion is of zo.' _stilte_

'Ik ben helemaal geen spion! Ik hou u alleen op de hoogte zoals ik u beloofd had!' _stilte_

'Oke, u heeft gelijk, meneer. Het spijt me. Ik zweer dat ik niet jaloers ben!' _stilte_

'Ik gebruik maar 1x per dag, het is veel minder dan eerst.' _stilte_

'Luister alstublieft naar me. Kom...'

Ik stopte met luisteren, aangezien ik niets meer kon horen vanwege mijn hard kloppende hart. Noon rapporteerde alles aan Ali. Ze hield Idriss in de gaten voor Ali. Maar waarom? Ik dacht dat ze van Idriss hield? Ik dacht dat ze hem wilde? Of had Ali iets om haar tot deze dingen te dwingen? Gechoqueerd en woest liep ik zo snel mogelijk naar beneden. Ik ging in de gang zitten en keek Idriss studeerkamer in. Hij zat achter zijn bureau terwijl Mark tegenover hem stond. Hij had een stralende glimlach op zijn gezicht. Hoe zou ik hem vertellen dat Noon een verrader en een spion was? Ik had nog nooit in mijn leven kunnen denken dat dit zo een fucked up situatie kon zijn. Als Ali naar haar zou luisteren, dan zou hij hier naartoe kunnen komen en mij laten vermoorden. Dit was slecht, erg slecht. De rillingen gingen over mijn rug heen, aangezien ik me besefte dat ik dit zelf teweeg had gebracht. Shit. Mark liep de studeerkamer uit met een glimlach op zijn gezicht. Idriss merkte me op en staarde me aan met geknepen ogen. Ik haalde een diepe zucht en bereidde mezelf op voor een grote ruzie met Idriss. In zijn studeerkamer aangekomen deed ik de deur goed op slot. Idriss negeerde me alweer en deed alsof ik er niet was. Ik liep naar zijn bureau toe en sloeg mijn handen keihard op zijn bureau waardoor zijn bureau schudde. Hij keek onmiddellijk naar me op met een stalen blik. 'Ik ga er niet met je over discussiëren, waarom ga je je spullen niet inpakken?' zei hij op een droge toon. 'Dus je hebt liever Noon bij je dan ik?' zei ik met ingehouden woede. Hij knikte met zijn hoofd. 'Het is helaas al te laat.' zei ik met een verdorven glimlach. Hij rees zijn wenkbrauw vragend op. 'Noon heeft jouw vader opgebeld over mij. Ik heb haar horen praten.' Idriss ogen werden voor een seconde groter. 'Vertel me precies wat er gezegd was.' zei hij op een ernstige toon. Ik vertelde hem op een nonchalante manier precies wat er gezegd was. Idriss schudde zijn hoofd teleurgesteld. 'Zie je wel? Wat zei ik je?' mompelde hij in zichzelf. Hij draaide zich om en deed zijn armen over elkaar heen en staarde uit de raam, richting de tuin. Mark was bezig met de planten water te geven. Idriss haalde zijn armen van elkaar en keek me weer aan. 'De plannen zijn veranderd.'