♥Seni Sevebilir miyim?♥

BÖLÜM 16 İlgimi Çekiyorsun

Ellerimi yumruk şeklinde sıkarken arkamdakinin adımlarını duyuyordum.

Berbat bir his tüm vücudumu virus gibi ele geçirirken Jong Suk'un sesini duydum:

-Ben onun gibi değilim!-

Aniden olduğum yerde durdum.

Tahmin ettiğim kişiden mi bahsediyordu? Tahmin ettiğim konuyu mu dile getiriyordu?

-Ben sandığın gibi biri değilim.-

***

Saat: 9:00

Yatağımda uzanıyordum.

Aslında düşünüyordum daha çok.

Neyi yanlış yaptığımı? Bunların hepsinin bir nedeni olup olmadığını? Bu durumdan nasıl kurtulacağımı? Eski işimi... Önceki hayatımı..

Hatta yetimhanedeki ilk günlerim bulanık bir su birikintisi gibi belirsiz olsa da, onları bile düşünüyordum.

Kafamı sağa çevirdiğimde Jong Suk'un ceketiyle karşılaştım.

Ceketi bende kalmıştı. Harika!

Son sözlerinden sonra onunla konuşmadan hızlı adımlarla evime gitmiştim. Hatta koşmuştum. Biliyorum, onun sapık ya da takıntılı biri olup olmadığı kesin değilken ona böyle kaba davranmam yanlıştı.

Ama o zaman öyle sinirlenmiş ve duygusallaşmıştı ki yanıldığımı düşünmek için fazla zaman harcamamıştım.

Belki de hala o olayın etkisindeydim? ilk ö-pü-cü-ğüm.

Tekrar aklımda o olayı canlandırmaya çalıştım. Aslında 'çalıştım' diyemezdim çünkü istemsiz olarak aklıma gelip duruyordu.

İyide neden?

Aniden beni öpmesi...Kokusu ve dudakları... Bakışları..

Göz yaşlarım alarm vermeye hazırlanmıştı bile.

Onu ilk gördüğümde gitar çalankenki zaman... Bu zamanlarda da sürekli onu düşünmüştüm ama bu farklıydı sanki.

Neresi faklı aynı çocuk işte!

Sen karışma!

Agresif tavırların gözümden kaçmıyor!

Ne demek istiyorsun?

Benden saklayamazsın.

Neyi..?

Ondan hoşlanıyorsun. Bu çok belli.

Kapa çeneni!!!

Yataktan hışımla kalktım ve kendime gelmek, rahatlamak ve belki de bu saçma düşüncelerden kurtulmak için duş almaya karar verdim.

Sıcak ve rahatlatıcı suyun vücuduma dokunuşuyla rahatlarken son kez durulandım ve duştan çıktım.

Aynaya baktığımda ben yine bendim. Ama karşımdaki ben artık benim ben olmadığım, eski ben'in geride kaldığı gibi şeyleri açığa çıkarır gibiydi.

Ah, yine saçmalıyordum.

Üzerimi giyinip saçımı topuz yapana kadar saat dokuz buçuğu geçiyordu.

Her seferinde geriye sarılmış gibi tekrarlanan aynı duygular aynı düşünceler...

Yine onunla yüz yüze gelecektim ve yine tüm her şey beni boğacaktı. Onun sinirli bakışları, bana yaptıkları, sözleri... Belki de daha yapacakları?