♥Seni Sevebilir miyim?♥

BÖLÜM 13 O Anı Sana Yaşatabilirim

Herkesden gecikmeden dolayı özür diliyorum

Şehir dışında olmam dolayısıyla yeni bölüm yazamadım ve epey gecikti haliyle... :(

Bunu telafi etmek için en kısa zamanda +3 bölüm birden paylaşmayı düşünüyorum.

Lütfen yorumlarınız ve vote larınızla okuduğunuzu belli edin..

Sizleri çoook seviyorum.. Bu bölümler benden daha çok sizler için <33333 :)

Multimedia'daki Sung Jong Suk

İyi okumalar <333

Birkaç fısıltı daha kulağıma gelince başımı kaldırıp etrafımda toplanmış kalabalığa baktım.

Ama en çok da Minhyun'a.

Koyulaşmış gözlerindeki derinlik yumruklarımı sıkmama neden oldu.

Aynı anda gözyaşım yanağımı ıslattığında kendime lanet ettim.

Onun önünde ağlamamalıydım...

***

Arkama döndüm ve sınıfın kapısına doğru yürümeye başladım.

Bir an önce buradan gitmek istiyordum.

Arkamdakilerin miğde bulandırıcı kahkahalarını geride bırakarak sınıftan çıktım.

Koridordakilerin gözlerini bana dikmiş olduğunu fark eder etmez adımlarımı hızlandırdım. Aptalca süzülen gözyaşlarım yüzünden etrafı bulanık görüyordum.

Aniden birine çarptım. Kafamı kaldırdığımda bana şaşkınca bakan bir çift gözle karşılaştım.

-Sen iyi misin?-

Şu an bu kişiye cevap veremeyecektim.

Karşımdaki çocuğa birkez daha baktığımda onun beni dikkatlice süzdüğünü fark ettim. Gözleri yemeklerden dolayı kirlenen kıyafetimde ve yüzümde gidip geliyordu.

Diğerlerinin aksine bakışları rahatsız edici değildi ama yinede gitmek istiyordum.

***

Eve geldiğimde ilk iş üzerimdekilerden kurtulup sıcak bir duş almak oldu. Bu sayede vücudum gevşemiş, az çok rahatlamıştım.

Ya da sadece fiziksel olarak rahatlamıştım.

Kalbim hala rahatsız edici duygularla doluydu.

Bir süreliğine de olsa unutmalıydım. Yatağıma girdim ve yorganı boynuma kadar çekip gözlerimi kapattım.

***

Uyandığımda ilk olarak saate baktım. Saat: 18:05...

Yorganı üzerimden çektim ve doğruca yüzümü yıkamaya gittim. Tekrar odama girdiğimde şifonyerin üzerinde duran telefonumu elime aldım.

35 cevapsız arama...

Telefonum sessizde olduğu için hiçbirini duymamıştım. Kimin aradığına baktığımda hiç şaşırmadım.

18 cevapsız arama Minhyun'dandı.

Gerisi ise Hana'dan. <3

Bu alçak çıldırmış olmalıydı. Hana'nın arama rekorunu geçmişti resmen.

Telefonu sinirle yerine bıraktım ve hızlıca üzerimi giyinmeye başladım. Biraz dışarı çıkıp hava almam gerekiyordu. Yoksa burada, aklıma gelen o aptalca olayları düşünerek çıldıracağım kesindi.