Black Vs. Red

Treinta y uno

BLACK VS RED
CHAPTER 31

Hindi ko alam kung paano ako nagkaroon ng lakas ng loob at ipinaliwanag lahat kay Peyton. Hindi ko mawari ang ekspresyon ng mukha niya sa lahat ng nalaman niya but what's improtant is ay hindi na ako mag-isa inilabas ko na 'tong sakit na matagal ko nang iniinda.

Pagkauwi ng bahay ay ang hapdi ng mga mata ko dahil sa pag-iyak. Paulit-ulit kong naiisip iyong nakita ko na parang nakatayo parin ako sa kinatatayuan ko kanina. The pain didn't changed masakit na masakit parin.

Pagbukas ko ng pinto ay tumambad sa akin si Jon na nakapamulsa at nakaupo sa isa sa mga stool na nasa wine table. Hindi ko alam pero muling tumulo ang mga luha ko nang malaman ko that he's here.

"Bat ka umiiyak?" nawala ang ngiti sa kaniyang labi at mabilis na naglakad palapit sa akin.

Hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi ko akalain na ang luha ko ay tutulo na parang galing sa isang gripong sira. When will I get tired of crying?

I hugged him pagkalapit na pagkalapit niya sa akin.

"Sht! Bat ka umiiyak? What's wrong?" naghihisterikal niyang sabi.

"I'm just happy that you're here. I'm not alone anymore." I showed him a weak smile.

I want to tell you everything but I'm afraid it might hurt you. You need to know what is happening but I'm afraid of what you're going to feel. You're the only person I got and I'm afraid that I might lose you too.

"Grabe naman pagkamiss mo sa akin, parang dalawang araw lang ako nawala." he chuckled.

"Basta..." I ran out of words.

Pinagmasdan niya ako pagkalihis ko ng yakap sa kaniya.

He is not contented. Para niyang tinitimbang ang ekpresyon ng mukha ko and wondering what really happened. I wipe my tears at nginitian siya.

"Ang sweet naman talaga..." natatawang sabi ni Jarvis na nakaupo sa couch nang nakade kuatro.

"Gumanda ka lalo Charlie." ani Jaxon na may hawak na baso ng juice. "Kaya pala nagkanda loko-loko 'tong kapatid ko."

Napalingon ako kay Jon and I mouthed him 'What-the-hell-are-they-doing-here!'.

"Hey, you guys are here!" napapunas ako lalo sa luha ko at bumeso sa kanilang dalawa.

"They want to come kaya't sinama ko na and besides I want to sleep here for tonight but Mom doesn't want me to, kaya't pinasama niya na ang dalawang ito."

Magkakamukha silang tatlo. Jaxon has a tan complexion and a bulky body. Matangos ang ilong, mapungay na mga mata at manipis ang labi, his right arm is filled with tattoos at may tattoo din siya sa leeg. His tattoo suits him. Same goes with Jarvis which is the oldest. Basically they have the same physical features sadyang mas matino lamang si Jarvis at mas suplado kung titignan pero kung ikukumpara sa kanilang tatlo ay angat si Jon.

"Pumunta pa kayo dito. You guys should have stayed in your house instead. Panigurado ay pagod kayo sa byahe." I told them at naupo sa isa sa mga couch.

Jon sat beside me.

"Our little brother misses you so why not?" pangiinis ni Jaxon sa kapatid niya.

"Liar. Hindi totoo." giit ni Jon.

Tinaasan ko sila ng isang kilay sa parang nagtatanong I even glanced at Jon kung totoo ba.

"Anong liar? Puro sya ang bukambibig mo tapos liar." sabi ni Jarvis.

"Tangina niyo." ani Jon na may bakas ng ngisi sa kaniyang labi.