Ζωγραφίζοντας τον Πόνο*H.S.*

Chapter 5

Πρασινα. Ναι, ναι Σαν.. σαν το σμαραγδι. Σαν τα πετραδια που φορουσαν καποτε βασιλισσες και αυτοκρατηρες. Ενα χρωμα τοσο εντονο. Μπορουσες να το διακρινεις απο μακριά. Ο μπαμπας μου καποτε, οταν ειμασταν στα καλα μας, ειχε κανει δωρο στην μαμα ενα περιδερεο με ενα σμαραγδακι πανω. Ηταν τοσο ομορφο. Τωρα πρεπει να ειναι καπου χαμενο μεσα στα πραγματα της. Το πρασινο εγινε το αγαπημενο μου χρωμα οταν ειχα δει το περιδερεο. Το ειχα ερωτευτει...

"Ωραιο ονομα"
Μου λεει οταν του συστηνομαι.
"Ευχαριστω, επισης"
Του λεω και το χαριζω ενα χαμογελο.
"Ξερεις μηπως σε ποια σελιδα ειμαστε;"
Με ρωταει με ενα περιεργο-γλυκο βλεμμα γυρνοντας σελιδες.
"Ναι"
Απαντησα και καταλαθος μου ξεφυγε ενα γελακι
"Στην 55" του λεω και τοτε βρησκει την "χαμενη" σελιδα του.

...

"Πως σου φανηκε η περιοχη;"
Τον ρωταω καθως βγαιναμε απο την χημεια.
"Αμ, ειναι πολυ ωραια μεχρι τωρα. Δηλαδη οχι πως εχω δει και πολλα, αλλα μεχρι εκει που εχω δει ειναι ομορφη"
Μου απανταει λιγο αδιαφορος ενω κοιταγε γυρω του.
"Θες μετα να παμε καμια βολτα να δεις και εσυ την πολη;"
"Ughh.. πολυ θα το ηθελα αλλα εχω ξεπακεταρισμα. Αν θες περνα απο το σπιτι μου"
Μου απανταει με ενα γλυκο χαμογελο και εγω με την σειρα μου του χαμογελαω πισω.
"Τωρα ειναι διαλλειμα ε;"
Με ρωταει καθως προχωραμε πρως την καφετερια.
"Ναι, και τωρα ειναι η ωρα που περνουμε πρωινο"
Του λεω και σκαω στα γελια.
"Ειιι ΧΑΧΑΧΑ μην γελας. Δεν το'ξερα"
Μου λεει σκασμενος στα γελια
"Ειιι Oliviaa εδωωω"
Μου φωναξε η Vanessa οταν μας ειδε. Πηγαμε ησυχα και καθησαμε μαζι τους και ολη η παρεα ηταν απορημένη με την παρουσια του Harry.
"Παιδια απο δω, ο Harry. Ειναι καινούριος "
Τους λεω σκουντοντας λιγο στον Harry.
"Γειαα!! Εγω ειμαι η Vanessa η κολλητη  της Olivia"
Του ειπε σχεδον τσιριζοντας απο ενθουσιασμο και του εδωσε το χερι της.
"Χαρικα"
Της απανταει ο Harry και της χαμογελαει.
"Εγω ειμαι ο Caleb, καλως ηρθες"
"Zayn, χαρικα"
Ειπαν ο Caleb και ο Zayn και εδωσαν τα χερια και ο Harry απλα χαμογελασε.
"Λοιπον, ποτε ηρθες;"
Ρωτησε η Vanessa καθως εβαζε μια πιρουνια απο την σαλατα στο στομα της.
"Πριν δυο μερες. Το Σαββατο φτασαμε"
Απαντησε ο Harry και με κοιταξε.
"Και πως και μετακομισες;"
"Εμμ.. οικογενιακα θεματα"
Απαντησε ο Harry λιγο αμηχανα και για να μην γινει και αλλο weird το πραγμα, αλλαξα θεμα.
"Harry παμε να βαλουμε να φαμε;"
"Ναι αμε"
Ειπε και σηκωθηκαμε απο το τραπεζι.

Η καφετερια δεν εχει και το καλητερο φαγητο, αλλα τουλάχιστον  εχει. Εβαλα βαργιεστιμενα λιγο απο τον παχύρευστο πουρε στο πιατο μου και λιγο σαλτσα απο πανω. Πηρα ενα ποτήρι χυμο και περιμενα τον Harry να τελειωσει. Τον εβλεπα να βαζει πουρε και μονο απο την εκφραση του ειμουν ετοιμη να σκασω σε δυνατα γελια. Εκανε λες και εβλεπε το ποιο αϊδιαστικο πραγμα στο συμπαν.
"Σ'αρεσε βλεπω"
Του ειπα με ειρωνεια και ειμουν ετοιμη να ξεσπασω σε δυνατα γελια αλλα κρατήθηκα
"Ναι, δεν με βλεπεις; Πεταω"
Απαντησε στο ιδιο ειρωνικο επιπεδο με την ερωτηση μου και ξεσπασε σε γελια. Εεε δεν αντεξα, γελασα και εγω μαζι του.

"Νταξει; Βρηκαμε τον δρομο;"
Ειπε η Vanessa και με κοιταξε με ενα πονειρο βλεμμα. Απορησα αλλα δεν το συνεχισα.
"Καθε φορα τετοια πραγματα τρωτε;"
Ειπε ο Harry σχεδον με αηδια.
"Οχι καλε, απλα σημερα επεσες σε ασχημη φουρνια"
Ειπε Ο Zayn και σκουντηξε την Vanessa.
"Τι;"
Ρωτησε ο Harry προσπαθοντας να καταλαβει γιατι σκουντηξε την Vanessa.
"Μην τους δινεις σημασια, χαζα ειναι"
Ειπα και γελασα καθως συμφωνούσε  και ο Caleb που καθοταν απενατι. Μετα απο λιγα λεπτα, ακουστηκε το κουδουνι και ολοι βγαλαμε ενα βαρυ αναστεναγμο. Απο εκεινους που, λες, 'που να παρει, παλι μαθημα'.
"Εσυ τι εχεις τωρα;"
Με ρωτησε ο Harry προσπαθοντας να βρει θεμα για συζητηση.
"Νομιζω Μαθηματικα"
Του λεω και τα ματια μου εκανα την συνιθισμενη κυκλικη κινηση που κανουν οταν βαριουντε.
"Εσυ;"
"Δεν ξερω, πρεπει να παω στο ντουλαπακι μου"
Μου λεει δειχνοντας λιγο μπερδεμενος
"Θες να σε παω;"
Τον ρωταω προσφεροντας
"Οχι, ενταξει θυμαμαι που ειναι. Πηγενε εσυ στο μαθημα σου"
Μου λεει σκουντοντας με προς την πορτα που οδηγει μετα προς ολες τις αιθουσες.
"Σηγουρα θα τα βρεις;"
Ξανά ρωταω οντας σηγουρη πως δεν θα τα βρει
"Ναι παιδι μου"
Μου ειπε και εγω σηκωσα τους ωμους μου παραδινοντας και καλα τα οπλα που, ξεκηνοντας να παω στην αιθουσα μαθηματικων.