Chapter 1

152 10 2
                                    

Olivia's pov:

"Olivia ξυπνα"
Μια δυνατη φωνη με εκανε να τρανταχτω με αποτελεσμα να ξυπνισω.
"Τελειωνε παιδακι μου θα αργησεις"
Ακουστικε παλι η ιδια φωνη αλλα πιο καθαρα. Μου ηταν γνωριμη.
"Olivia!!"
Ναι ηταν η Juli. Η μαμα μου. "Ξυπνησα καλε μην φωναζεις"
της ειπα λιγο πιο αποτομα απο οτι φανταζομουν. Ημουν τυλιγμενη μεσα στα ασπρα σεντονια του κρεβατιου μου μεχρι που πεταξα το σεντονι λιγο παρα περα στο κρεβατι ετσι ωστε να σηκωθω. Πατησα τα γυμνα μου ποδια στο ξυλινο πατωμα και μια ανατριχιλα με διαπερασε μιας και το δαπεδο ηταν κρυο. Περπατησα μεχρι το παραθυρο και ανοιξα την κουρτινα για να δω τον ουρανο. Ηταν μπλε. Ηταν γαλαζιο. Ο ουρανος ηταν καθαρος και χωρις ιχνος συννεφου. Πολυ ασυνηθιστο για το Λονδινο.
"Ωραια μερα δεν εχει;"
ακουστικε παλι η μαμα μου μονο που αυτη τη φορα ηταν στο δωματιο μου.
"Φανταστικη"
απαντησα αδιαφοροντας.

Μπηκα ησυχα μεσα στο μπανιο και ανοιξα την βρυση για να πεσει ζεστο νερο πανω μου. Μετα απο κανενα δεκαλεπτο τυλιχτηκα με την ασπρη πετσετα και πηγα μπροστα απο την ντουλαπα μου. Διαλεξα ενα μπλε τζιν και ενα γκρι (σχετικα μεγαλο μου) πουλοβερ μονο και μονο για να μην φαινεται "ζωγραφισμενο" το χερι μου οπως μου αρεσε να λεω.. Εβαλα τα μαυρα μου μποτακια και ειδα την ωρα στην οθονη του κινητου μου. Ηταν 7:45. Ειχω ενα τεταρτο προτου χτυπησει το κουδουνι. Πηρα την τσαντα μου και βγηκα εξω απο το δωματιο με προορισμο την εξωπορτα αλλα μια ογκωδης φιγουρα με σταματαει.. η μαμα μου.

"Παιδακι μου πας καλα;" μου λεει με ενα υφος λες και ειδε εξωγηινο. "Γιατι τι εκανα;" της απαντησα σαν να μην καταλαβενα αλλα ηξερα ακριβως τι εννοουσε. "Που πας με το πουλοβερ σε μια τοσο ομορφη μερα;" μου λεει και το ενα της το φρυδι σηκωνεται πανω. "Απλα κρυωνω" της ειπα με το πιο φυσιολογικο υφος που θα μπορουσε να εχει ανθρωπος. Δεν μου αρεσει να της λεω ψεματα αλλα δεν μπορω και να της πω "ξερεις ζεστενομαι πολυ αλλα δεν το βγαζω γιατι δεν θελω να δεις τις πληγες μου. Αλλα ενταξει μωρε, θα γινω καλα με τον καιρο"... δεν μπορουσα να της πω κατι τετοιο. Πρωτον γιατι θα στεναχωριοταν αφανταστα και δευτερον γιατι δεν θελω. Δεν θελω να με βλεπουν οι υπολοιποι και να με λυπουντε. Βασικα δεν χρειαζομαι κανενα. Μονο την λεπιδα μου, τα ακουστικα μου και τον Caleb. Ωχ.. τον Caleb ξεχασα.

Αρπαξα το κινητο μου απο την τσεπη της τσαντας εστειλα ενα φιλι της μαμας μου και κατεβηκα κατω καθως καλουσα τον Caleb .
"Καλημερα μωρο μου"
Ακουστηκε μια βραχνη φωνη απο το τηλεφωνο και αμεσως χαμογελασα στην χροια της φωνης του. "Καλημερα, σε ξυπνισα;"
Λεω λιγο ντροπαλα με τον φοβο μην τον ξυπνισα.
"Οχι, παω στο αυτοκηνιτο για να φυγω για το σχολειο" Ειπε και ακουστικε καπως απασχολιμενος σαν να εψαχνε κατι. "Αα καλα, και εγω τωρα φευγω απο το σπιτι"
Ειπα και εκλεισα την πορτα πισω μου. Κατεβηκα τα σκαλια της αυλης καθως ακουγα το Caleb να ψαχνει ακομα αυτο που λογικα ειχε χασει.
"Μωρο μου τα λεμε στο σχολειο γιατι εχω χασει το κλειδι του αυτοκινητου μεσα στην τσαντα και θα καθυστερησω αμα δεν το βρω."
Ειπε λιγο βιαστικα.
"Ναι, φυσικα"
Ειπα και ενα γελακι μου ξεφυγε.

Ειχα αρχησει να περπαταω προς τον καθημερηνο δρομο για το σχολειο. Τα ακουστικα ηταν βαθια μεσα στα αυτια μου και δεν ακουγα τιποτα εκτος απο την μουσικη μου. Μεγαλες χοντρες νοτες κατεκλυσαν το κεφαλι μου ξεκοβοντας με απο καθε αλλη εξωτερικη παρενοχληση. Η μουσικη ηταν τοσο δυνατα που αρχησαν να με πονανε τα αυτια μου. Δεν την χαμηλωσα. Οχι. Μ'αρεσει να ποναω. Το εχω συνηθισει. Πιστευα οτι δεν θα σηκωνα το κεφαλι μου απο τον δρομο αλλα ημουν λαθος. Κατι ή καποιος μαλλον μου τραβιξε την προσοχη ετσι οστε να σηκωσω το κεφαλι μου και να τον παρατηρησω.

Ειχε σοκολατι μαλλια μεχρι το υψος των αυτιων του και τα ειχε περιεργα δεμενα με μια μπαντανα. Φορουσε ενα ασπρο μπλουζακι και ενα μαυρο παντελονι. Κοιτουσε στο κινητο του και λογικα ακουγε μουσικη γιατι ειχε ακουστικα στα αυτια του. Τον κοιτουσα τοσο παρατηρητικα μεχρι που σηκωσε το βλεμμα του απο το κινητο του και με ειδε. Γυρισα αλλου ετσι ωστε να μην καταλαβει οτι τον κοιτουσα. Τον ειδα με την γωνια του ματιου μου να χαμογελα και να ξανακοιτα πισω στο κινητο του.

- [ ]

Ζωγραφίζοντας τον Πόνο*H.S.*Where stories live. Discover now