My Unforgettable Memories of You

Touched Down 💋

Chapter 1

Nakalapag na ang eroplanong sinasakyan ko mula sa States. Nakakapagod ang mahigit labing-walong oras na biyahe sa himpapawid. Mahigit tatlong taon na akong naka base sa Baltimore, Maryland dahil sa trabaho ko bilang isang junior designer sa isang fashion house. Pero napauwi ako sa Pilipinas dahil sa pakiusap ni Daddy na umuwi ako. Nais niyang matuto ako kahit konti tungkol sa business. He wants me to supervise our company.

Abot langit ang tanggi ko, kung bakit ba kasi wala akong kapatid na lalaki. At lalo ng nag-iisa pa akong anak ng biyudong si Diego Icasiano. At ano naman ang alam ko sa isang car company? Wala akong alam sa nga piyesa ng kotse at ng kung anu-ano pa! Mag-drive lang ang alam ko tungkol dito.

Bakit di na lang kaya niya ibigay ang negosyo kay Troy? Mas may alam ito kaysa sa akin eh...

Troy Uriarte is her father's successor. Aside from being an heiress; she learned to put a trust to Troy na kahit personal na right hand ito ng Dad niya, ay sumusunod ito sa lahat ng kapritso niya. And the fact that she likes him. Likes him a lot. Speaking of the devil, he's now waving his hand along the waiting area. Same old, same old Troy. 
Gosh, Troy Uriarte..naglalaway pa rin ako sayo.. I shrugged the thought when I am near him. He lean in and gently kiss my cheeks and rub my back slightly. Nawalan ako ng kontrol kaya niyapos ko siya ng mahigpit.

"I miss you.." I said.

"I miss you too, Kit" he smiled and brushed my cheeks with his knuckles. "Nahiyang ka sa States. Gumanda kang lalo!" Puri nito. I rolled my eyes on his remarks about me physically. Lagi naman... Lagi naman niya talaga akong pinupuri to the extent that it is too good to be true.

"Let's go! Your Dad is waiting"

"Hindi ba pwedeng ipagpabukas na niya ang pag tour sa'kin sa opisina? Why now? I have a jetlag you see" taray ko sa kanya. Inakay na niya ako sa exit habang hila-hila niya ang cart ng aking mga bagahe.

"Yeah, yeah I heard you..."

"So? Let's just go home" aniko

"Saglit lang tayo. He misses you, you know! He can't wait til tonight"

"Fine.." Malamya kong sagot sa kanya. We ride in a black SUV that he drives on. 

"Wala tayong driver?" I asked.

"Ako." Maagap na sagot ni Troy.

"What?" I asked with my american accent. Tumaas lang ang kilay nito at nag ngiting-aso.

"Anong what?" Gaya nito sa accent ko, "I ran errands for your father, I do not need a driver. Kaya ko naman mag drive, bakit ko pa iaasa sa iba?" He said.

"So you mean..errand lang ako para sayo? Dahil ikaw ang inutusan ni Dad na sumundo sa'kin?" Nag-iba na ang mood ko. Kahit kailan ito ang palagi naming pinagtatalunan.

"Baby..." Malumanay na sambit nito. Nasa mukha nito ang pag-aalinlangan. I rolled my eyes, palagi niya akong nakukuha sa mga ganyang banat niya.

"Don't you baby me Troy! Hindi na 'yan uubra sa'kin!"

Masakit isipin na ganito kami palagi. Ganito kami magbangayan. Kapag naman sobrang galit ko na ay hindi na nito ako pinapatulan, at mas lalo akong naiinis dahil hindi na nito ako papansinin at iiwanan na lang. His reasons, is to let me think first and let my anger subsides a little. Kapag nawala na naman ang galit ko ay saka na naman niya ako lalambingin. I let my eyes see the pavements while we are driving to my father's office. A while, I closed my eyes to reminisce.

"I thought our feelings are mutual!" Sigaw ko sa lalaking nasa paanan ng hagdan. Nasa ikatlong baitang ako ng hagdanan namin sa bahay at nakapameywang na nakatunghay sa binata.