Story Of My Life {3} || ft. One Direction

• T H I R T Y - T W O

Prepare yourself, just saying.
~POV MAX~
Mijn hoofd staat op springen en mijn ogen openen met moeite. Boven me zie ik een wit plafond en allemaal kabels aan de muren.
Aan mijn arm zit een infuus, ik trek het naaldje eruit zodat ik kan opstaan.
"Hé waar ga jij heen?" Er komt een verpleegster naar binnen met een doosje medicijnen.
"Ik moet naar mama." Lopen lukt me met moeite, dus ik ga weer op het bed zitten.
"Mama is op de gang, zal ik haar voor je roepen?"
Op de gang?
"Hoe?" Vraag ik, uit verbaastheid kan ik mijn woorden niet kiezen.
"Zal ik je moeder voor je roepen?" Ik knik maar en ze loopt weer de gang op.
"Hey liefje!" Verstijfd kijk ik op en zie ik dat het echt mama is, in levende lijve. Ze staat voor me, ze praat tegen me.
Ik mompel zachtjes haar naam en probeer naar haar toe te lopen, wat me natuurlijk weer niet lukt. Ze loopt snel naar me toe en geeft me een knuffel. Ik streel haar wang, nog steeds verbaast van wat er net is gebeurt, en zij legt haar hand op die van mij.
Ik berg mijn gezicht in haar haren en kan haar geur weer ruiken.
Ze is het echt.
Ik trek me terug en hou haar handen vast, ze komt naast me op het ziekenhuisbed zitten.
"Mam.."
"Ja lieverd."
"Promise me.." Ze kijkt me verward aan, maar ook met een stralend gezicht wat me hoop geeft. "Promise me you'll never leave us."
Ze blijft even stil, waarschijnlijk denkt ze aan een redene waarom ik dit zou vragen. Maar ze geeft me een kusje op mijn voorhoofd en trekt me daarna weer in een knuffel.
"I promise."
Later vertelden ze me dat ik door een paniekaanval in het ziekenhuis ben beland.
Wat er allemaal is gebeurd de afgelopen dagen was dus een droom? Kan ik het een droom noemen? Meer een nachtmerrie.
In mama's auto zag ik wel precies hetzelfde envelopje als dat de recherche me had gegeven. Ze stopte het meteen in haar tas voordat ik de auto in stapte, maar ik had het al door.
Ik heb trouwens niemand verteld over deze hele nachtmerrie en papa is ook nergens te bekennen.
Mama wilt ook niet thuis komen na het babygedoe, maar is er vandaag wel zodat we niet alleen thuis zijn.
*Tring*
Mama staat op om de deur open te doen, maar ik loop achter haar aan. Ik stop bij de deuropening van de woonkamer, zodat ik kan horen wie er is gekomen maar zij mij niet kunnen zien.
"I fucked up.." Ik hoor papa's stem, wanhopig en verdrietig. Ik loop de gang op en zie hem met tranen in zijn ogen en een kind in zijn armen..
"El.." hij veegt zijn tranen weg en begint weer met praten. "Eleanor, ik snap het als je mij niet wilt vergeven. Ik heb je pijn gedaan, liet niet zien hoeveel ik om je gaf. Heb je bedrogen en kom nu zelfs met het kind van iemand anders voor je deur staan. Maar Freddie.. Freddie heeft niemand meer naast mij. Ik kan hem niet zelf verzorgen. Je kan me een watje noemen, je kan me uitschelden voor wat je wilt. Maar laat Freddie niet in de steek. Help me alsjeblieft.."
Mama blijft stil voor de deur staan. Na een paar seconden neemt ze het kind van hem over en kijkt hem recht in de ogen aan.
"For him." Ze smijt de deur dicht in zijn gezicht.

Thank you @_myselfwrittenstory_