Story Of My Life {3} || ft. One Direction

• T W E N T Y - S I X

"Hey babe."
"Ken ik jou?"
"Ik ben rick, en jij bent... sexy."
"Laat haar met rust man." Haak ik in een gesprek tussen Jenn en een of andere gast die haar lastig komt vallen. We zaten net zo leuk te kletsen in een cafe.
"Hou je bezig met je eigen taken trut."
Ik sta op en ga voor hem staan.
"Shut the fuck up voordat je er spijt van krijgt."
"Kleine trut denkt dat ze tegen mij op kan."
"Hou je fucking kop dicht en ga weg." Ik schreeuw het bijna uit en geef hem een duw, hij vindt net optijd zijn evenwicht weer en blijft met moeite staan.
"Ga zelf weg bitch."
"Hou op! Klaar, kom we gaan weg Brooklyn." Jenn pakt haar tas en trekt me mee naar buiten.
"Hoe kan je zo stil blijven als iemand jou lastigvalt!?" Ik borrel van woede, ik heb niet al mijn woede kunnen uiten op die asshole.
"Doe nou eens rustig joh." Jenn houdt mijn bovenarmen vast en kijkt recht in mijn ogen.
"Calm, Brooklyn."
Ik adem diep en sluit mijn ogen voor een paar seconden.
"Oke ik ben calm.. Hoop ik."
"We konden ook gewoon meteen opstaan en weglopen.."
"Ik kan het niet accepteren dat iemand zo met jou omgaat."
"Dan laat je het toch gewoon een bewaker ofzo afhandelen?"
"Ik doe het liever zelf." Jennifer rolt haar ogen en pakt haar telefoon uit haar zak.
"Anyways, laten we even naar de supermarkt gaan, ik wil chocola." Zegt ze terwijl ze iets intypt op haar telefoon.
"Mag ik dan in een winkelkarretje?"
Ze kijkt me aan zonder haar haar op te tillen.
"Je bent 17 Brooklyn."
"Pleaaaasseeeeee." Smeek ik.
"Ugh, vooruit dan."
~•~
"Wat moet je met 15 repen milka verdomme." Roep ik.
"Ik wil niet dat het op gaat." Mompelt Jenn.
"Je hebt nog 10 repen thuis liggen."
"Ja, het gaat dus niet op."
Ik geef mezelf een facepalm en loop richting de kassa.
"Ik weet echt niet wat ik met jou moet. Ik ga alvast naar buiten."
Wanneer ik buiten ben bel ik Max.
"Hi Maxje."
"Hey.." Aan zijn stem horen gaat het niet echt goed met hem.
"Gaat het Max?" Hij antwoord niet voor een paar seconden.
"Brooklyn I need you."
"Waar moet ik heen komen?"
"De boomhut."
"I'll be right there."
Gelukkig is de supermarkt niet zo ver van huis, ik besluit te rennen.
"Max!" Hij zit op een stoel voorover gebogen, met zijn gezicht in zijn handen.
"Wat is er gebeurt lieverd?" Ik geef hem een knuffel en neem zijn gezicht tussen mijn handen. Ik zie dat hij tranen heeft. Zijn ogen zijn rood.
"Ik krijg een broertje."
"Maar dat is toch goed nieuws?"
"Een half broertje. Pap heeft mam bedrogen."
"Oh god, waarom dan?" Hij haalt zijn schouders op en legt zijn hoofd op mijn schouder.
"Ze hadden de hele nacht ruzie en mam is vertrokken zonder te zeggen waar naar toe. Ik ben bang dat ze iets verkeerds doet."
Ik knuffel hem steviger. Hij tilt zijn hoofd op en kijkt me aan.
"Wat als ze weer ziek word?" Ik kan de wanhoop en angst aflezen in zijn ogen.
"Brooklyn we moeten haar vinden.. We moeten haar vinden.. We moeten haar vinden." Hij blijft het maar herhalen en staat op.
Op een gegeven moment begint hij heftig te ademen en zakt hij op de grond.
"Max! Max wat gebeurt er!?"
Zijn ogen worden groot en het ademen heftiger. Hij heeft een paniekaanval..
Ik kijk, nietwetend wat ik moet doen, de hut rond naar iets wat kan helpen. Maar niets.
Wanhopig druk ik mijn lippen op die van hem, hopend dat het helpt.