Story Of My Life {3} || ft. One Direction

• T W E N T Y - T H R E E

"Hey lieverd, hoe gaat het met je?" Ik word wakker met Lou en Jenn naast me.
"Ik heb bonkende koppijn." Antwoord ik op Lou's vraag.
"Aw baby, beterschap." Zegt Jenn.
"Thank you.."
"Brooklyn, wist je er zelf vanaf dat je plankenkoorts had?" Vraagt Lou.
"Plankenkoorts?"
"Dat je bang bent om voor anderen te optreden."
"Nee, dat wist ik niet."
"Helaas lieverd, maar we gaan je helpen. We're here for you. Oke?" Ik knik en probeer te gaan zitten op de bank waar ze me op hebben gelegt.
"Waar zijn de anderen?"
"Max en Matthew zijn met paps bij de meet en greets."
"Is het concert nu al voorbij?"
"Jup, wil je naar ze toe?"
"Ja." Ik sta op kijk hoelaat het is op mijn telefoon.
22:32 ben ik zolang in slaap gebleven?
Ik ga heel sneaky achter de schermen naar Max en Matty, ik faal wanneer ik ze wil laten schrikken.
"Hello babies." Zeg ik en Matty neemt me in een knuffel.
"Gaat het goed klein zusje?"
"Ja gaat wel, alleen klein ben ik niet bepaald."
"Wel voor mij."
"Potverdorie." Ik laat los en vraag ze hoe het concert ging.
"Ging wel goed, alleen wat minder zonder jou." Zegt Max.
"Sorry, daar kon ik niets aan doen. Maar ja, jullie fans wachten op jullie, ga maar weer verder."
"Het zijn niet alleen onze fans, kom mee." Max houdt mijn hand vast en neemt me mee naar de tafels, waar ze bezig waren met signeren.
Er ontstaat ineens een hevig gejuig als de fans ons zien.
"Hey Brookie! Gaat het?" Vraagt oom Liam als hij me ziet. "De fans zijn wel erg blij om je te zien."
"Ja het gaat wel, ik ben alleen een beetje teleurgesteld in mezelf."
"Daar kan jij niets aan doen darling. Het kan gebeuren en wij gaan je helpen er vanaf te komen." Roept oom Louis die achter Liam staat.
"Dankjulliewel, laat de fans maar niet op je wachten." Zeg ik daarna en ga ook aan een tafel zitten.
Ik leun met mijn kin op mijn handen en kijk toe hoe de singeersessie verder verloopt.
"Mag ik alsjeblieft een foto met Brooklyn alsjeblieft?" Hoor ik iemand smeken bij een bewaker. Het is een klein meisje van ongeveer 8 jaar oud.
"Jonas, laat haar erdoor." Roep ik.
"Maar mevrouw daar heeft ze niet voor betaald."
"Laat haar nou maar." Het meisje komt vrolijk naar me toegelopen met een glimlach op haar gezicht.
"Hi Brooklyn, mag ik een foto met jou?"
"Tuurlijk! Een momentje graag." Ik kijk om me heen om te zien waar ik langs de tafels kan, maar het is overal bezet. Ik besluit maar om eronder heen te kruipen.
"Zo, ik ben er weer. Hoe heet je?"
"Ana."
"Wat een mooie naam! Waarmee wil je de foto maken Ana?"
"Met mijn moeders telefoon." Zegt ze en geeft me een iphone. Ik maak een selfie en geef de telefoon weer terug.
"Ik heb een cadeautje voor jou." Zegt het meisje.
"Oh wat lief, maar dat hoeft helemaal niet."
"Ik heb het zelf gemaakt." Het is een klein doosje met een armband erin.
Brooklyn Hope Horan is er gespelt met letterkraaltjes.
"Wat schattig!" Ik doe het armbandje om en geef haar een knuffel. "Heel erg bedankt Ana, dit zal ik nooit vergeten."
"Alsjeblieft!" Ana gaat weer weg en ik kruip weer terug naar mijn plek.
Ana word niet de enige die een foto met me wilt, het worden er steeds meer. Ik vind het niet erg, het is juist heel erg leuk.
Net wanneer ik weg wil lopen hoor ik iemand irts schreeuwen wat mijn aandacht trekt.
"Max wanneer ga je Brooklyn nou eens uitvragen?!"
Ik kijk naar Max en zie dat hij zich ook naar mij omdraaide.
"We're nothing more than best friends babe!" Roep ik terug.
"Best friends make the best lovers!" Roept iemand anders. Ik glimlach en loop maar gewoon verder.
"To be honest, you would be so cute together." Zegt Jenn op een gegeven moment.
"You sure?"
"Yes. Ik weet zeker dat hij wat voor je voelt."
"Ik denk het niet."
"Jawel joh, heb je nooit gezien hoe hij naar je kijkt of wat hij allemaal voor je doet."
"That's what bestfriends do."
"You like him, don't you Brook?"
"I wish i wouldn't."

Meer romantiek of moet ik ze als beste vrienden laten voor nu? De keuze is aan jullie.