That Mafia Kid -- Hiatus

Chapter 2 -- Tragic Birthday

I never knew that this was the last day of my happiness.

I regret those times when I wished that my parents would be beside me.

I regret those moments when I didn't thank them for having me a better life.

I wish that they didn't celebrate my birthday.

But regretting wouldn't make me anything good.

I never thought my life would start to break down on my 6th birthday.

I was right. I would never forget my 6th birthday. 

Third Person's POV

"YAYA AIDA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" iyak ng batang si Marie nang makita niyang duguan at wala nang malay na nakahiga floor.

Tatakbo na sana siya nang bigla siyang binuhat ng kanyang  ama na kasalukuyang may ka-usap sa kanyang telepono.

"SINO ANG PAKANA NITO?????!!!!?...... JUST TRACK DOWN THE MASTERMINDS.... YES... YESS..... LEAVE THEM TO ME...." yan lang ang natatanging naririnig ni Marie sa mga sinasabi ng kanyang ama.

Kahit konti lang ang mga bisita, ramdam na ramdam ang takot na bumabalot sa kanilang lahat.

"Da-ddy, si M-mommy po. T___________T" usal ni Marie habang unti unting nanlalabo ang kanyang mga mata.

"Shhhh. Everything's gonna be alright. Trust me. Dito ka muna sa loob ng kwarto ha? Anak, wag na wag kang aalis dito. Naiintindihan mo ba ako? Anak, wag na wag mong kakalimutan na mahal na mahal ka namin ng Mommy mo. I'm so sorry." pagkasabi na pagkasabi ng kanyang ama ne'to nakarinig ulit sila ng pagputok kaya naman napapikit si Marie ng kanyang mata habang umiiyak at kasabay nito ay ang pagbalik ng kanyang ama sa terrace para tulungan ang iba. 

Lord, wag na wag niyo pong papabayaan sila Mommy at Daddy. 

Habang umiiyak si Marie, nakapasok si Renjie sa kwarto dahil kabilinbilinan ng ama ni Marie, na wag na wag niyang papabayaan si Marie kaya naman ay ni-lock niya ang pinto para walang makapasok na sinuman.

Hindi alam ni Renjie ang kanyang gagawin dahil hindi naman siya sanay na may makitang umiiyak na babae. 

Niyakap nalang niya ang batang babae dahil noon pa man ang may lihim na pagtingin ito sa kanya.

Nanatili lamang silang ganoon hanggang sa nakatulog na silang parehas.

Sa kabilang dako naman....

Nagkakagulo parin ang mga tao na natira sa terrace. Hindi na sila makapasok sa bahay dahil may mga nakapasok na sa bahay nila.

Make my princess safe, Lord. usal ng ina ni Marie habang tumatalon mula sa terrace papunta sa bubong ng kanilang garahe. 

Kailangan niyang mahuli ang tumarget sa kanila. Buti nalang at naisama niya ang bestfriend niyang si Michelle kaya si Michelle ang nag-aasikaso sa mga bisitang hindi na makapasok sa bahay. Takot na takot sila dahil anumang minuto ay pwede silang barilin ng mga tuma-target sa kanila. Nagtatakot din sila sa maaaring mangyari dahil may namatay na sa kanila at yung nga ay ang Yaya ni Marie. Ipinunta ni Michelle ang mga tao sa isang secret door doon sa terrace at hindi nila inaasahan ang mga sumunod pang kaganapan.

*BANG*

*BANG*

May mga nakapasok palang mga kalaban ng Mafia sa loob ng secret room ng Schneider's residence. 

Pinagbabaril lahat ng mga bisita ngunit iniwan nilang buhay si Michelle.

"Long time no see, my love." *smirk*

"Tigil tigilan mo na ang larong 'to! Walang kang mapapala dito. Ano bang problema mo ha?!?! SAPAT NA BA SA'YO NA MAKITANG MARAMING NAMAMATAY. Nag-mamaka-awa ako sa'yo. *huk* *huk*. Tigilan mo na ang bu-hay ng bestfriend ko. MASAYA NA SILA EH. GUGULUHIN MO PA BA YUN?!?!?!" -Michelle

"Hindi pa sapat ang nakikita ko sa ngayon, my love. *smirk* Gusto ko silang mamatay, naiintindihan mo ba yun ha?!?!"

Hindi aakalain ni Michelle ang mga sumunod na mga nangyari. Marahas na hinalikan siya nito sabay ng pagbaril nito sa ulo kaya walang takas at namatay silang lahat maliban nalang sa mag-asawang Schneider na ngayon ay pinupuntirya ng mga kalaban.

“Bee, paano na ang mga bata?” nag-aalalang tanong ni Loisa sa asawa niyang si Nathaniel.

“Walang mangyayaring masama sa kanila.” Tugon ni Nathaniel kahit sa isip-isipan niya ay hindi niya alam ang maaaring mangyari sa mga bata. Kasalanan ko ‘to! Sabi ng kanyang isipan dahil hindi siya nagpadala ng mga magbabantay sa kanila nung party. Nais lamang niyang maging tahimik ang handaan ngunit nag-kamali siya ng desisyon. Ngunit nanatili lamang siyang kalmado upang magkapag-isip ng maayos.

Dirediretso silang pumunta sa isang abandoned building na malapit sa kanila dahil natantsa nila na doon nangaling ang mga bumaril. Alam nilang nasa paligid lang ang Solidite (kalaban ng Mafia). Kamalas-malasan nga lang ay wala silang dalang mga armas.

Habang nasa ika-apat ng palag biglang may pumuntirya sa kanila. May bumaril sa kanila ngunit galing ito sa kabila pang building. Buti nalang at naka-iwas ang mag-asawa sa sunod sunod na putok ng baril.

“Oh. Fuckshit. Mali ang pag track ni Daniel sa mga Solidite! Nakakainis!!!” sambit ni Nathaniel habang umiiwas sa mga bala ng baril dahil wala din naman silang magagawa kundi ang umiwas lang.

Nanatiling walang imik si Loisa sa kadahilanang nag-iisip siya ng pwedeng solusyon sa pagpatay ng mga Solidite.

“ALAM KO NA!!!” biglang sigaw ni Loisa kasabay ng pagsabog ng buong building.

Hind nila alam na may naka-plant na palang mga bomba sa buong building kaya wala na silang takas….

Someone’s POV

“Boss, wala na po sila.” Isa sa mga inutusan ko.

“Good. Oh eto na ang bayad niyo. 5 milyon. Paghati-hatian niyo na yan.” Ako at umalis na sila nang matanggap ang pera.

~~~~~

 A/n: PLEASE READ. IMPORTANTE TO. :D

Guys, sorry di ko natupad yung pag-uud ko. I’m so sorry. Napagalitan ako ng mother ko eh. XD

So ayun, minadali ko lang itong chapter neto. May mga bagay na dapat kong linawin. Sa Chapter 1, sinabi ni Yaya Aida na 6 years old na si Marie pero ang sinabi ni Marie nung nagpakilala siya ay 5 years old na siya. Ito ay dahil, hindi niya matanggap na tumatanda na siya. :D

Ano pa ba? Sa terrace ginanap yung party. Tapos, uhh. Yung sa dedications, yung Prologue ay nakadedicate sa iisang tao dahil tinulungan niya akong mag-decide ng pangalan ni Marie. :D Thanks. Itong chapter na ito ay dedicated sa isa ko pang bespren. >:D< Pabasa din nung stories niya. Lalo na yung My Biggest Estate. :D

May nakapost na picture sa last chapter at meron din dito. :)

Sa mga gusting magpadedicate, PM me. b”d At pwede add niyo ako sa FB? Chos. :D Basta sabihin niyo lang sakin. b”d

And ang UD ko ay walang exact date. Yun lang! :D

Don’t forget to comment & vote. Love you all. <3 <3 <3 Fan na din kung gusto niyo. :”>