Masumiyet (Tamamlandı)

43.BÖLÜM~İNTİKAM UĞRUNA~

Keyifli okumalar😊

•Erva•

Yağmur damlalarının camda desenler çizip süzülüşü yorgun bedenime iyi geliyordu. Elimde tuttuğum sıcak ıhlamurun kokusu ilişti burnuma bir yudum aldım. Boğazımı yakmasına izin verdim. Sanırım biraz üşütmüştüm.

Minik balkonumun ahşap beyaz kapısını açtım ve çıktım. Evim oldukça eski bir yapıya sahipti. Buda hoşuma gidiyordu. Yaşanmışlıkları olan yerler daima gizemli ve güzeldir.

İlkbahar yağmurları sarmıştı tüm şehiri. Sık sık yağıyor fakat yağmurun hızı yavaşlıyordu. Yağmur damlaları sayesinde yaprak kokusu sarmıştı etrafı kokusunu içime çektim. Kızımda toprağa karışmıştı onun hiç almadığım kokusunu alıyordum. Gözlerimi yumdum ve gülümsedim. Başımı göğe kaldırıp gözlerimi araladım. Gökkuşağı belirmeye başlamıştı.

'Ben gökkuşağının arasından atılmış siyahtım.'

Üzerimde bana bakan bir çift göz sezdiğimde başımı sol tarafa çevirdim. Onu bana bakarken yakalamıştım. Afalladı ardından toparlamaya çalışarak gülümsedi.

"Şey üzgünüm rahatsız etmek istemezdim. Yeni taşındınız sanırım ?" Yan komşumdu sanırım. Benim yaşlarımda genç bir adamdı. Buradan bile belli olan iri ela gözlere ve kirli sakallara sahipti. Nezaketende olsa gülümsemeye çalıştım.

"Evet yeni taşındım." Oda gülümsedi. Bu gülüş pek çok kızın kalbini tekletebilirdi. "O zaman bende komşunuz oluyorum. Adım Furkan tanıştığıma memnun oldum." balkonlarımız yana yanaymış gibi yakın olduğundan elini uzatmıştı. Bende elimi uzattıp tokalaştım. "Benimde adım Erva."

"Sanırım ilk defa duyuyorum güzel bir isim."

"Sağ olun." Dedim ve gülümsedim.
Bakışlarımı ondan çektiğimde tam karşımda arabasına yaslanmış bir çift göz beni izliyordu. Buradan bile bakışları beni delip geçmişti. Güçlükle yutkundum. Burada ne işi vardı ?
Evimi nereden öğrenmişti ?

Telefonumum tanıdık molodik sesi kulağımı doldurduğunda pantolumun cebinden çıkardım. Açtığımda hala heyecanlandığım sesi doldu kulağıma. "Yandaki ibne herifle flörtleşmen bittiyse aşağı in." Bu ses tınısını tanıyordum. Emirini görmezden gelip başka bir soru yönelttim. Sesimi kısık tutmaya çalışarak.

"Benim kimse ile flörtleştiğim yok.
Evimi nereden öğrendin ?"

"Çok zor olmadı."Diye mırıldandı.
Buradan bile gülümsediğini görebiliyordum. "Aşağı in !" Ve emrini yenilemişti.

"Ne istiyorsun ?"

"Tufan'ı buldum." Nefesim kesilmişti. Avuclarımın arasında Tufan varmış gibi tüm gücümle sıktım. Farkında olmadan cene kaslarımda gerilmişti.

"Geliyorum."

Hızla çantamı alıp asansörü bile beklemeden merdivenleri üçer beşer indim. O kadar gergindim ki Batuhan'a olan öfkemi bile unutmuştum. Arabaya binip yola koyulduğumuzda intikam hırsım kat kat beslenip artıyordu yol sanki hiç bitmiyordu.

"Nerede buldunuz ?" Gözlerini yoldan ayırmadan sorumu cevapladı. Oda benim kadar gergin ve öfkeliydi. "Birinin yardımı ile diyelim."

"Kimin ?"

"Sana artık her şeyin hesabını vermek zorunda değilim dimi ?"
Dedi anlıkta olsa gözlerimiz buluştu. "Değilsin."Dedim sert bir tini ve dik başlı bir eda ile meydan okumuştum.

Sessizlikle yolumuza devam ettik.
Durduğumuzda burayı anımsamıştım.
Zihnimde geçmişe döndüğümde buranın Batuhan'ın annesini öldürdüğü yer olduğunu hatırladım.