ZAYN'S aNd Rose'S🌹

more and more dangreous for the advancing time

"Dönemin ortasında yeni bir okula gelmek berbat bir şey." Broke'dan aldığım defterin sayfalarını boş boş çevirerek söylenmeye başladığımda, Zayn ben ne zaman konuşmaya başlasam yaptığı gibi dinlediği müziğin sesini arttırdı.

Beni çıldırtıyordu. Okulda da, evde de. Sürekli benimle uğraşıyor laf sokuyor ve yanında dolanan Kuyruk Zoe'un sivri bakışlarının sürekli bana saplanmasına sebep oluyordu.

Açıkçasını söylemek gerekirse o kızdan korkuyordum. Broke bana onun hakkında oldukça fazla ürkütücü şey-muhtemelen bunu onu Zayn hakkında biraz da olsa az darlamam için yapmıştı.- anlatmıştı.

"Siktiğimin edebiyat dersi zaten baş ağrıtıyor ve siktiğimin müzik zevkine katlanamıyorum!" kitabı yere fırlatarak ona döndüğümde sadece bakışlarını bana çevirip bir kaç dakika yüzümü inceledi ve sonra beni yine umursamayıp önündeki dergiye geri döndü.

Sınavlarım başlayacaktı, buranın ders işleyiş biçimine alışamamıştım.

Sinirle oturduğum yerden kalkıp onun yatağına doğru ilerlemeye başladım. "Sana bir şey diyorsam beni umursamak zorundasın!" telefonunu alıp müziği kapattıktan sonra önüne fırlattım.  "Hadi ya." benimle konuşurken üzerine takındığı alaycı ifade yeniden ses tonuna yansıdığında sırtını yatak başlığına yasladı.

"Ders çalışıyorum ve eğer bu boktan müzikleri dinlemeye devam edeceksen başka bir yere git."

"Tamam." kaşlarımı havaya kaldırıp bir adım geriden onu incelemeye başladığımda bacaklarını ileriye doğru uzattı.

Bu kadar kolay uzlaşmasına şaşırmış bir halde koltuğa tekrar geçtiğimde odada yankılanan müzik gözlerimi devirirken derin bir nefes almama sebep oldu.

*

"Bütün sınavlardan kalacağıma neredeyse şimdiden eminim." dedim Trisha bana okulun nasıl gittiğini sorduğunda ve bu Zayn'in garip  bir ses çıkararak belki de ilk kez gülmesini görmeme sebep oldu da, çocuk tüm sinir bozuculuğuna rağmen resmen ışıldıyordu.

İnkar edecek değildim gerekli unsurlar kaldırıldığında, yani Zayn'in bana karşı takındığı 3, 5 yada 8. karakteri ortadan kalktığında etkilenmem kaçınılmaz olan birisiydi ama tüm unsurlar ele alınınca içimi sadece ona duyduğum nefret kaplıyordu.

Onunda bana bakınca gördüğünün sadece bu olduğundan emin olduğum için kendimi kötü hissetmiyordum ama eğer ben ondan nefret etmeme rağmen bana iyi davransaydı vicdan azabı çekerdim.

"Okula geç kalacağız hızlı olsan iyi olur." dedi karnını doyurup masadan kalktıktan sonra.

Henüz.sadece.bir.dilim.peynir.yemiştim.

Sürekli böyle yapması beni sinirlendiriyordu ancak kısa bir süre önce sinirimi ona belli edip karşılık vermemin onu sadece eğlendirdiğini fark etmiştim.

Yani, bir baksanıza. Beni resmen siklemiyordu ve neredeyse nefes almamla bile alay edebilecek bir yapıdaydı.

"Okulda daha dikkatli ol." dedi ben evden çıkar çıkmaz tehditkar ses tonunu takınırken. "O amele arkadaşına falan da sakın bir şeyler söyleyeyim deme."

"Onun hakkında düzgün konuş."

"Kiminle nasıl konuşacağımı sana soracak değilim. Sonuçlarına katlanmak istemiyorsan dediklerimi ciddiye alsan iyi olur."

"Ciddiye alacağım son kişi bile değilsin. Kendini buranın ağası falan sanıyorsan bir an önce bu düşünceden kurtulsan iyi olur çünkü kimsenin seninle aynı evde kalmamı siklediği falan yok." kaşlarını ilgiyle kaldırıp beni gerçekten dinlemeye başladığında aptalca konuştuğumu biliyordum çünkü, mantıklı konuşmalarımın hiçbirini dinlemiyor, bir şeyler saçmalamaya başladığımda ise sanki dünyadaki en önemli şeyi ona anlatıyormuşum gibi bir ilgiyle bana bakıyordu.