Αφιερωμένο στην άλλη κολλητή μου που είναι τρελή φαν ενός ανερχόμενου σταρ και τεράστιου ταλέντου του μπάσκετ στο σχολείο μας.
______________________________________
"Κάνε ρε Δημήτρη λίγο στην άκρη" άκουσα την φωνή του κολλητού μου να μου λέει ενώ ταυτόχρονα με έσπρωχνε παραπέρα.
"Ξεκόλλα ρε Βασίλη" του απάντησα γιατί έτσι όπως το πήγαινε θα με έριχνε από το κάθισμα μου. "Δεν φταίω εγώ που τσάκισες όλα τα μελομακάρονα της πόλης και έχεις γίνει ο διπλός και δεν χωράμε τώρα" συνέχισα.
Ως απάντηση πήρα το μεσαίο του δάχτυλο και τα "Ωωωω τάπα "από τους άλλους δίπλα μας.
Χαμογέλασα αυτάρεσκα. Το ' χω αυτό, αρέσω στα πλήθη.
Ήμασταν όλη η παρέα, εγώ, ο Βασίλης, ο Ορέστης ο άλλος φίλος μου και το κολλητάρι του ο Γιάννης, στριμωγμένοι πίσω στην γαλαρία ενώ το λεωφορείο μάς οδηγούσε με ρυθμούς χελώνας στον προορισμό μας. Εμείς ως οι κουλ και οι δημοφιλείς του σχολείου, άριστοι μαθητές και ταυτόχρονα μεγάλα αστέρια του μπάσκετ, όπως ήταν δεδομένο είχαμε καθίσει πίσω ενώ όλοι οι άλλοι ήταν μπροστά μας αραχτοί στα καθίσματα τους. Μας είχε βαρέσει όμως όλους στο κεφάλι η βαρεμάρα και η κούραση εξαιτίας του πολύωρου ταξιδιού εμένα και των συμμαθητών μου και έτσι επικρατούσε η απόλυτη σιγή.
Τρελά κέφια.
Το μόνο καλό της υπόθεσης ήταν ότι από την θέση που καθόμουν μπορούσα να δω τέλεια τους πάντες και τα πάντα. Μην έχοντας έτσι κάτι καλύτερο να κάνω, άφησα το βλέμμα μου να περιπλανηθεί στα πρόσωπα γνωστών, μην μπαίνοντας καν στον κόπο να τα επεξεργαστώ αφού πολύ απλά δεν με ενδιέφεραν ώσπου...
Ώσπου τα μάτια μου αντίκρισαν εκείνη. Εκείνη που μου είχε κλέψει το μυαλό τον τελευταίο καιρό, να την σκέφτομαι ασταμάτητα.
Καθόταν από την εξωτερική πλευρά, δίπλα στην κολλητή της. Είχε χαλαρώσει στο κάθισμα της, απορροφημένη σε αυτά που της έλεγε η άλλη ασταμάτητα, σιωπηλή όπως πάντα. Τα μεγάλα πράσινα μάτια της την κοιτούσαν αλλά δεν φαινόταν να την ακούει πραγματικά, η σκέψη της ταξίδευε μακριά.
Ήταν πανέμορφη, από τα πιο ωραία κορίτσια του σχολείου μας, μην πω η ωραιότερη, με την σταρένια επιδερμίδα της, τα χαρακτηριστικά αμυγδαλωτά μάτια της, τα μακριά καστανόξανθα μαλλιά της να πέφτουν απαλά στους ώμους της και τα μικρά κερασένια χείλια της. Όσο για το σώμα της, σκέτη κόλαση, λεπτή καθώς ήταν αλλά και γεμάτη με ζουμερές καμπύλες, άναβε τα πάντα στο πέρασμά της.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Teenage Heartbeat | ✓
Teen Fiction❝Το βιβλίο αυτό περιέχει ανάλαφρα διηγήματα γεμάτα με ψήγματα ρομαντισμού και πολύ χιούμορ ( ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω). Τα διηγήματα είναι εμπνευσμένα από την κάθε άλλο παρά φυσιολογική καθημερινότητά μου και για να γραφτούν χρειάστηκαν μι...
