Αφιέρωση: Στην ημέρα αυτή των σχολικών αγώνων που ήμασταν πραγματικά κουκλάρες 😋
______________________________________
Ήμουν υπερβολικά χαρούμενη εκείνη την ημέρα.
Κλείνανε τα σχολεία και άρχιζαν οι διακοπές, είχε έρθει επιτέλους η ώρα να ξεκουραστώ. Αφού τελείωσε το μαρτύριο της σχολικής γιορτής και υπέφερα καθηλωμένη σε μια καρέκλα για ώρες αδημονώντας να τελειώσει, πρότεινα στις κολλητές μου να πάμε στο γήπεδο. Στην αρχή διαφωνούσαν, δεν ήθελαν να πάνε γιατί βαριόντουσαν, αλλά τελικά με το ακαταμάχητο μου επιχείρημα ότι θα είναι μια μοναδική εμπειρία, υπέκυψαν.
Εκεί θα έπαιρναν μέρος οι σχολικοί αγώνες μπάσκετ όπου θα έπαιζαν αντίπαλοι τα δύο λύκεια της πόλης μας. Φανατική των αθλημάτων ούτε εγώ ήμουν ούτε οι άλλες αλλά είπαμε -από κοινού πάντα- να πάμε αφού τα χρήματα που θα μαζεύονταν από τα εισιτήρια, θα πήγαιναν σε καλό σκοπό, στα άτομα με κινητικά προβλήματα του Δήμου μας.
Βέβαια μεγάλο κίνητρο επίσης ήταν ότι είχε μαζευτεί όλος ο λαμπρός νεανικός πληθυσμός ολόκληρης της πόλης. Είναι λοιπόν κατανοητό ότι σαν ευαισθητοποιημένοι πολίτες δεν μπορούσαμε παρά να δώσουμε και εμείς την παρουσία μας σε αυτό το event.
Στο δρόμο μας σταματήσαμε και σαν κυρίες να πάρουμε έναν καφέ και έτσι με αυτόν στο χέρι, με δυναμικό βήμα και σαγηνευτικό βλέμμα, μπήκαμε αεράτες μέσα στο γήπεδο. Περιττό να πω ότι όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα επάνω μας. Πώς δεν θα μπορούσαν να είναι άλλωστε?
Αφού τελικώς στρογγυλοκαθίσαμε στις θέσεις -πάντα όμως με στυλ, να μην γίνουμε και ρεζίλι μπροστά σε τόσο κόσμο- και χαιρετήσαμε γνωστούς και άγνωστους θαυμαστές, ως κοινωνικά καταξιωμένες που ήμασταν, αφεθήκαμε στην μαγεία του να παρακολουθείς αγώνα μπάσκετ με ένα μάτσο αρούγκανους να είναι δίπλα στο αυτί σου βρίζοντας, χειρονομώντας και φωνάζοντας συνέχεια. Ήταν, μπορώ να σας βεβαιώσω με απόλυτη σιγουριά, μια από τις λίγες εμπειρίες, πραγματικά μοναδική όπως είχα πει και στις αναποφάσιστες κολλητές μου.
Ο αγώνας συνεχιζόταν, οι αθλητές τρέχανε άσκοπα -κατά την ταπεινή μου γνώμη- πάνω κάτω ασταμάτητα στο γήπεδο, κυνηγώντας μια ριμαδιασμένη μπάλα και το fan club τους από δίπλα να ουρλιάζει συνεχώς συνθήματα για να τους εμψυχώσουν.
Κάτι τέτοιες στιγμές ήταν που αναρωτιόμουνα πως εγώ έχασα στο παρελθόν τέτοιες επικερδείς και ωφέλιμες για τον άνθρωπο στιγμές.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Teenage Heartbeat | ✓
Teen Fiction❝Το βιβλίο αυτό περιέχει ανάλαφρα διηγήματα γεμάτα με ψήγματα ρομαντισμού και πολύ χιούμορ ( ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω). Τα διηγήματα είναι εμπνευσμένα από την κάθε άλλο παρά φυσιολογική καθημερινότητά μου και για να γραφτούν χρειάστηκαν μι...
