Destiny H.S

Οικογένεια

Το επομενο πρωί μας βρήκε αγκαλιά στο κρεβάτι.

Όμορφο πρωινό αυτό. Όμως λείπει το παιδί μας.

"Θα πάω να φέρω την Λίζα!" Του είπα και εκείνος πετάχτηκε πάνω. Του το είπα ξαφνικά και τρόμαξε.

Γέλασα και γέλασε και εκείνος.

"Έτσι που το είπες νόμιζα πως έπαθες κάτι!" Είπε και ξάπλωσε ξανά.

"Πότε; Να έρθω;" ρώτησε.

"Όχι δεν χρειάζεται. Θα φύγω σήμερα το απόγευμα στις 19:00 και θα γυρίσω με το επόμενο αεροπλάνο το πρωί. 4 ώρες πτήση είναι."

Ειπα και τον φιλησα. Μου έλειπε το μωρό μου. Και εκείνου του έλειπε. Μα δεν μπορούσα να τον πάρω μαζί μου. Ο μπαμπάς μου αν και πότε δεν μου το έδειξε είναι απογοητευμένος που δεν τους έχω πει ποιος είναι ο πατέρας. Ή που έκανα παιδί χωρίς να είμαι παντρεμένη.

Αν έρθει ο Harry μαζί μου θα πρέπει να τον συστήσω στους γονείς μου. Ως τι;
Και πως θα το πάρουν αν όντως τους πω ότι μετά από τόσους μήνες αυτός είναι ο πατέρας;

Ο Harry δεν μπορεί να έρθει μαζί μου.

"Αύριο το απόγευμα θα σας περιμένω στο σπίτι μου. Πρέπει να ξεκινήσουμε για Λονδίνο τώρα για να προλάβεις να φτιάξεις τα πράγματα σου."

"Δεν θα πάρω τίποτα το σπουδαίο μαζί μου Harry." Του χαμογέλασα και τον φιλησα.

"Θα πάρεις." Είπε και δεν κατάλαβα τι ήθελε να πει.

"Τι θα πάρω;" ρώτησα.

"Την καρδιά μου." Είπε και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά.

Ίσως άλλη φορά να θεωρούσα αηδίες αυτά τα γλυκολογα όμως το να τα ακούς από τον αγαπημένο σου είναι διαφορετικά.

"Κρατα την δική μου καλά φυλαγμένη λοιπόν και εγώ θα προσέχω σαν τα μάτια μου την δικιά σου." Του είπα.

Τα χείλη του φίλησαν απαλά τα δικά μου.

Θα ήταν πιο εύκολο να περιγράψω τι γεύση έχει το νερό πάρα τι ένιωθα αυτή τη στιγμή.

***

Άνοιξε γρήγορα την πόρτα του σπιτιού του και αγκάλιασε την κόρη μας.

Έβαλα γρήγορα τα πράγματα μέσα και έκλεισα την πόρτα.

"Τι κάνει η κόρη μου;" Έλεγε και έπαιζε με την Λίζα αφού την σήκωνε και έτριβε την μύτη του με την δική της.