Κυριακή βράδυ ώρα 20:00. Το τατουάζ "Find what you love and let it kill you" που έκανα στο χέρι μου δεν πονούσε τόσο.
Νυστάζω αρκετά λόγω του μεγάλου και κουραστικού ταξιδιού. Σε μια ώρα από τώρα ήμουν στο κρεβάτι και κοιμόμουν.
*
Έτρεχα σε ένα δρόμο και προσπαθούσα να φτάσω κάπου που θα λυτρωνόμουν. Προσπαθούσα να βρω κάτι να πιαστώ για να μην με προλάβει ο χρόνος και η αλήθεια με καταστρέψει.
Μια σκοτεινή φιγούρα πίσω μου η οποία προσπαθούσε να με πιάσει απεγνωσμένα. Ένιωθα πως ήταν η πραγματικότητα που ήθελε να με σταματήσει και να με αποκόψει από τα όνειρα μου.
Κρυβόμουν πίσω τα δέντρα αλλά πάντα με έβρισκε. Έφτασα σε μια τεράστια έκταση που κυριαρχούσε το πράσινο. Το φως του φεγγαριού χτυπούσε από πίσω και έκανε το μικρό χορτάρι να γυαλίζει. Αυτή ήταν η φαντασία μου. Στην άκρη της έκτασης αυτής απλωνόταν η θέα του φεγγαριού. Το όνειρο μου.
Έμεινα να το παρατηρώ και δεν με ένοιαζε αν η φιγούρα με έπιανε. Όμως πλέον δεν ήταν πίσω μου. Είχε χαθεί μαγικά.
Ξαφνικά, λίγα μέτρα μακρυά από εμένα εμφανίστηκαν δύο φιγούρες. Η μία ήταν γονατισμένη κάτω και η άλλη ήταν από πάνω της ενώ κάτι είχε στο χέρι της. Πλησίαζα σιγά σιγά για να μπορέσω να διακρίνω τα πρόσωπα.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Destiny H.S
Fanfiction"Τέσσερα κορίτσια από την Ελλάδα με ξεχωριστές και υπέροχες φωνές η κάθε μία από εκείνες επιτέλους ταξιδεύουν στο εξωτερικό. Η μοίρα τα φέρνει έτσι ώστε καταφέρνουν να τραγουδήσουν με μεγάλους καλλιτέχνες ανάμεσα τους και οι One direction. Η Δήμητρα...