Destiny H.S

"Μα τόσο πολύ;"

Κράτησα το χέρι του το οποίο είχε περάσει κάτω από το στήθος μου και είχε κολλήσει τα σώματα μας. Κάπως έτσι σωματικά πονούσα  λιγότερο. Η καρδιά μου φτερούγιζε στα χέρια του και ήμουν τόσο κολλημένη μαζί του. Τον αγαπούσα τόσο πολύ, ίσως περισσότερο και από τον ίδιο μου τον εαυτό. Μάλλον αυτό είναι έρωτας και αγάπη μαζί, να αγαπάς τόσο πολύ τον άλλο που να μην λογαριάζεις τίποτα ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό.
Εκείνος δεν με θέλει αλλά εγώ δεν μπορώ χωρίς αυτόν. Ποτέ δεν ήμουν έτσι. Όποιος δεν μου φερόταν καλά αυτομάτως γινόταν παρελθόν. Έφευγε από την ζωή μου σε δευτερόλεπτα. Στην προκειμένη περίπτωση αν ήταν άλλος θα τον αντιμετώπιζα διαφορετικά. Ισως με μηνυση και αλλα ενδικα μεσα γι αυτο που μου εκανε. Δεν τον αντιμετωπίζω έτσι επειδή είναι διάσημος, μόνο και μόνο επειδή είναι ο έρωτας της ζωής μου ενώ για εκείνον ειμαι της μιας νύχτας. Δεν ήθελα να είμαι ποτέ τέτοιου είδους γυναίκα και πάντα θεωρούσα ότι όλες οι διάσημες γυναίκες και γενικα μερικες γυναικες κάνουν σχέση και παντρεύονται διάσημους για να βελτιωθεί κι άλλο η εικόνα τους. Δεν ήθελα να φτιάξω την εικόνα μου με τον Harry. Εκείνες κανουν παιδιά για να τους δεσμεύουν και μετά χωρίζουν για να βρουν άλλο άνδρα και να συνεχίσουν.
Το μάγουλο του ακουμπούσε το δικό μου καθώς κοιμόταν πάνω μου. Τέντωσα το χέρι μου και πήρα το κινητό από το κομοδίνο μου. Αν είναι να μην τον ξαναδώ να έχω μια φωτογραφία μαζί του να θυμάμαι ότι κάποτε ήμουν στην αγκαλιά του αγαπημένου μου. Όχι για να τον εκβιάσω, δεν είμαι τέτοια απλά μερικές φορές πρέπει να έχεις κάτι να θυμάσαι από ένα άνθρωπο που σημαίνει τόσα πολλά.
"Πως γίνεται να σ ' αγαπώ τόσο πολύ; Μα τόσο πολύ;" ρώτησα σιγανά.

Αποκοιμήθηκα.

Harry's P.O.V

Ξύπνησα μετά από λίγο και την βρήκα να κοιμάται ενώ κρατούσε το χέρι μου. Ήταν ήρεμη και δυνατή συγχρόνως. Το βλέμμα της αυτό έδειχνε. Την πλήγωσα πολύ σήμερα. Δεν ξέρω αν θα μπορεί να περπατήσει μετά από αυτό για κάποια ώρα. Μετάνιωσα τόσο πολύ που την πλήγωσα έτσι και εκείνη συνέχιζε να λέει ότι δεν με μισεί.

"Γιατί δεν με μισείς μωράκι μου;" Ψυθίρισα στο αυτί της ενώ έβαλα στην άκρη τα μαλλιά της και την παρατηρούσα. Το πρόσωπο της αγγελικό κι ταυτόχρονα η εξάντληση φαινόταν στην έκφραση της. Μια εξάντληση που προκάλεσα εγώ. Δεν έχω φερθεί έτσι ξανά σε κοπέλα.

"Γιατί δεν με μισείς; Δεν μπορώ να σε αγαπήσω μωρό μου όπως σου αξίζει. Δεν είσαι για μένα εσύ." Της είπα αλλά δεν άκουγε. Κοιμόταν στο μπράτσο μου. Πονάει πολύ και φαίνεται από το σφίξιμο στα πόδια της. Η ώρα ήταν εφτά και έπρεπε να φύγω από το δωμάτιο της πριν μας δει κανείς.