Tencere Kapak // Tamamlandı

2. Bölüm

Esnedikten hemen sonra gözlerimi hafifçe araladım. Karşımdaki iki kişiyi görünce hemen ayağa fırladım.

Rüzgar sırıtan bir bakış attı.

"Günaydın."

Rüzgar'ın bu sözüne babam gözlerini ona çevirdi sonra tekrar bana baktı.

"Kızım iyi misin?"

Gözlerimi ovuşturduktan sonra babama döndüm.

"Ne oldu bana?" Sesim çatlamıştı. Sesimin hemen düzelmesi için boğazımı temizledim. Olduğum yeri incelemeye başladım. Siyah deri bir koltuğa yatırılmıştım. Babamın odasında bulunuyorduk hâlâ.

"Bayıldın." Babamın açıklamasıyla tekrar babama döndüm.

"Neden bayıldın, hiçbir fikrim yok." Babam tedirgin bakıyordu bana.

"Şey.. Aslında sabah kahvaltı yapmamıştım ondan olabilir ya da Rüzgar..."

İkinci seçeneğin ardından dudağımı dişledim. Bu huyumu hiç sevmiyordum, neden her zaman kendimi ele veriyordum ki? Doğruyu söylüyordum sürekli ve bu benim için iyi bir şey değildi.

"Anlamadım?" Babam Rüzgar'a ters ters bakmaya başladı.

"Baba hani ben sana birisinin arabasına yanlışlıkla çarptım dedim ya işte o arabasına çarptığım kişi Rüzgar." deyiverdim bir nefeste.

Sanki ne kadar çabuk söylersem o kadar çabuk bitecekmiş gibi. Benim hemen birine içimi dökmem gerekiyordu yoksa buradan kurtuluşum olmayacaktı.

"Sen ne dediğinin farkında mısın ?" Babam şuan ki öfkesini gözlerinden okuyabiliyordum.

"Ama biz hallettik aramızda Erdem Amca, sorun yok." Rüzgar'ın yüzündeki ifadenin hiç hayra alamet olacağını düşünmüyordum. Resmen içinden intikam planları kuruyordu. Allah'ım lütfen bu olanlar rüya olsun, lütfen, lütfen....

Buldum! Dua edersem belki rüya olur. Nasıl başlıyorduk? Tamam, tamam buldum.

Bismillahirrahmânirrahîm. Elhamdü lillâhi rabbil'a.. alemin. Gerisi neydi ya? Neyse, Allah'ım sen benim ne istediğimi biliyorsun amin.

İşe yaradığı mı? Tabii ki hayır. Ne bekliyordum ki, duanın kabul olacağını mı? Benim duam kabul olmazdı.

"Eslem sana diyorum?" O kadar dalmışım ki babamın sesini duymamıştım. Babamın son uyarısından sonra hemen ona döndüm.

"Ha?" Başta dediklerini duymadığım için şaşkındım.

"Çalışacağın bölümü anlatıyorum"

"Nasıl yani?"

"Sana iş konusunda güvenmediğim için Rüzgar'a emanet ediyorum seni."

"Sanki normalde de güveniyorsun."

"Haklısın."

Açık sözlü olmamın yanında bir de yanlışlıkla dışımdan konuşmaya başladım. Bir insanın dışından konuşması gayet normal ama iç sesin dışa vurması çok da normal değil.

Ama bir dakika, bir dakika babam bana biraz önce haklısın mı dedi? Bana güvenmediğini biliyordum! Aman be, bana ne.

"Ama baba ben bugün çalışamam."

"Sebep?"

"Çünkü biraz önce bayıldım." Aklıma ilk gelen ve çok saçma olan bir sebep söylemiştim doğrusu.

"Yani?"

"Yani biraz dinlenmeye ihtiyacım var. Kendimi kötü hissediyorum." dedikten hemen sonra hafifçe başıma dokundum.