LAMİYA

~ 9. BÖLÜM ~

BÖLÜM ŞARKISI: Diet Mountain Dew - Lana Del Rey

"Boğaç'ı?"

"Okulumda bir Korku Avcısı var ve adı Boğaç. Bilirsin sanmıştım."

Kaşlarını çattı, biraz endişelendi ve odamda volta atmaya başladı. 

"Demek tanıştınız." mırıldandı. 

"Ne demek demek tanıştınız?"

"Nereden başlayayım?" dedi bir anda olduğu yerde durup. 

Bana istediğim yerden başlayacağını söylemesi, beni birden ürpertip heyecanlandırdı.

"Nereden mi? Mesela ailesinden."

"Ailesi yok ki." dedi. "Annesi Korku Avcısı idi, babasıysa normal insan. Boğaç küçükken annesi, babasını bir Korku Avcısı ile aldatmış. Zaten Boğaç'ın babası, Korku Avcısı ve Öz Koruyucular'dan bir haber... Zavallı adam..."

"Ya sonra?" dedim bir filme odaklanmış gibi. "Ya sonra ne oldu?"

"Boğaç'ın annesi, Boğaç'ı ve babasını o Korku Avcısı uğruna terk etmiş. Şu an nerede, ne yapıyor ben bilemem. Boğaç ve babasının da bildiğini sanmıyorum. Ki, babası geçen sene öldü. Babasının ölümünden sonra da Korku Avcısı olduğunu öğrendi. Annesi, Boğaç'la bu konuları pek konuşmazmış. Yani çocuk da babası gibi bu olaylardan, geçen seneye kadar bir haberdi."

İki kaşımın da havaya kalkık olduğunu, beş dakika gibi uzun bir süre sonunda mimiklerimi serbest bırakarak "Ha..." nidası ağzımdan yuvarlanınca fark ettim. Boğaç da benim gibi ailesizdi demek... Lakin benim anneannem vardı, ailesiz olmadığımı şimdi daha iyi anlıyordum. Kendimi kimsesiz gibi hissetsem de, beterin beteri vardır durumu şu an tam karşımda yerlere sere serpe serilmişti.

"Peki şimdi nerede kalıyor? Yani-"

"Ailesi yok Lamiya. Ailesi olmadığı gibi, kimsesi de yok." diyerek cümlemi kestirip attı. "Korku Avcıları'nın başkanı ona sahip çıktı. Babasının ölümünden bir hafta sonra falan Hayal Gölgesi ile tanıştırıldı, tabii onun için bu durum kolay olmamıştır fakat alıştı... En azından öyle duruyor... İşte ondan beridir, yani hemen hemen altı yedi aydır Korku Avcıları'nın Yersiz Misafir Oteli'nde kalıyor."

"Yersiz Misafir Oteli de nedir?"

"Böyle vakalar için, yaşlanmış Korku Avcıları için ve daha nice garip kişi için oluşturulmuş şehir dışındaki otellere bu isim verilir. Sadece Korku Avcılar'ı yapmıyor bunu. Öz Koruyucular'ın da Yersiz Misafir Otel'i vardır."

Her gün daha farklı bir "ilginç bilgi" öğrenmek, bünyeme alıştırmaya çalıştığım bir şey olduğundandır ki artık ilk zamanlardaki kadar bu durumları garipsemiyordum. Hayal Gölgeme içimden gelen büyük bir inanma duygusu vardı, nedendir bilinmez.

"Yani aylardır orada kalıyor?"

"Korku Avcısı olduğunu öğrendiğinden beridir. Zaten dediğim gibi, babasının ölümünden çok kısa bir süre sonra bunu öğrendi."

Aramızda derin bir sessizlik oldu.

"Hayal Gölgesi'nin intihar ettiğini söyledi." diyerek bu sessizliği bozdum. Hayal Gölgem'in dudakları aşağı doğru büküldüler.

"Çok sinirlendirmiş ise hayal gölgesi kendi kendine intihar etmiş olabilir."

Aramızdaki tuhaf bakışmanın ardından, Hayal Gölge'm ayağa kalktı.

"Başka sorun yoksa, şimdi gidiyorum."

"Dur bir dakika!" diyerek ben de ayağa kalktım ve karşısında dikildim. "Onların da mı Hayal Gölgeleri var? Yani... Farklı "ırklar"dan olduğumuzu sanıyordum."