EVA
We zitten met een verdachte die maar niet bekend. Hij wil niet praten. Hij moet gaan praten. "Wat moeten we nou?" zucht mechels als we in haar kantoor zitten. We halen onze schouders op. "Als we binnen twee dagen geen bekentenis hebben, laten we hem lopen."
VANUIT WOLFS
Samen met Eva zit ik aan de keukentafel. "Eef wat moeten we nou, we mogen hem echt niet laten lopen." "Nee, maar hoe krijgen we een bekentenis los." De verdachte is een man die we al eerder op het bureau hebben gehad. Nogal gevoelig voor vrouwen, en in het bijzonder voor Eva. Dat kunnen we wel gebruiken maar ik denk niet dat Eva dat ziet zitten. "Wolfs." Ziet Eva dat ik in gedachte verzonken zit. Moet ik het haar vragen? Ik kijk haar aan. "Waar zit je met je gedachte?" vraagt ze terwijl ze naar de keuken loopt om een kop thee te pakken. "Nergens." lieg ik. "Wel wolfs." Gaat ze weer tegenover mij zitten. "Nou misschien.... eh.. laat maar." zeg ik het toch maar niet. "Wolfs, jij hebt een idee hoe we die bekentenis los krijgen." zegt ze terwijl ze me onderzoekend aankijkt. Ik knik. "Kom op wolfs, kom op." Ik haal diep adem. "Je weet dat Paul nogal gevoelig is voor vrouwen." Ze knikt. "En dat hij nogal fan van jouw is." Ze knikt maar lijkt het nog niet helemaal te snappen. "Wat nou als jij hem morgen in je eentje gaat horen, en indruk op hem maakt. Jij kan dan zo een bekentenis loskrijgen." Ik zie dat ze een beetje schrikt. "Hoe zie je dat voor je." Vraagt ze met een glimlach. Ik lach. "Nou gewoon, beetje meer make-up, blouseje aan, bovenste knoopje open en je moet die zwoele stem van je maar opzetten. En zeg niet dat jij dat niet kan, want dat kan jij als de beste." Ze lacht. "Misschien moeten we dat dan maar proberen." Ik ben benieuwd.
"Wolfs!" word ik de volgende ochtend geroepen door eva. Ik loop naar haar kamer en ga naast eva staan die bij haar kast staat. "Wat moet ik dan aandoen?" Ik lach. Ik wijs een zwarte broek en een strak blouseje aan. Daarna loop ik lachend haar kamer uit. Ik heb echt zin in dat verhoor. Nog geen uur later zitten we weer in het kantoor van Mechels. Ze wenst ons succes. We hebben haar uiteraard niet over ons plan verteld. Samen met eva loop ik naar de ruimte naast de verhoorkamer. We kijken door het raam de verhoorkamer in en zien dat de verdachte er al zit. Eva gaat voor me staan. "Ik blijf hier staan en hou mechels uit de buurt." Ze lacht. "Is goed." Ik maak voorzichtig het bovenste knoopje van haar blouseje los. "Sta je mij nou uit te kleden?" Lacht ze. Ik knik. "Kom op eef, je kan het. Gooi je charmes in de strijd." Ze glimlacht. "Nou lekkerding, lopen." Geef ik haar een zetje richting de verhoor kamer. "Wohols!"
Eva neemt plaats tegen over de verdachte. "Hey." zegt ze met een zwoele stem, ik lach. Ik wist wel dat ze dat zou doen. "Hey." Is Paul gelijk geïnteresseerd. "Beetje goed geslapen in de cel?" Vraagt ze. Hij schud zijn hoofd. "Nee niet echt." Hij heeft nu al meer gepraat dan in de afgelopen dagen. Eva staat op en gaat achter de man staan. "Ook zo alleen. Is het er koud 's nachts?" De man knikt. "Ja heel koud." Eva loopt weer om de tafel heen zodat ze weer tegenover de man staat. Ze buigt voorover en steunt op haar ellenbogen zodat ze man zo haar blouse in kan kijken. En dat doet hij ook. Ik lach hardop. Ze is nog beter dan ik dacht. Wat had ik graag op de plek van die man gezeten. Wolfs! stop ik mezelf, daar moet ik niet aan denken. Eva wil dat niet.
Na nog geen tien minuten heeft ze een verklaring los. De man heeft gewoon bekend. Eva staat op en loopt de verhoorkamer uit. Ze komt naast me staan. Ze geeft me een high five. "Jezus eef. Dit was echt niet normaal goed. Ik begon bijna te denken dat je alles meende." Ze lacht. "kom." we lopen naar Mechels toe. "Jullie zouden die man toch verhoren?" Vraagt ze verbaasd. We lachen. "Is al gebeurt. Hij heeft bekend." "Wat?" zegt ze. We knikken. "Goed werk." Kijkt ze ons aan. "Eva heeft hem verhoord." Wilde ik dat Eva de eer kreeg en niet wij beide. "Nou goed gedaan van Dongen."
"Nou dat kan je wel vaker doen eef." Zeg ik als we zitten te eten. "Ja dag wolfs! Eens en nooit meer."
