Het is inmiddels een week geleden dat we met onze auto van de helling zijn gerold. Morgen mag eva eindelijk naar huis. Vandaag ga ik gewoon aan het werk. Nouja gewoon.... eva is er natuurlijk niet. "Hoe gaat het met eva?" Is het eerste wat mechels vraagt als ik haar kantoor binnen loop. "Steeds beter. Ze heeft veel hoofdpijn en is moe maar volgens mij gaat het wel." Ze glimlacht.
Na een lange dag werken ga ik naar huis. Ik bestel chinees om eva er toch een beetje bij te hebben. Tijdens het eten denk ik alleen maar aan haar. Hoe ze op dit moment alleen ligt op een ziekenhuis bed. Mensen die haar daar helpen met alles. De pijn die ze heeft. De eenzaamheid die er is al er geen bezoekuur is.
De volgende ochtend loop ik het bureau weer in. Om een uur of tien gaat mijn telefoon.
E eva W wolfs
W hey
E hey met mij, ik mag naar huis
W fijn, ik kom je halen
E oke tot zo
W Tot zo lieverd.
Ik sta op en loop naar het kantoor van mechels. "Binnen!" Word er geroepen nadat ik heb aangeklopt. "Wolfs, wat kan ik voor je doen?" "Ik wil graaf voor de rest van de dag vrij nemen?" "Waarom?" Vraagt ze verbaasd. "Eva mag naar huis en ik wil haar vandaag nog niet alleen laten." "Ja is goed, tuurlijk. Ga maar. Wens haar beterschap." "Bedankt, doe ik."
Aangekomen bij het ziekenhuis weet ik haar kamer zo te vinden. Naast haar bed staat een arts. Ik geef hem een hand. "Deze pillen 's ochtends en 's avonds innemen. Het is tegen de pijn." Eva knikt nu kijkt de arts mij aan. "U moet haar om de twee uur wakker maken en een aantal vragen stellen. Omdat geheugenverlies later naar g kan opspelen. En om een hersenbloeding tegen te gaan." "Komt in orde." Zeg ik terwijl ik glimlach naar eva. Daarna loopt de arts de kamer uit en help ik eva uit bed. Ze heeft een simpel shirtje en een trainingsbroek aan. Ze trekt haar schoenen aan en bind haar haar vast. En samen lopen we het ziekenhuis uit. "Wat wil je eten?" Vraag ik onderweg naar de ponti. "Niet zo veel heb niet zo'n trek. Iets simpels." Ik glimlach. "Hoe voel je je?" Ze zucht. "Gaat wel, beetje suf en koppijn." Ik leg mijn hand op haar bovenbeen.
De volgende ochtend ga ik naar het bureau zonder eva wakker te maken. Ze moest rusten volgens de arts. Ze is nog te zwak. "Eva is thuis toch? Hoe gaat het met haar?" Vraagt mechels en marion en romeo zijn er inmiddels bij komen staan en kijken me vragend aan. "Ze was heel moe en had hoofdpijn. Toen ik weg ging sliep ze nog." Iedereen leeft met haar mee. Om een uur of twaalf hoor ik iemand de kantoortuin binnenkomen. Ik kijk niet op. Gebeurt wel vaker. Het getik van de hakken stopt naast mijn bureau en dan kijk ik toch maar op. "Eva?!" Vraag ik verbaasd. "Wat doe jij hier." "Ik wil aan het werk. Loop je mee naar mechels?" Vraagt ze. Verward sta ik toch maar op en loop ik voorop naar het kantoor. Ik open de deur. "Wolfs...." zegt ze. ik laat eva eerst binnen en zie mechels verbaasd kijken. "Eva? Wat doe jij hier?" "Kan ik weer aan het werk?" Vraagt ze. Mechels schud haar hoofd. "Alleen bureaudienst dan?" Ik ga achter eva staan zodat ze me niet ziet en ik zoek oogcontact met mechels. Als mechels me aankijkt schud ik mijn hoofd. Als teken dat mechels nee niet zeggen. "Nee van dongen, de artsen vinden je er nog niet klaar voor." Eva zucht en loopt dan het kantoor uit.
