VANUIT WOLFS
Samen met eva zit ik aan de keukentafel. "denk je nog vaak aan david?" vraag ik voorzichtig, ze knikt. "de gesprekken hielpen me echt. Ik denk dat ik helemaal niet de goede kant op had gegaan zonder die gesprekken." ik glimlach. "Ik weet dat jij het onzin vond en vind, maar het heeft me echt geholpen." "ik vind het niet stom ik was gewoon verbaasd, jij bent niet zo'n prater en als je dan vrijwillig naar zo iemand toe gaat. Het verbaasde me gewoon. Ik had het niet verwacht. "Het was ook niet vrijwillig." fluistert ze. "huh?" begrijp ik het niet. "Ik ben er heen gestuurd. Jij maakte me een beetje belachelijk dat ik daar heen ging. Ik heb nooit verteld dat het moest. Omdat je dan zou vragen waarom en wat er was gebeurt." Ik schrik. "ik wist helemaal niet dat er iets was gebeurt." ze knikt. Ik leg mijn hand op haar hand die op de tafel lag. "Als je wil kan je het vertellen. Dat weet je, toch?" Ze knikt. "Ik zat bij mechels nadat ik was vrijgelaten uit de gevangenis. Jij was nog in belgië. Ze had mijn dossier gelezen uit de gevangenis." Ze zucht een keer. Ik geef een bemoedigend kneepje in haar hand. "Er stond in dat ik twee keer in de ziekenboeg was beland. Een keer omdat ik was aangevallen met een mes." Ik schrik. "want als rechercheur tussen die vrouwen...." Ik knik. "Daarna ben ik nog een keer in de ziekenboeg geweest omdat..... Ik was aan het sporten, beetje gewichtheffen enzo, Ik keek de hele tijd om me heen. Ik was bang, bang voor alle vrouwen van de afdeling. Na wat ze hadden gedaan. Met dat mes. Door twee andere ben ik in elkaar geslagen. Ze bedreigde me." Ik wist niet dat het daar zo heftig was geweest. "Ik lag dus gewicht te heffen. Toen ik 6 vrouwen dichter bij zag komen. Ik krijg het warm, werd duizelig. Ik ging rechtop zitten, stroop mijn mouwen op. Ze kwamen steeds dichter bij en Ik werd nog duizeliger. Ik wilde me ergens aan vast grijpen. Dat lukte niet. Ik ben in elkaar gezakt en naar de ziekenboeg gebracht. Ik werd daar wakker. Ik had een paniekaanval." Eva en een paniekaanval. Dit heeft ze me nooit verteld. Dit is onwijs heftig. "mechels zij dus dat ze in het dossier las dat ik een paniekaanval had gehad. Ik moest met david gaan praten. Als ik dat niet deed werd ik ontslagen. Ze konden niemand gebruiken die een paniekaanval had gehad." Ik voelde mezelf boos worden. Zou ze eva niet meer kunnen gebruiken. Zeker dat ik daar morgen met mechels over ga praten. "david was niet echt een psychiater hij was een traumapsycholoog." Ik wist helemaal niet dat ze een trauma had gehad. "De gesprekken gingen over de gevangenis, over mijn jeugd en mijn bindingsangst." Ik kijk haar vragend aan. "bindingsangst?" "Iedereen verlaat me. Mijn ouders, broertje, frank, Yous, peer en david. David begon erover. Ik vond het moeilijk om erover te praten. Ik maak geen contact met nieuwe mensen. Ben vaak alleen, of met jouw. Vrienden heb ik eigenlijk ook niet. Me aan mensen binden, kan ik niet." Ik krijg tranen in mijn ogen. Wij hebben nooit zulke goede gesprekken. "je hebt mij." Ze glimlacht. "david en ik praatte over mijn jeugd, mijn vader, Dingen die op het werk waren gebeurt. ik vroeg hem of hij mij een slachtoffer vond. Hij vond van wel, maar dat ik dat niet wilde laten zien en dat ik dat voor mezelf verborgen hield. Toen hij zei dat ik een slachtoffer was..... Ik ben daar toen zo van geschrokken. Dat heeft zoveel indruk gemaakt." "heb je nooit gemerkt dat hij fout was?" vroeg ik haar. Ze haalt haar schouder op. "Ik wist het een week voordat hij werd aangehouden?" verbaasd kijk ik haar aan. "Hij begon vragen te stellen over de zaak. Maar vooral vragen over mij. Vragen die ik veel te ver vond gaan. Vragen over met wie ik in bed lag 's nachts en, nou ja, hij ging veel te ver. Ik had niet meer het gevoel dat hij me wilde helpen. Hij wilde veel te veel van mijn werk en vooral van mij weten. Ik twijfelde al een tijdje aan hem. maar toen hij vroeg: "met wie lig je 's nachts in bed en wanneer heb je voor de laatste keer seks gehad." Ik was zo boos er voelde me weer dat kleine meisje van vroeger. Hij dreigde dat als ik het verder zou vertellen, hij mijn gesprekken openbaar zou maken. Hij had alles opgenomen. Alles." Ik schrik. Dan vertrouwd eva iemand eindelijk, en dat is al een hele prestatie, en dat iemand dan zo met haar omgaat.
Na het gesprek hadden we het over onze zaak gehad en hadden we nog wat gedronken. Om half 12 stond eva op uit haar stoel. Ze zette haar glas op het aanrecht. Ik volgde haar voorbeeld. Ik de keuken keek ze me aan en sloeg haar armen om mij heen. "dankjewel, het gesprek heeft me goed gedaan." Ik glimlach. "als er iets is mag je altijd komen praten, dat weet je." ze knikt. Ik druk een kus op haar wang en dan verdwijnt ze naar boven
