Her Imperfections [Fukanzen]

San-ju Kyu

"D*mn."
The only word that i can manage to say after seeing that thing. D*mn.

"Kara?"
Gulat na tanong ni Yohan na siyang unang naka bawi mula sa pagka bigla.

"Sorry. Nawala lang ako saglit may pumalit na? Ano mas magaling ba siya?"
Hindi ko na mapigilang ilabas ang galit ko. P*ta namumuro na siya a!

"No its not what you think."
Sabi niya at agad lumapit sa akin.

"Osige. Explain."
Sabi ko rito. Ayokong bandang huli magsisi na naman ako sa mga bagay na hindi ko ginawa. Ayokong dumating sa punto na mamatay kaka isip kung ano sana ang pwedeng nangyari kung hinayaan ko siyang i explain ang side niya.

Mukhang nabigla siya sa sinabi ko at hanggang ngayon ay hindi pa siya nakaka sagot.

"Ano na?"
Inis na sambit ko at hindi maiwasang i kuyom ang kamao ko.

"Sino naman to Yohan?"
Mukhang nagising na mula sa pag kabigla yung malanding nilalang na katabi nung manyak.

"She's Kara."
Pag papakilala ni Yohan.

"Ano mo siya?"
Sabi nung haliparot at tinaas ang isa niyang kilay.

Oo nga, Yohan. Ano mo ba ako?
Gusto ko rin malaman kung ano niya ako.

"She's my-"
Hindi natapos ang sentece ni Yohan dahil umextra agad yung malanding, pokpok, na haliparot at makati.

"Anyway kahit ano mo pa siya wala akong pake."
Sabi nito at winagayway ang mahaba niyang buhok. Kalbuhin kitang impaktita ka e!

"Eh ikaw sino ka ba?"
Inis na tanong ko dun sa malandi.

"Im his... his ex."
Sabi nito ng naka chin up parin. Assh*le. Ex ka na pala e!

"Well let me clarify things. Im his, love."
Mariin na bigkas ko tsaka pinulupot ang braso ko sa leeg ni Yohan.

"I hate you!"
Sigaw niya sa akin.

"Don't worry, the feeling is mutual."
Sambit ko na ikinangiti ni Yohan.

"Anata wa watashi no riso no josei desu. "
(You're my ideal woman.)
He said then chuckle. D*mn you, Yohan. We're not done yet, Maniac. Pag lang talaga ako natutong mag Japanese!

"Ano pang hinihintay mo? Di namin kaylangan ng bwisita. Makaka alis ka na."
Sabi ko with hand gesture na pinapalayas siya.

"Dipa kayo kasal b*tch. Maa agaw ko pa yan."
Sabi niya tsaka winagayway ang buhok niya.

"Subukan mo nang ma kalbo kita."
Pag babanta ko kaya naman inis na inis siyang umalis ng unit ni Yohan.

Nung kaming dalawa na lang ay halos nakaka binging ka bayanihan ang namayani sa loob ng condo unit niya.

"Saan ka ba nanggaling?"
Hindi ko alam kung saan nag mula ang boses niya, mababakasan mo ito ng pagka paos. Tapos yung malalim at itim niyang mga mata ay napalibutan ng pula. Yung ilong niyang napaka tangos sobrang namumula. Na iiyak ba siya?

"Muntik na akong mabaliw. Saan ka ba nanggaling?"
Nanginginig na ang boses niya.
Parang unti-unting nalulusaw ang puso ko.

"Anata nashi de wa ikite ikemasen."
(I can't live without you.)
Halos pa bulong niyang sabi, kahit hindi ko ma intindihan ang sinabi niya ay parang tagos sa puso.

"I miss you."
Sa wakas nag karoon na ako ng lakas nang loob upang mag salita. Hindi ko alam kung paano ko nabuo ang mga salitang yon ng buong-buo at hindi man lang nabasag ang boses ko o pumiyok. Nagulat ako ng bigla niya akong hinatak para hagkan.

"Wag mo na ulit akong iiwan. Hindi ko kakayanin. Ilang beses mo man akong nasaktan sa mga kilos mo ayos lang. Kung gusto mong umalis sige. Pero sabihin mo sa akin. Para ma samahan kita. Ano bang ginawa mo sa akin at nababaliw ako ng ganito sayo? D*mn. I f*cking love you, love."
Wala na. Na tunaw na ang puso ko. Ang higpit ng yakap niya sa akin. Sa sobrang higpit ay niyakap ko na rin siya pabalik. Hindi ko alam pero tuloy-tuloy lang sa pag agos ang luha ko.

Bumitaw siya sa yakap namin tsaka niya ako tinitigan. Yung mga mata niya! Sh*t. Iniiyakan niya ako ng sobra.

Hindi na ako nag atubili at niyakap ko siya.

"Sorry. Sorry. Sorry. I miss you so much. Sorry. Sorry."
I keep saying those words while crying like a lunatic. Humiwalay siya mula sa yakap ko.

"D-do you love me too?"
Bakas sa tono niya ang kaba.

"Y-yohan."
Na uutal kong sabi.

"What? Okay i get it. Kahit konti man lang ba? Wala ba talagang chance? Kahit diyan lang sa gilid ng puso mo? Osige kahit crush lang?"
He ask me almost pleading.

"Ha?"
Tanong ko. Pinangungunahan ako ng isang to.

"Kara."
Pag mamaka awa niya.

"Ano bang ginagawa mo?"
Tanong ko rito at hindi na mapigilan ang pag tawa.

"Anong nakaka tawa?"
Tanong niya pabalik.

"Ikaw."
Sabi ko sabay turo sa kanya.

"Ano?"
Tanong niya. Sadya yatang slow ang isang kapag tanghaling tapat.

"Ask me your question again."
I command.

"Why?"

"Just do it."
Utos ko rito.

"Ano?"
Inosente nitong sabi.

"Ano?"
Tanong ko pabalik.

"Sabi mo itanong ko ulit ang tanong ko."
Sabi na eh. May pagka slow siya pag tanghali. Hahahahaha.

"I mean if i---"
Diko madugtungan d*mn. Nahihiya ako. Halos mamula na kasing pula ng kamatis ang pisngi ko.

"Hindi kita ma intindihan."
Sabi niya sabay gulo sa buhok niya. Frustrated na ang isang to. Bumabalik na sa dati niya kulay ang mukha niya, hindi na ito pula. Hindi katulad kanina nung sobra siyang umiiyak.

"I deeply, madly, inlove with you, Yohan Alcaraz."
Mukhang nabigla yata siya sa sinabi ko kaya napatunganga siya. Kaya naman kinailangan ko pa siyang pitikin sa dibdib.

"I love you, love."
I finally said.

"I-i love you too, love. D*mn! You're inlove with me too. F*ck, if this a dream don't ever wake me up."
Sabi niya at tinapik ang pwetan ko.

"G*go."
Biglaang utas ko sa ginawa niya. He will be forever, Yohan 'Maniac' Alcaraz.