Cheater || {T.E.}

6

^^Rose^^
(Lees verder als je wilt weten wie ze is... @_@)

•••

GRAY MARTENS

Ik loop samen met Tristan over straat. Het begint langzaam licht te worden buiten en de straten lopen steeds voller met mensen.

"Dus die jongen waar je naar stond te schreeuwen is, of nou ja, wás je vriendje totdat hij vreemdging."

"Yepp. Mijn vriendin had tegen me gezegd dat ik er op moest letten en dat deed ik. Toen kwam ik er dus achter dat hij een Cheater is." Tristan grinnikt. Ik grijns naar hem. "Wat?" Lach ik.

"Oh, gewoon. Dat je Cheater zegt. Dat is voor mij best," hij is even stil en kijkt bedenkelijk voor zich uit. "Ironisch." Ik kijk hem vragend aan. "Laat maar, het is niet belangrijk." Zucht hij. Ik haal onverschillig mijn schouders op.

Ik hoor het geluid van een ringtoon en wil mijn telefoon pakken maar Tristan houdt me tegen. Hij pakt die van hem en dan heb ik pas door dat het dus niet die van mij was. Hij neemt op en houdt de telefoon aan zijn oor.

"Ja, jaahaa. Brad ik kom er aan. Niet zo schreeuwen. I'm on my way." Hij hangt weer op en draait zich naar mij. "Ik moet gaan. Mijn vrienden hebben me nodig."

Ik glimlach. "Maakt niks uit joh. Ik ga wel naar mijn vriendin toe. Ik ben nu echt niet van plan om naar mijn vriend zijn huis te gaan." Ik rol met mijn ogen.

"Heb je zelf geen huis dan?"

"Nope. Ik ben anderhalf jaar terug bij hem ingetrokken. Al mijn spul ligt er nog maar ik wil niet op hem inlopen als hij een ander meisje aan het screwen is." Ik krijg al rillingen bij de gedachte.

Tristan lacht. "Wil je anders met me mee komen? Dan kun je mijn vrienden ontmoeten." Hij glimlacht hoopvol.

"Je gaat me toch niet mee lokken en dan rare dingen doen he?" Grinnik ik. Hij trekt een raar gezicht.

"Hoe kom je daar nou weer bij?"

"Grapje grapje." Ik doe mijn handen overgevend in de lucht. "Ik zou graag met je mee willen." Hij knikt en samen lopen we verder.

Volgensmij sprong hij nog net niet in de lucht van vreugde. Hij keek zo blij toen ik zij dat ik mee ging. Ik zou aan hem nog wel een hele goeie vriend over kunnen houden.

•••

We lopen een groot hotel binnen. Ik kijk verwondert om me heen. Het ziet er zo groot uit. Ik draai langzaam een rondje terwijl ik verder loop. Ik kijk grondig mijn omgeving rond.

We lopen naar een lift. Tristan drukt op de knop en het duurt even totdat de deuren open gaan en we naar binnen kunnen stappen. Tristan denkt even na voordat hij de knop voor de derde verdieping in drukt.

"Duuss... hoe zijn je vrienden?" Ik glimlach nieuwschierig.

"Ze zijn... druk. Raar. Vooral raar. Had ik al druk gezegd." Ik lach om zijn opmerking.

"Weten ze wel dat ik kom?"

"Nope. Maar dat maakt niet uit. En waarschijnlijk is Connor zijn vriendin er ook." Zegt hij terwijl hij met de rits van zijn vest prutst.

Ik heb echt geen idee wie Connor is, maar die naam komt me bekend voor. Ik kan er mijn vinger maar niet op leggen. Net als bij Tristan.

Voordat ik het weet gaan de liftdeuren open en trekt Tristan me mee de gang op die voor ons ligt. Hij loopt met veel vaart bij een boel deuren langs tot ergens achterin. Hij stopt voor een deur met het nummer 307. Ik hoor muziek en gelach uit de kamer komen.

"Let alsjeblieft niet te veel op ze. Ze zijn raar." Grinnikt Tristan. Hij klopt op de deur.

"Je had al gezegd dat ze raar zijn." Zeg ik voordat de deur word geopend en er een lange jongen met donker blond haar voor onze neus staat.

"Hey Tris! En...?" Hij kijkt vragend mijn kant op.

"Hey James. Dit is Gray." Zegt Tristan. Hij pakt mijn hand en trekt me bij De jongen, die dus James heet, langs de kamer in.

Tristan laat mijn hand los en loopt verder de kamer in. Ik blijf staan en kijk awkward om me heen. Waarom heb ik ook alweer gezegd dat ik mee ging?

"Hey!" Hoor ik een meisjes stem bij mijn oor schreeuwen. Ik draai me half om en zie een meisje met bruin haar en bruine ogen voor me staan. Ze is langer dan mij, maar dat is ook niet zo raar. Ik ben gewoon super klein.

"Hey." Mompel ik ongemakkelijk.

Ze zucht geïriteerd en wendt zich tot de andere jongens in de kamer. "Guys! Koppen dicht!" Schreeuwt ze. Meteen zijn ze allemaal stil en de muziek die aan stond is ook niet meer te horen. Ik kan een grinnik niet onderdrukken.

"Oh, hai." Lacht een jongen met bruin krullerig haar. Wacht. Was hij laatst niet op televisie. De jongen gaat voor me staan en glimlacht. De anderen komen er ook bij staan en kijken me aan. Ik heb geen idee wat ik moet doen.

"Hey, anders stellen jullie je eerst voor ofzo." Grinnikt het meisje terwijl ze de jongens met een domme grijns aankijkt. Het blijft stil. "Humpf." Humt het meisje. "Dan begin ik wel. Ik ben Rose." Ze maakt een buiging als ze dat zegt.

"Let maar niet op haar, ze is raar." De jongen met bruine krullen rolt met zijn ogen. "Ik ben Brad by da way." Hij zwaait ongemakkelijk.

"Connor is de naam en ik ben háár boyfriend." Zegt een jongen met blauwe ogen terwijl hij naar Rose wijst. Hij heeft een licht accent. Het klinkt als schots.

"And last but not least, ik ben James." De jongen die de deur had geopend glimlacht.

Ik schraap mijn keel. "Nou, eehm, ik ben Gray." Ik kijk hoopvol naar Tristan, in de hoop dat hij me uit deze ongemakkelijke situatie helpt.

"Ik kwam haar tegen op straat. Ze had shitproblemen en daar ga ik haar me helpen." Hij gaat naast me staan en legt zijn arm om mijn schouders. Hij glimlacht trots naar me.

"En je moest ook persé over de shitproblemen beginnen hè." Ik grijns naar hem.

"Wat had ik anders moeten zeggen. Dat is wel een van de redenen dat ik je hier mee naartoe heb gesleurd."

Één van de redenen? Wat bedoelt hij daarmee?

•••

Ligt het aan mij of is het soms kut om eindes te schrijven? Ik kan nooit een eindzin krijgen. Het lijkt dan altijd zo abrupt en weird!

Ughh...

*zucht diep*