Zwarte vogels.

13

Hoe verder we het bos inlopen hoe donkerder het word. Ik voel rillingen langs m'n rug lopen. Niet van de kou. Ik heb m'n oren gespist om op elk geluidje te kunnen letten en te reageren. Wie weet wat er leeft in dit bos. Snel kijk ik even naar Jake die dicht naast me loopt. Hij schijnt de zaklamp alle kanten op en kijkt net als ik regelmatig om zich heen. Ik heb z'n hand stevig vast gepakt. Ik kijk weer voor me als Jake opeens opzij word getrokken. Hij heeft de zaklamp laten vallen en ik zie niet wie hem vasr heeft. Laat los! Roep ik en trek zo hard als ik kan aan de andere arm van Jake. Ik hoor een soort luide bonk en voel Jake's greep verslappen. Wat heb je gedaan? Roep ik. Degene aan de andere kant reageert niet. Het enige wat ik hoor is een licht gehijg. Ik begin nog harder te trekken. Jake moet bij me blijven. Ik fluister het keer op keer. Opeens vlieg ik met Jake en al achter over. Er ontsnapt een luide kreet uit m'n keel. Ik voel de harde grond onder me en probeer Jake van me af te duwen. Waarom is hij zo zwaar? Ik kruip onder hem vandaan en ga opzoek naar de zaklamp. Snel knik ik hem aan en schijn om me heen. Daar naast Jake zit een meisje geknielt. Haar schouders schokken van het huilen. Ik zucht ik moet echt maar eens gaan trainen. Ik kan nauwelijks zo'n klein meisje aan. Ik loop naar het meisje toe en ga naast haar zitten. Hoe heet je? Is mijn eerste vraag. Ze kijkt op en naar ogen zijn dood van het huilen. Ze heeft blond haar net als Jake en de zelfse ogen als Jake en....Ik ben Maya. Antwoord ze zachtjes. En....Ben jij de familie van Jake? Vraag ik voor ze is uitgepraat. Ze knikt. Ik ben zijn zus. Ze begint weer te snikken. Ik weet niet meer wat ik moet zeggen en sla dus maar een arm om haar heen. We horen een zacht gekreun en ik richt m'n zaklamp op Jake's gezicht. Haal dat licht uit m'n ogen. Ik grinnik. En richt m'n zaklamp op Maya. Jake gaat recht opzitten en draait zijn hoofd. Z'n ogen worden groot als hij Maya ziet.