Zwarte vogels.

2

Als ik 's ochtends wakker word, denk ik dat ik dood was. Dat velle licht. Maar als ik dan toch dood ben kan ik net zo goed nog even door slapen. Ik draai me om en kom met m'n wang op een natte, koude grond terecht. Getver! Toch niet dood dus. Langzaam open ik m'n ogen. Er zit iets voor me. Iets groots en zwart's....M'n ogen beginnen scherp te stellen en.....AAAARG!! Nog geen meter van me vandaag zit een grote zwarte vogel me strak aan te kijken. Toen ik begon te schreewen draaide hij z'n kopje alleen eventjes naar rechts, alsof het wou zeggen: waarom schrik je nou? Snel spring ik op. Een vogel dat bleef zitten nadat ik keihard had geschreeuwt? Dat was toch niet normaal? Er is iets met deze vogel. Ik weet ook niet wat voor vogel het is. Ik heb deze soort nog nooit gezien. Naast de vogel komen nog 2 vogel's zitten. Deze zijn groter alsof het de ouders zijn. Zo staan ze daar ook. Dicht bij de kleine vogel. Hun ogen strak op me gericht. Even schiet me iets raars te binnen. Waren het mijn ouders? Was het mijn broertje? Snel schud ik m'n hoofd. Nee dat kan niet. Familieleden kunnen niet in...in vogels veranderen. Of wel? Langzaam loop ik achteruit, totdat ik tegen de muur sta. Ik kijk om me heen op zoek naar een uitgang en zie dat ik de verkeerde kant op was gelopen. De deur zit helemaal aan de andere kant van de schuur. De gaten in het dak zijn niet groot genoeg om door heen te kruipen, hoewel het wel laag genoeg is. Ik begin stapje voor stapje langs de muur verder te lopen. M'n ogen blijven strak gericht op de 3 vogels in het midden van de schuur. Ze verroeren zich niet. Blijven me alleen even strak aan kijken als ik doe. De deur komt langzaam dichter bij. De laaste paar meter's heb ik zin om te rennen, maar ik durf niet. Stel de vogels zouden me achterna komen. Na voor m'n gevoel een uur heb ik eindelijk de duur bereikt. Ik zoek op de tast de deurklink. Ik durf m'n ogen nog steets niet van de vogels af te houden. Als ik de deur eindelijk open heb gekregen storm ik naar buiten. Eerst zie ik niks. Het felle zonlicht verblind me. Ik draai een kwartslag en begin verder te rennen. Zo kan ik tenminste zien waar ik heen ga. Achter me hoor ik een mooi melodietje. Alsof er iemand zingt. Ik kijk om en zie dat het één van de vogels is. Ik ben zo overdonderd van het geluid dat ik niet oplet en struikel. Ik val met een klap op de grond en voel een scherpe pijn door m'n lichaam schieten. Het laaste wat ik zie is de zwarte vogel. Daarna word alles zwart.

-------------------------------------

Even er tussen door: stem en comment Alsjeblieft! Dit is mijn eerste boek dus ik heb er echt geen verstand van of ik het goed doe of niet. Owja ik heb het nogal druk en vergeet dan tijd te maken om te schrijven vandaar dat er niet echt snel nieuwe hoofdstukken bij komen.

Groeties!

youtube: Joos Soof

-------------------------------------