The Other Side

'11

'11

My heart was beating so fast, I can feel the sweat streaming down my face even though the studio is fully air conditioned. The crowd went silent after I introduced myself. It seems like I'm in a slow motion, I can clearly see the disgusted face of the fans in front of me. The excitement turned into something I can't explain.

I let out a sigh and bow to them. Sobrang tahimik pa rin pero I flashed my sweetest smile to them. Inayos ko yung buhok ko to ease the tension na kanina ko pa nararamdaman kasama na ang akwardness dahil sa pagtahimik nilang lahat.

Pumunta ako sa pwesto ko at nakita kong nakatingin sa akin si Hyemi Unnie, I smiled at her then mouthed "Gwenchana". Nanatili akong nakayuko habang hinihintay na tumugtog yung kanta namin. Kasabay ng kaba sa dibdib ko ay nandoon ang sakit. My heart is aching and I can't breathe. Gusto kong umiyak, pakiramdam ko I'm not enough that's why they treat me like that. But I can't, I shouldn't be crying. I must be strong.

Being in the Idol world is such a big challenge, the Idol world is so cruel and unfair that you must be strong in order to conquer it all.

I tried to look at the audience again after what happened earlier. Medyo kumalma na sila since yung iba ay nakangiti at itinataas na yung mga banner na hawak nila kasabay ng mga Lightsticks. As I roam around, somebody from the back row caught my attention, I can't see him clearly but I'm sure he's looking at me.

Gusto ko sanang kilalanin sya pero nagstart na yung kanta namin.

***
"Kamshamnida" Sabay-sabay na sabi namin sabay bow sa bawat staff na nakasalubong namin. Ang laki ng mga ngiti nila sa amin at maski sila Unnie ay bakas ang saya sa kanilang mga mukha. Successful ang comeback stage nila at ang debut stage ko. Yes, I claim it as successful dahil sobrang lakas ng sigawan matapos ng performances namin. Dalawang magkasunod na performances yun at expected na nakakapagod pero I don't feel exhausted at all.

Habang nagkakasiyahan sila ay lumabas ako ng dressing room at dumiretso sa rooftop ng building kung nasaan kami. Habang naglalakad papunta doon at pilit kong nilalalaban ang pagbagsak ng mga luha ko pero pagkarating na pagkarating ko sa rooftop ay sunod-sunod na silang pumatak kaya napa-upo na lang ako at doon umiyak.

Nilabas ko yung cellphone ko and dial Athena's number. Matapos ang ilang pagring ay sinagot na nya. "Thena" I called her name and it makes her panic.

"Are you crying? Why?"sunod-sunod na tanong nya sa akin na may halong pag-aalala sa tono ng boses nya. Narinig ko pang parang bumagsak sya muka sa kama.

'Where are you Hera? Fvck are you crying? Answer me!" Inis na tanong nya ulit kasi hindi ako sumasagot at hikbi ko lang ang naririnig nya.

"Thena nasa youtube na ako"sagot ko dahil mukhang inis na inis na sya.

"Youtube what?" Takang tanong naman nya sa akin kaya napatawa ako. Tumayo ako mula sa pagkaka-upo at naglakad papunta sa railings ng rooftop habang pinupunasan yung mga luha sa pisngi ko.

"Youtube, the one where you can watch videos" sagot ko na at narinig ko ang pag "tss" nya. Hula ko umiikot na rin ang mga eyeballs nya dahil sa sagot ko.

"I know you little shit! Wait are you crying Hera? Could you just tell me where you are? And please answer me! Yung matinong sagot!" I can't help but to smile. Its been a year since the last time I talked to my sister and I miss her. Her bratty attitude and everything.

"Wait, don't tell me you've already debuted? OMG Hera hang on. Don't you dare to turn off your call----" kahit na sinabi nya na wag kong patayin yung tawag ay ginawa ko pa rin. Sapat na sa akin na marinig ko ang boses nya matapos kong maperform ang debut stage ko. Athena mean so much to me, she maybe not the best sister in the world but she's all I have after our mom died.

I also want to hear his voice. I look for his number on my phone but there's something that stops me. The only thing I should do now is to press the call button but I can't. I don't know if he's going to be happy if he knew that I already debuted as an idol or he's going to tell me to go back to U.K.

I let out a sigh bago ko binalik yung cellphone ko sa bulsa ng damit ko. Natupad ko na yung parangap ko na pangarap din ni Mom pero parang mga kulang pa rin. Hindi pa rin ako 100% na masaya.

Napukaw yung pagiisip ko ng may maglapag ng isang in can na softdrinks sa tapat ko. Nilingon ko kung saan galing yun at nakita ko yung lalaking nasa likuran kanina na gusto kong kilalanin.

Sumandal din sya sa railings at tumingin sa kabuuan ng Seoul na nasa harap namin ngayon. Malakas ang hangin kaya natatakpan lalo ng buhok nya ang mukha nya. Minsan napapatanong ako kung bakit palagi syang nasa tabi ko kahit na alam kong hindi naman kami nagkakasundo at mukhang hindi kami magkakasundo.

Lumingon sya sa akin pero nanatili akong nakatingin sa kanya. I can't read what expression he's showing right now, its all blank. Sunod kong naramdaman ang mainit nyang palad sa pisngi ko kaya nagulat ako at napa-atras.

Umiwas ako ng tingin sa kanya at bahangyang ngumiti. "What--" nakita ko ang panlalaki ng mga mata nya matapos kong magsalita ng english. Para bang pinapaala nya sa akin na may mali akong nagawa.

"Anong ginagawa mo rito?" Tanong ko tapos bahagya naman syang ngumiti at lumapit sa akin kaya ako naman ang nanlaki ang mga mata.

"Bwo?!" Asik ko sa kanya pero patuloy pa rin sya sa paglapit sa akin.

"Taehyung-ah!"

"Chukahaeyo" napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi nya. Hinawi nya yung buhok ko na nililipad sa mukha ko tsaka iyon inipit sa tenga ko bago sya tumalikod at umalis sa lugar na iyon.

Napahawak naman ako sa dibdib ko malakas ang kabog ngayon. Isang salita lang yung sinabi nya pero parang nakipagmarathon na ako?

---
Mianhe!