Ang dami ng nangyari sa buhay ko. Sa totoo lang ang gulo na ng buhay ko e. Hindi ko na alam kung anong nangyayari. Nahihirapan ako. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Unti unti ng bumabalik ang nakaraan na matagal ko ng kinalimutan. Nagsimula ako ng bagong buhay pero parang nauulit lang din yung dati. Haaay! Ano na paano na?
Fast Forward.
Nakalabas na ako ng hospital. Buti naman kasi ayoko talaga na nagsstay don. After non bumalik na din ako sa trabaho. Nalaman na din nila mommy na nagkahiwalay kami ni JK. Nagalit siya. Gusto pa nga nyang sugurin yung parents ni JK pero pinigilan ko na. Kasi ayoko na ng mas malaking gulo. All the sweetness turns into nothing. Nakakalungkot man isipin na wala na talaga kami ni JK na akala ko siya na na akala ko magiging okay na kami till the end eh hindi pa pala. Bumalik ako sa ibang bansa para sa graduation ko. Finally tapos na ako. I finally got my degree. Natupas na ang isa sa mga pangarap ko. Ayun after ko naman umalis sa pilipinas naging okay naman yung company. Hindi na siya nalulugi but still on going pa din ang process. At sa mga taong naiwan ko don. Okay naman sila. May mga nagpaparamdam na mga boys pero. Hindi na ko nagentertain. Ayoko na muna. Parang nakakapagod kasi e. Maghihintay nalang ako na dumating siya kung sino man. Lumipas ang ilang linggo buwan at taon. Eto nanaman ako nagbabalik sa Pilipinas para ituloy ko yung nasimulan ko. Ayoko na sanang bumalik pero nanghihinayang din naman ako. Kasi binigay na sa akin nila mommy tong company bilang graduation gift. I am now the new owner of this company. Syempre sa pagbabalik mo may nababago may nananatili at may dadating.
"Namiss ko to."
"Good morning Miss welcome back."
"Thank you. It's nice to be back."
Si Kira palang ang nakakaalam na nakabalik na ko. Tapos na din sila kagaya ko. They were managing their own business too. Ang saya nga kasi pare parehas kami.
"Miss si Mam Zumi po nasa labas."
"Okay let her in."
"Yes Miss"
"Itchiii!"
"Zumi"
Marami na ding nagbago una
May love life na si Kira naalala niyo pa si Calvin? Yung friend namin? Hahaha sila yung nagkatuluyan. 2 years na sila and still counting. Oh di ba bongga! Si Zumi naman wala akong masyadong balita sa kanya e.
"I really miss you."
"Same here."
"How are you? Kelan ka pa dumating? Nalaman ko lang na nandito ka kasi pinaguuspan ka nila sa baba."
"Hahaha kahapon lang ako dumating."
"Di ka man lang nagpasabi? Nagtatago ka ata e."
"Hindi naman. Sasabihi ko din naman kaso papatagalin ko pa sana. Kaso nabuking mo na ko. Hahaha kamusta ka?"
"Eto maayos naman."
"Kamusta si Tita?"
"Okay naman siya. Salamat sa tulong mo."
"Wala yun. Ang mahalaga. Maayos na siya ngayon."
"Oo nga e. Thank you talaga."
"Ano ka ba parang namang iba ka sa akin."
"Lalo kang gumanda ah. Hahaha"
"Hahaha. Parang di naman. Nga pala bakit napadaan ka?"
"Ah kasi itatanong ko lang sana kung kailan ka uuwi halos every week ata andito ko nakikibalita. Eh nawalan na kasi tayo ng communication e."
"Ah oo nga. Nagpalit na kasi ako ng number then dineactivate ko lahat ng accounts ko. Hahaha."
"It's okay ang mahalaga nagkita na tayo."
